دولت افغانستان پس از استقرار در سال ٢٠٠١ (۱٣۸٠) و اندکی بعد، منکر حضور گروهی به عنوان طالبان در افغانستان بود. این دولت با شنیدن اینکه با طالبان مواجه است، شدیدآ ناراحت می شد. اما در حال حاضر نه تنها به طالبان به عنوان یک طرف حل مشکل می نگرد، بلکه در عین حال از ناچاری با این گروه وارد معاملات مغلق و پیچیده ای می شود که "زنگ های خطر" را به صدا درآورده است.طالبان با تغییر روش های جنگی، خود را در موقعیتی قرار داده اند که عملا توان به چالش کشیدن دولت را به دست آورده اند. آنها از گروگانگیری به عنوان چشم اسفندیار دولت، سود هنگفتی جسته و در حال حاضر با این روش دولت را به معاملات ناچار وامی دارند.
نخستین تجربه
۱٠ اکتبر ٢٠٠۱ (١٨مهر ۱٣٨٠)
با فروپاشی نظام طالبان در افغانستان و به حاشیه رانده شدن این گروه از صحنه ی سیاسی این کشور، آنها برای بازگشت و حضور سیاسی خود نیازی به اقدامات شدید نظامی داشتند. از آنجایی که نیروهای متلاشی طالبان توان رویارویی با نیروهای خارجی مستقر درافغانستان را نداشتند، با استفاده از روش های چریکی و تجارب خود در زمان جهاد علیه نیروهای قشون سرخ، به نحوی حضور خود را به عنوان یک طرف بحران در افغانستان جان بخشیدند. طالبان با دو روش جدید خود، حالت چشم اسفندیار دولت افغانستان و نیروهای خارجی مستفر درین کشور را، پیدا کرده اند. چراکه با طرح و اجرای حملات انتحاری و گروگانگیری به عنوان نقاط ضعف و منفی که دولت افغانستان را جدآ بی ثبات می سازد، بر فشار های شان بر این نقاط افزودند. واکنش دولت افغانستان در مقابل آدم ربایان و گروگانگیران و وارد معامله شدن با این گروه ها، به نحوی طالبان و سایر شورشیان را برای ادامه این روند تشویق کرد.
٣٠ اکتبر ٢٠٠۱ ( ٨ آبان ۱٣٨٠)
"حسن اورنال" مهندس ترک در افغانستان به گروگان گرفته شد. اين مهندس که در طرح ساختن جاده کابل به قندهار مشارکت داشت، روز پنجشنبه ٣٠ اکتبر ٢٠٠۱ ( ٨ آبان ۱٣٨٠) در ولايت زابل واقع در جنوب شرقی افغانستان، به دست افراد ناشناس ربوده شد.
به تاریخ سه شنبه ٢۵ نوامبر ٢٠٠٣ (٤ آذر ۱٣۸٢)، جيش المسلمين که ظاهرا با هواداران رژيم سابق طالبان ارتباط دارد، مسئولیت ربودن وی را برعهده گرفت. شخصی به نام "عبدالقاسم" به عنوان سخنگوی اين گروه به رسانه ها گفت، که ربودن آقای اورنال در جاده قندهار به کابل کار اين گروه بوده، و این کار به سبب مخالفت اين گروه با هر فرد خارجی است که با حضور آمريکا در افغانستان، همراهی می کند. اين سخنگو گفت که جيش مسلمين گروگان خود را تنها در مقابل آزادی ٢٠ تن از زندانيان وابسته به طالبان آزاد خواهد کرد، که در بازداشت دولت افغانستان و نيروهای آمريکايی هستند. وی افزود: "آقای اورنال در شرايط خوبی در ولايت زابل نگهداری می شود. وزارت خارجه ترکيه قول داده، که هر چه در توان دارد برای آزادی وی انجام دهد."اما همه تلاش ها برای رهایی این مهندس عقیم ماند، و وی سرانجام روز سه شنبه ۱٤ دسامبر ٢٠٠٣ (٢٣ آذر ۱٣۸٢) در افغانستان به قتل رسيد.
معامله با گروگانگیران
٧ دسامبر٢٠٠٣ (۱٦ آذر ۱٣۸٢) دو مهندس هندی که در طرح احداث جاده کابل به قندهار در منطقه زابل فعاليت داشتند، توسط افراد ناشناسی ربوده شدند. روز يکشنبه ٢۱ دسامبر ٢٠٠٣ (٣٠ آذر ۱٣۸٢) افراد مسلحی که دو مهندس راهسازی هندی را به گروگان گرفته و گفته می شد از هواداران گروه طالبان هستند، از دولت خواستند تا در برابر آزادی اين دو نفر، پنجاه تن از افراد مسلحی را که دستگير شده و در زندان های افغان به سر می برند، آزاد کند. سرانجام در پی معامله میان دولت افغانستان و گروگانگیران، گروگان های هندی در روز ٢٣ دسامبر٢٠٠٣ (٢ دی ۱٣۸٢) آزاد شدند. "علی احمد جلالی" وزير داخله (وقت) افغانستان گفت که ربايندگان اين دو شهروند هندی از افراد محلی بوده اند، و ارتباطی با رهبران طالبان نداشته اند. وی گفت: "آدم ربايان هيچ شرايطی را برای آزادی گروگان های خود مطرح نکرده اند، و باجی به آنان پرداخت نشده است." در مقابل "عبدالله خان" والی ولايت غزنی که در مذاکرات برای آزادی گروگان ها شرکت داشت، گفت که آدم ربايان از نفرات سابق طالبان بوده اند. به گفته آقای جلالی در پی مذاکرات با رهبران و ريش سفيدان محلی، اين دو شهروند هندی اواخر روز سه شنبه ٢٣ دسامبر٢٠٠٣ (٢ دی ۱٣۸٢) در اختيار مقامات دولتی قرار گرفتند، و هنگام آزادی از شرايط جسمانی مناسبی برخوردار بودند.ربوده شدگان اعضای گروهی متشکل از ۱٤٠ کارگر ماهر هندی بودند که طبق قرارداد بين شرکت مقاطعه کار آمريکايی و يک شرکت هندی، برای کار در طرح های عمرانی به افغانستان اعزام شده بودند.
٣ ماه مه ٢٠٠٤ (۱٣ اردیبهشت ۱٣۸٣)
روز دوشنبه ٣ ماه مه ٢٠٠٤ (۱٣ اردیبهشت ۱٣۸٣) افراد مسلح خودرو حامل پنج تن از نيروهای امنيتی دولت افغانستان را هنگام حرکت در مسير جاده اصلی کابل به قندهار در منطقه شاجويی ولايت زابل متوقف کردند، و آنان را به گروگان گرفتند. مقامات محلی اين آدم ربايی را به نيروهای طرفدار رژيم طالبان نسبت دادند. افراد ربوده شده بلافاصله به قتل رسيدند. در همان حال اجساد ١٠ نفر از نيروهای امنيتی دولت افغانستان که در حمله جداگانه افراد مظنون طالبان ربوده شده بودند، در جنوب اين کشور يافت شد. درپی یافتن اجساد کشته شدگان، حامد کرزی رييس دولت انتقالی افغانستان در یک واکنش جدی، کشورهای همسايه را به فرستادن افرادی با ماموريت قتل، آدم ربایی و گروگانگیری به کشور خود متهم کرد. وی افزود: "بعضی از کشورهای همسايه در عين بازسازی کشورشان، سرگرم فرستادن افراد قاتل به داخل افغانستان هستند."
٢۸ اکتبر ٢٠٠٤ (٦ آبان ۱٣۸٣)
مردان مسلح سه کارمند سازمان ملل را در کابل ربودند. اين سه تن، "آنت فلانيگن" اهل ايرلند شمالی، "شکيب حبيبی" اهل کوزوو، و "انجليتو نايان" شهروند فيليپين بودند، که هنگام عبور با اتومبيل خود در يکی از خيابان های پر ازدحام کابل پايتخت افغانستان، ربوده شدند. این سه تن در پروژه برگزاری انتخابات افغانستان کار می کردند. شنبه ٦ نوامبر ٢٠٠٤ (۱۵ آبان۱٣۸٣) مقامات افغان و سازمان ملل متحد گزارش های مبنی بر تماس بين اين مقامات و ربايندگان را تکذيب کردند. اما جيش المسلمين که ادعا داشتند اين گروگان ها را در اختيار دارند، در تماسی تلفنی با خبرنگاران گفتند که ضرب الاجل خود برای آزادی گروگان ها را تا غروب روز شنبه ٦ نوامبر ٢٠٠٤ (۱۵ آبان ۱٣۸٣) تمديد کرده اند. ربايندگان خواستار آن شدند که در برابر آزادی اين سه گروگان، نيروهای بريتانيايی و کارمندان سازمان ملل از افغانستان خارج، و زندانيان افغان از بازداشتگاه گوانتانامو آزاد شوند.يکشنبه ٧ نوامبر (۱٦ آبان) يکی از سخنگويان ربايندگان گفت که يک گروه شش نفره متشکل از اعضای دولت افغانستان و سازمان ملل متحد با هدف مذاکره برای آزاد سازی احتمالی گروگانها به محلی که نام آن فاش نشده، سفر کرده اند. چهارشنبه ۱٠ نوامبر (۱٩ آبان) "ريچارد آرميتاژ" معاون وزير خارجه آمريکا که از افغانستان ديدن می کرد، ضمن مخالفت با مذاکره و معامله با ربايندگان سه شهروند خارجی در کابل گفت که چنين اقدامی صرفا مشوق گروگانگيری های بيشتری خواهد شد و راه مناسبی برای کسب آزادی گروگان ها نيست. وی در عين حال تاکيد کرد که به نظر ايالات متحده مذاکره و سازش با گروگانگيرها، انگيزه تکرار چنين اقداماتی می شود.درپی بی نتیجه ماندن مذاکره با گروگان گیران، روز دوشنبه ٢٢ نوامبر ٢٠٠٤ (اول آذر ۱٣۸٣) عمليات نيروهای آمريکايی و افغان برای پيدا کردن گروگان های سازمان ملل آغازشد. درین عمليات نیروهای امنیتی با حمله به دست کم دوخانه برای پيدا کردن سه گروگان سازمان ملل متحد در کابل، ده تن را بازداشت کردند. وزارت کشور افغانستان نیز در نخستين روزهای گروگانگيری، سه تن را به اتهام داشتن رابطه با گروگانگيران باز داشت کرد، که يک تن از آنها در بازداشت پليس جان داد. خانواده اين فرد مدعی شدند که او در اثر شکجه کشته شده، اما وزارت کشور گفت که وی در اثر بیماری درگذشته است. بالاخره پس ازتلاش های ناکام نیروهای امنیتی افغان و آمریکا، دولت افغانستان تن به امتیاز دادن به گروگانگیران داد، و روز سه شنبه ٢٣ نوامبر ٢٠٠٤ (٢ آذر ۱٣۸٣) گروگان های خارجی در افغانستان آزاد شدند. مقامات افغان و دولت آمريکا هرگونه معامله ای با گروگانگير ها را رد کردند. اما يک سخنگوی جيش المسلمين ادعا کرد که دولت افغانستان با آزادی تعدادی از اعضای طالبان از زندان موافقت کرده، و آزادی گروگان ها در برابر اين اقدام دولت صورت گرفته است. در عین حال آقای کرزی روز چهارشنبه ٢٤ نوامبر ٢٠٠٤ (٣ آذر ۱٣۸٣) حین ملاقات با گروگانان رها شده، در سخنان کوتاهش به عاملین گروگانگیری اشاره ای نکرد و به پرسش های خبرنگاران نیز پاسخ نگفت.٢٦ نوامبر ٢٠٠٤ (۵ آذر ۱٣۸٣) يک بريتانيايی که نام او "پيتر جووينل" اعلام شد، قبلا به حرفه روزنامه نگاری اشتغال داشت، و دارای يک مهمانخانه شخصی در کابل بود، در این شهر ربوده شد. وزارت کشور افغانستان اعلام کرد "پيتر جوونيل شهروند بريتانيايی که روز گذشته پس از يک روز بازداشت آزاد شده بود، امروز بار ديگر بازداشت شده است." به گفته مقامات وزارت کشور، اين شهروند بريتانيايی با گروهی که سه کارمند انتخاباتی سازمان ملل متحد در کابل را به گروگان گرفته بود، رابطه داشت. پيتر جووينل که قبلاً به حرفه عکاسی- خبرنگاری اشتغال داشت، در گفتگو با خبرنگاران ادعا کرد بود که در رهايی گروگان های سازمان ملل متحد نقش داشته است.
"لطف الله مشعل" سخنگوی (پیشین) وزارت کشور گفت که آقای جووينل، حتی پس از رهايی گروگان ها، حاضر نشده است در مورد تماس های خود با گروگانگيران به مقامات امنيتی معلومات دهد.١٦ ماه می ٢٠٠۵ (٢٦ اردیبهشت ۱٣٨٤) "کلمنتينا کانتونی" زن ایتالیایی ۳۲ ساله، روز ١٦ ماه می ٢٠٠۵ (٢٦ اردیبهشت ۱٣٨٤) از منطقه قلعه فتح الله شهر کابل ربوده شد. به گفته مقامات امنیتی افغان، گروگانگیران کانتونی را به زور از خودروی خودش پياده، و به يک اتومبيل ديگر منتقل کردند. حامد کرزی رييس جمهوری افغانستان روز شنبه ٢۱ ماه می ٢٠٠۵ (٣۱ اردیبهشت ۱٣٨٤) گفت، که دولت او در جريان است که چه شخصی اقدام به ربودن این خانم کرده است. در عین حال "جيانفرانکو فينی" وزير خارجه ايتاليا نیز روز چهارشنبه ۸ ژوئن ٢٠٠۵ (۱٨ خرداد ۱٣۸٤) تاييد کرد که کلمنتينا کانتونی امدادگر ايتاليايی که ماه گذشته در کابل ربوده شد، زنده است. وی همچنین اظهار داشت: "ما به خاطر رهايی کانتونی هر چه می توانيم انجام می دهيم. ما می دانيم که او زنده است، و اين خود بزرگترين اميد برای ما محسوب می شود." فردی که خود را رباينده خانم کانتونی معرفی کرد، در تماس تلفنی با آژانس های خبر رسانی گفت که خواست های آنان برای رهايی کانتونی در حدی نيست که دولت افغانستان از برآورده کردن آن عاجز باشد. دولت افغانستان روز جمعه ۱٠ ژوئن ٢٠٠۵ (٢٠ خرداد ۱٣۸٤) اعلام کرد که درپی آزادی مادر یکی از ربایندگان خانم کانتونی، ربایندگان نیز کلمینتینا کانتونی را رها کرده اند. همان روز حامد کرزی از رهايی کلمنتينا کانتونی استقبال کرد، و گفت که حمايت مردم افغانستان، ايتاليا و مردم بسياری از کشورهای جهان از خانم کانتونی، در رهايی او نقش داشته است.۱٤ آگست ٢٠٠۵ (٢٣ مرداد ۱٣٨٤) روز يکشنبه شب ۱٤ آگست ٢٠٠۵ (٢٣ مرداد ۱٣٨٤) يک مهندس لبنانی به نام "احمدرضا" در جنوب افغانستان ربوده شد. گفته شد که اين شهروند لبنانی پیش از ربوده شدن از منطقه ای در نزديکی قلات مرکز ولايت زابل، برای يک موسسه بين المللی ساختمان سازی کار می کرد. سه شنبه ۱٦ آگست ٢٠٠۵ (٢۵ مرداد ۱٣٨٤) "لطيف الله حکيمی" سخنگوی گروه طالبان که مسئوليت اين آدم ربايی را به عهده گرفته بود، گفت که گروگانگيران خواهان خروج موسسه بین المللی ساختمان سازی از افغانستان هستند. او افزود که شرکت برای انجام اين کار، بيست و چهار ساعت وقت خواهد داشت.
پنج شنبه ۱٨ آگست ٢٠٠۵ (٢٧ مرداد ۱٣٨٤) مقامات دولت افغانستان اعلام کردند که مهندس لبنانی که توسط طالبان به گروگان گرفته شده بود، آزاد شده است. "گلاب شاه علی خيل" سخنگوی والی زابل گفت که این مهندس، صبح همان روز به مسئولان محلی سپرده شده است. او افزود که نيروهای دولتی، احمدرضا را در يک ايستگاه بازرسی در ولسوالی شاه جوی ولايت زابل تحويل گرفتند. در مورد نحوه تحويل دهی گروگان لبنانی به پليس، جزيياتی منتشر نشد. اما مقامات شرکت ساختمان سازی گفتند که درازای آزادی کارمند خود، از افغانستان خارج می شوند.٣۱ آگست ٢٠٠۵ (٩ شهریور ۱٣٨٤) شهروند بريتانيايی و مترجم محلی اش، شامگاه چهارشنبه ٣۱ آگست ٢٠٠۵ (٩ شهریور ۱٣٨٤) در ولايت فراه در غرب افغانستان ربوده شدند. مقامات وزارت داخله (کشور) افغانستان اعلام کردند "اين شهروند بريتانيايی و مترجم همراهش در حال سفر با چند موتر(خودرو) ديگر بودند ،که مورد حمله قرار گرفتند. سه مامور پليس هم که برای تامين امنيت همراه با اين کاروان سفر می کردند، در اين حادثه کشته شدند. اين حمله در ولسوالی زيره کوه بالابلوک ولايت فراه روی داده است."٢ سپتامبر ٢٠٠۵ (١١ شهریور ۱٣٨٤) دو گردشگر ژاپنی که ۸ آگست ٢٠٠۵ (۱۷ مرداد ۱٣٨٤) توسط افراد طالبان بوده شدند، در ٢ سپتامبر ٢٠٠۵ (١١ شهریور ۱٣٨٤) به قتل رسیدند. جسد این دوتن در يک دشت در فاصله هفت کيلومتری شاهراه کابل - قندهار کشف شد. ديپلمات های ژاپنی گفتند که دو گردشگر هموطنشان که قصد داشتند از بقايای پيکره های ويران شده بودا در ولايت باميان بازديد کنند و از پاکستان وارد افغانستان شده بودند، توسط شورشیان طالب کشته شدند."اسدالله خالد" والی قندهار به خبرگزاری رويتر گفت، که اين دو جسد در يک گودال پيدا شدند. او اظهار داشت که هيچگونه اوراق شناسايی به همراه جسدها يافت نشد، اما يکی از آنها ظاهری شبيه مردان ژاپنی داشته، و جسد ديگر هم مربوط به يک زن است. والی قندهار اظهار داشت که به نظر می رسد از مرگ هر دوی آنها، چند روز گذشته باشد.٣ سپتامبر ٢٠٠۵ (۱٢ شهریور ۱٣٨٤) "خان محمد یکتن" از نامزدهای شورای ولایتی قندهار با چهار همراهش، توسط شورشیان طالب ربوده شدند. يکی از سخنگويان شورشیان درتماس با رسانه ها گفت، که اين گروه پنج نفری را که در ولايت قندهار گروگان گرفته بودند، بلافاصله به قتل رسانده اند.۱٩ نوامبر ٢٠٠۵ (٢۸ آبان ۱٣٨٤) شنبه ۱٩ نوامبر ٢٠٠۵ (٢۸ آبان ۱٣٨٤) یک مهندس هندی به نام "منياپن رامن کوتی" و سه نفر از شهروندان افغان در منطقه موسوم به "پشته حسن" در ولايت نيمروز، از سوی گروهی از مردان مسلح ربوده شدند. شهروند هندی از جمله مهندسان جاده سازی در جنوب غرب افغانستان بود و در کار ساخت و ساز جاده ای کار می کرد، که با هزينه ۷۰ ميليون دلار از کمک های دولت هند احداث می شد.
رييس جمهور کرزی با انتشار اعلاميه ای آدم ربايان را "دشمنان افغانستان" توصيف کرد، و به نيروهای امنيتی کشورش دستور داد با شدت تمام به جستجوی افراد ربوده شده بپردازند. وی همچنين در اين اعلاميه گف که تلاش ها به منظور مختل کردن برنامه های بازسازی افغانستان، نتايج معکوسی برای عاملان آن در پی خواهد داشت.درپی اظهارات تند کرزی، روز چهارشنبه ٢٣ نوامبر ٢٠٠۵ (٢آذر ۱٣٨٤) جسد شهروند ربوده شده هندی در افغانستان پيدا شد. "محمد هاشم نورزی" يک مقام محلی در ولايت نيمروز گفت، که جسد آقای رامن کتی در کنار يک جاده در ولسوالی دلارام پيدا شده است.۱٤ فوریه ٢٠٠٦ (٢۵ بهمن ۱٣۸۵) "تانام سينگ" و "چت نارايان پون" دوشهروند نپالی که به عنوان نگهبان يک موسسه امدادرسان بريتانيايی در کابل کار می کردند، توسط گروهی که "تبهکار" خوانده شد، ربوده شدند. "عبدالملک صديقی" معاون وزير داخله (کشور) افغانستان گفت که هنگامی که پلیس پس از دوهفته جستجو در حال نزديک شدن به آدم ربایان بود، تبهکاران یک تن از شهروندان نپالی ربوده شده را رها کردند. مقامات دولت افغانستانهمچنين گفتند که ديگر گروگان نپالی که جسدش پيدا شده، در اسارت بيمار شده و درگذشته بود. "پوشکارمن راجبندری" سفير نپال در پاکستان در گفتگو با خبرگزاری آسوشيتد پرس هموطن آزاد شده اش در افغانستان را، "تانام سينگ" معرفی کرد و گروگان ديگر را که جسدش پيدا شده، "چت نارايان پون" ناميد.١١ مارس ٢٠٠٦ (٢١ اسفند ۱٣۸۵) يک سخنگوی گروه طالبان روز شنبه ١١ مارس ٢٠٠٦ (٢١ اسفند ۱٣۸۵) ادعا کرد که آنها هشت تن از کارمندان يک دفتر آلبانيايی را در ولايت قندهار ربوده اند. "قاری محمد يوسف" فردی که خود را سخنگوی گروه طالبان معرفی می کرد، درپی ناپديد شدن اين افراد گفته بود که سرنوشت گروگان ها را مقامات رهبری طالبان تعيين خواهد کرد. پس از یک روز چهار تن از گروگانان افغان از قید طالبان رهایی یافتند. افراد آزاد شده گفتند که از محلی که گروگان های آلبانيايی در آنجا بسر می بردند، صدای شليک گلوله شنیده اند. ولی در اين مورد که آيا اين گلوله ها گروگان های آلبانيايی را هدف قرار داده باشد، گزارشی در دست نيست. اين افراد همچنين ادعا کردند گروهی که آنها را ربوده بودند، لباس پليس به تن، و موترها (خودرو)يی با نشان پليس بزرگراه با خود داشته اند. سرانجام روز سه شنبه ١٤ مارس ٢٠٠٦ (٢٤ اسفند ۱٣۸۵) قاری محمد يوسف گفت که آنها سه فرد آلبانيايی را که اخيرا در ولايت قندهار در جنوب افغانستان ربوده بودند، به همراه يک شهروند آلمانی، به ضرب گلوله کشته اند. طالبان بارها به رسانه ها گفته اند "ما هر فردی را که با آمريکاييان همکاری می کند، خواهيم کشت."
جمعه ١٧ مارس ٢٠٠٦ (٢٧ اسفند ۱٣۸۵) مقامات افغان اعلام کردند که جسد ٤ آلبانيايی تبار را که پيشتر در مناطق جنوبی افغانستان ربوده شده بودند، پيدا کرده اند. "اسدالله خالد" والی قندهار گفت که اجساد اين افراد در مناطق کوهستانی در ولسوالی ميوند اين ولايت پيدا شده است. کشته شدگان، آلبانيايی تباران مقدونيه بودند که برای يک شرکت آلمانی در افغانستان کار می کردند .٢٨ آوریل ٢٠٠٦ (۸ فرودین ۱٣۸۵) طالبان "ساريا ناراين" شهروند هندی را به گروگان گرفتند. اين مهندس که برای يک شرکت تلفن همراه در افغانستان کار می کرد، شامگاه ٢٨ آوریل ٢٠٠٦ (۸ فرودین ۱٣۸۵) در جنوب افغانستان ربوده شد. يکشنبه ٣٠ آوریل ٢٠٠٦ (۱٠ فرودین ۱٣۸۵) یعنی دوروز پس از ربودن شدن ساریا ناراین، شبه نظاميان طالبان در جنوب افغانستان گفتند يک مهندس هندی را که گروگان گرفته بودند، کشته اند. به گفته يکی از سخنگويان طالبان اين مهندس زمانی که می خواست از چنگ ربایندگان فرار کند، کشته شد. مقامات پليس در جنوب افغانستان گفتند جسدی را پيدا کرده اند، که هويت آن معلوم نيست و سرش از بدنش جدا شده است.
٦ مارس ٢٠٠۷ (۱٦ اسفند ۱٣۸۵) "دانیل ماستروجیاکومو" روزنامه نگار ایتالیایی که برای روزنامه "لاریپوبلیکا" کار می کرد و دو همراه افغان وی، در ولسوالی نادعلی در هلمند ربوده شدند. یک منبع نزدیک به نیروهای طالبان در جنوب افغانستان به رسانه ها گفت که این سه مرد، پس از اینکه بدون اجازه به منطقه ای در ولایت هلمند وارد شدند، توسط طالبان دستگیر شدند.
طالبان دوهفته پس از از ربودن دانیل، به منابع خبری گفتند که خبرنگار ایتالیایی را در بدل آزادی پنج تن از افرادشان آزاد کرده اند. آنان افراد آزاد شده را به این ترتیب: "استاد یاسر" رییس بخش فرهنگی طالبان، "عبداللطیف حکیمی" سخنگوی سابق طالبان"، "منصور احمد" برادر ملا دادالله فرمانده طالبان، و دو فرمانده دیگر به نام های "حمدالله" و عبدالغفار نام گرفتند. طالبان روز يکشنبه ۸ آوريل ٢٠٠۷ (۱٩ فروردین ۱٣۸٦) ادعا کردند که اجمل نقشبندی روزنامه نگار افغان را که به همراه خبرنگار ایتالیایی در جنوب افغانستان ربوده بودند، به قتل رسانده اند. فردی که خود را سخنگوی ملا دادالله فرمانده نظامی طالبان معرفی می کرد، در تماس با بی بی سی گفت که آنان اجمل نقشبندی را حوالی بعد از ظهر همان روز کشته اند. این شهروند افغان زمانی توسط شورشیان طالب به قتل رسید، که دولت افغانستان پس از رهایی دانیل اعلام نمود که حاضر نیست برای رهایی اجمل نقشبندی با طالبان معامله کند. این اقدام دولت افغانستان موج نارضایتی مردم این کشور را پی داشت، که به بی تفاوت ماندن دولت افغانستان در قبال شهروندانش اعتراض می کردند. قبل از اجمل، "دل آقا" راننده ی دانیل نیز توسط شورشان طالب به قتل رسیده بود.۱٤ آوریل ٢٠٠۷ (٢۵ فرودین ۱٣۸٦) "شبکه تلویزیونی سی بی سی" کانادا تصاویری را از دو امدادرسان فرانسوی و چند افغان پخش کرد، که توسط طالبان در افغانستان ربوده شده بودند. در این تصاویر، یکی از این امداد رسانان با صدایی لرزان درخواست کمک کرد. این خانم گفت که فرانسوی است، و ۱٠ روز پیش از سوی طالبان ربوده شده است. یک مرد نیز که خود را "اریک" معرفی می کرد، برای رهایی اش درخواست کمک کرد. در این تصاویر ٣ افغان هم دیده می شدند، که چشم هایشان بسته، و به دست و پایشان زنجیر زده شده بود. دو امدادرسان فرانسوی با سه همکار افغان شان نزدیک به دو هفته پیش از آن در ولایت نیمروز ربوده شده بودند، و تا آن هنگام از سرنوشت آنان اطلاعی در دست نبود.يکشنبه ۱۵ آوریل ٢٠٠۷ (٢٦ فرودین ۱٣۸٦) در حالی که "ژاک شیراک" رییس جمهور فرانسه خواهان تلاش بیشتر دولت افغانستان برای رهایی شهروندان فرانسوی از اسارت طالبان شد، "رنگین دادفر اسپنتا" وزیر خارجه افغانستان گفت: "نباید در برابر آزادی این افراد، زندانیان طالبان آزاد شوند." وزیر خارجه افغانستان که در یک کنفرانس خبری در کابل سخن می گفت، افزود: "اگر ما پیوسته به شرط های گروگانگیران عمل کنیم و در برابر آزادی هر کسی که طالبان به گروگان می گیرند تعدادی از زندانیان آنان را آزاد کنیم، گروگانگیری تبدیل به یک روند پایان ناپذیر خواهد شد."این اظهارات در حالی صورت می گرفت که رییس جمهور فرانسه در یک تماس تلفنی از حامد کرزی همتای افغان خود خواست، برای آزادی دو شهروند فرانسوی از اسارت طالبان کمک کند. حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان نیز به دولت فرانسه اطمینان داد، که کشورش به تلاش های خود در این زمینه ادامه خواهد داد. طالبان روز جمعه ١١ ماه مه (٢۱ اردیبهشت) "اریک دامفرویل" امدادگر فرانسوی را آزاد کردند. وی بر اساس گزارش ها، به مقامات محلی تحویل داده شد. طالبان در تاریخ ٢٠ آوریل (٣۱ فروردین) در یک پیام اینترنتی خواستار خروج نیروهای فرانسوی عضو ناتو از افغانستان و آزاد شدن زندانیان افغان در ازای آزاد کردن گروگان ها، شده بودند. اما روز يکشنبه ٢٧ ماه مه (٦ خرداد)، گروگان های افغان خود را آزاد کردند. این سه مرد افغان، حدود دو ماه پیش از آن ربوده شده بودند. منابع طالبان رهایی گروگان های افغان خود را نیز تایید کرده، و گفتند که در بدل رهایی این افراد، هیچ معامله ای با دولت افغانستان نکرده اند. ژوئن ٢٠٠۷ (١۵ خرداد ۱٣۸٦) طالبان چهار گروگان خود را که کارمندان وزارت بهداشت افغانستان بودند، آزاد کردند. آنها جسد یک کارمند دیگر را که دو روز پیش از آن سر بریده بودند، در قندهار به مقامات محلی تحویل دادند. کارکنان وزارت صحت که پس از تحویل دادن جسد ملا دادالله رها شدند، حدود دو ماه قبل از این در ولایت جنوبی قندهار از سوی طالبان ربوده شده بودند و در اسارت طالبان قرار داشتند. یک سخنگوی شورشیان طالب گفت که جسد ملا داد الله فرمانده کشته شده طالبان به خانواده اش در شهر کهنه قندهار تحویل داده شده، و دوباره در گورستانی در این شهر به خاک سپرده شده است.۷ ژوئن ٢٠٠۷ (١۷ خرداد ۱٣۸٦) اعضای گروه طالبان شامگاه روز چهار شنبه ٦ ژوئن ٢٠٠۷ (١٦ خرداد ۱٣۸٦) پنج کارگر افغان را که در ولسوالی گیلان غزنی برای یک شرکت خصوصی ساختمانی کار می کردند، با خود بردند. آنها صبح روزپنج شنبه ۷ ژوئن (١۷خرداد) اعلام کردند، که سه تن از آنها را کشته اند. مقامات محلی در ولایت غزنی تایید کردند که شورشیان طالبان، سه کارگر افغان را کشته اند. بر اساس گزارش ها، "شریف انس" که خود را سخنگوی محلی طالبان در غزنی می نامد، در یک تماس تلفنی گفت آنها این کارگران را به جرم سرکشی کردن از فرمان طالبان کشته اند. طالبان با بازسازی ساختمان ولسوالی (فرمانداری) گیلان غزنی مخالفت کرده، و هشدار داده بودند که کسی نباید بر روی این پروژه کار کند.۱٨ ژوئن ٢٠٠۷ (٢٨ خرداد ۱٣۸٦)
وزارت امور خارجه‌ی آلمان خبر از ربوده شدن دو شهروند آلمانی به همراه دو همکار افغانشان داد. این آدم ربایی در ولایت وردک ، یعنی ولایت مرزی با استان غزنی، روی داد. رئیس پلیس افغانستان خبر ربوده‌شدن ۷ نفر را در روز چهارشنبه ۱۸ژوئیه (٢٧ تیر) تأیید کرد. او افزود که افراد مذکور در یک پروژه سدسازی مشغول به کار بوده‌اند. والی ولایت غزنی نیز اظهار داشت که گروگانها کارمند سازمان‌ملل متحد بوده‌اند. به گفته‌ی وی، دو شهروند آلمانی به همراه مترجم و راننده افغان خود در جاده‌ای واقع در ۲۰ کیلومتری جنوب کابل توسط شخصی ربوده شده‌اند، که "عضویت او در طالبان مبرهن است" در همین حال طالبان به شنبه ٢۱ ژوئيه (٣٠ تیر) اعلام کردند که دو فرد آلمانی را که روز چهارشنبه ربوده بودند، کشته اند. قاری یوسف گفت که مقام های آلمان و افغانستان تقاضای این گروه برای خارج شدن سه هزار نیروی آلمانی از افغانستان را، نادیده گرفته اند.نیروهای آلمانی در چهارچوب نیروهای بین المللی در افغانستان مستقر هستند. وزارت امور خارجه آلمان در برلین، و مقام های افغان می گویند بیانیه طالبان را منبع مستقلی تایید نکرده است.
٢۱ ژوئن ٢٠٠۷ (٣۱ خرداد ۱٣۸٦) نیروهای ائتلاف تحت فرمان آمریکا در افغانستان گفتند، دو گروگان افغان را از اسارت طالبان و القاعده آزاد کرده اند. در بیانیه منتشر شده از سوی این نیروها آمده است، که گروگان ها که از ساکنان روستایی در ولایت پکتیا هستند، در جریان یورش نیروهای ائتلاف به دو خانه در منطقه زرغون شاه آزاد شدند. "کریس بلچر" سخنگوی نیروهای ائتلاف گفت که پیکارجویان تعدادی زن و کودک را نیز به عنوان سپر انسانی در این ساختمان ها نگهداری می کردند. این سخنگو خاطر نشان کرد که در جریان این عملیات، آسیبی به غیرنظامیان وارد نشده است. نیروهای ائتلاف پیشتر نیز اعلام کرده بودند، که شبه نظامیان گروه طالبان و شبکه القاعده از مردم غیرنظامی محل به عنوان سپر انسانی استفاده می کنند. این نیروها گفته اند که هفت کودک افغان که در جریان حمله هوایی روز دوشنبه ۱٧ ژوئن ٢٠٠۷ (٢٨خرداد ۱٣۸٦) در ولایت پکتیکا کشته شدند، توسط اعضای شبکه القاعده به عنوان سپر انسانی استفاده شده بودند. این حادثه در یک مدرسه دینی در ولسوالی زرغون شاه ولایت پکتیکا روی داد، و تصور می رود کودکان کشته شده از طلاب این مدرسه بوده اند.یک تن از گروگان های آزاد شده گفته است که شبه نظامیان، یک روز پیش از این عملیات یک گروگان دیگر خود را کشته بودند. گفته شده که در جریان عملیات برای آزاد کردن گروگان های افغان، هشت شبه نظامی دستگیر شدند و مقدار زیادی اسلحه متعلق به آنان نابود شد. ٢٣ ژوئن ٢٠٠۷ (٢ تیر ۱٣۸٦) مقامات افغانستان اعلام کردند که شورشیان در ولایت غزنی در جنوب کشور، گروهی از افغان ها را که مصروف ماموریت مین روبی بودند، به گروگان گرفته اند. "محمد شهاب حکیمی" رییس موسسه مین روبی گفت که شورشیان مین روب های مورد بحث و وسایل نقلیه و سگ هایشان را در حالی ربودند، که عازم کار در منطقه اندر بودند. آقای حکیمی افزود شورشیانی که خود را از نفرات طالبان معرفی کرده اند، به مرکز کشف مین و مین روبی تلفن کرده و گفته اند که ربوده شدگان پس از پاسخ به سئوالاتی که از آنان می شود، آزاد خواهند شد. وزارت کشور افغانستان در کابل و نیز رئیس پلیس ولایت غزنی، این حادثه را تایید کردند. این مین روبان پس از چند روز بازداشت دوباره از قید طالبان رها گردیدند.٢٠ ژوئیه ٢٠٠۷ (٢٩ تیر ۱٣۸٦) به گفته مقامات ولایت غزنی، شورشیان مسلح طالبان روز جمعه ٢٠ ژوئیه ٢٠٠۷ (٢٩ تیر ۱٣۸٦) اتوبوس حامل گروهی از شهروندان کره جنوبی را که از قندهار عازم کابل بودند، در جاده ای در ولایت غزنی متوقف کردند. آنها چند تن از مسافران را که اکثر آنان زن بودند، با خود بردند. مقامات دولتی تعداد ربوده شدگان را شانزده تن اعلام کرده اند. اما از قول سخنگوی طالبان، ربوده شدن هجده نفر گزارش شده است. این سخنگو تایید کرده که طالبان مسئول ربودن این شهروندان کرهای بوده، و مسئولیت ربودن دو شهروند آلمانی و همکاران افغان آنان در روز چهارشنبه را هم، برعهده می گیرد.
مقامات غزنی گفته اند که مهاجمان مسلح، اتوبوس حامل مسافران کره ای را متوقف کردند و سرنشینان آن را با خود بردند. اما بعدا راننده افغان اتوبوس را آزاد کردند. یک مقام محلی به رسانه ها گفته که عبور اتوبوس حامل شهروندان کره ای از مسیری که امنیت لازم را ندارد، قبلا به اطلاع مقامات محلی نرسیده بود. به گفته وی به دلیل خطرناک بودن این منطقه، معمولا برای مسافرانی که قصد گذر از این مسیر را دارند محافظان مسلح تعیین می شود. وزارت خارجه کره جنوبی با صدور بیانیه ای گفته که اطلاعاتی که در اختیار دارد، ربوده شدن شهروندان این کشور در غزنی را تایید می کند. اما جزییات بیشتری در این زمینه منتشر نشده است. در همین حال "روه مو-هیون" رییس جمهور کره جنوبی خواستار آزادی فوری اتباع این کشور شده است. آقای روه در یک سخنرانی که از تلویزیون کشورش پخش شد، گفت که این مسیحیان اغلب زن هستند، مشغول انجام خدمات پزشکی بودند و غیرنظامیان بی گناه نباید گروگان گرفته شوند. کره جنوبی در افغانستان نیروی نظامی ندارد، اما به گفته آقای روه گروهی متشکل از دویست تن از کارکنان مهندسی و پزشکی این کشور، طبق برنامه تا آخر سال جاری میلادی از افغانستان خارج خواهند شد. پیشتر سخنگوی "کلیسای جمعیت سیمول" در منطقه "بوندانگ استان گیونگی" کره جنوبی، گفته بود که گروه اعزامی از سوی کلیسا قرار بود روز ٢٣ ژوئیه ٢٠٠۷ (اول مرداد ۱٣۸٦) کابل را به مقصد کره جنوبی ترک کند. اما هنوز معلوم نیست که ربوده شدگان اعضای همین گروه باشند.
روز ٢٢ ژوئیه (٣۱ تیر)، وزارت دفاع افغانستان از محاصره محل نگهداری گروگان های کره ای خبر داد. مقامات این وزارت گفتند که نیروهای امنیتی افغان محل نگهداری ٢٣ شهروند کره ای را که توسط شورشیان طالبان به گروگان گرفته اند، در محاصره دارند. به گفته این مقامات هنوز عملیاتی برای آزاد کردن گروگان ها آغاز نشده، و گفتگو برای رهایی بدون درگیری آنها در جریان است.
ناتو نیز اعلام کرده که از عملیات نیروهای افغان برای آزادی گروگان ها اطلاعی ندارد. اما در صورتی که افغانستان و کره جنوبی درخواست کمک کنند، آماده همکاری در این زمینه خواهد بود. خبر محاصر گروگانگیران در حالی اعلام می شود، که یک هیات بلندپایه از سوی دولت کره جنوبی برای مذاکره در مورد سرنوشت آنها، وارد کابل شده است شورشیان طالب روز دوشنبه ٢٣ ژوئیه (اول مرداد) اعلام کردند که در مورد رهایی گروگان های کره ای، فقط با نمایندگان دولت متبوع آنها مذاکره خواهند کرد. در همین حال، دولت کره جنوبی سفر اتباع خود به افغانستان را ممنوع کرد. با پایان مهلت تعیین شده از سوی طالبان، قاری یوسف ضمن تکرار گفته پیشین، اظهار داشته که نمایندگان اعزامی از سوی دولت و مجلس افغانستان، صلاحیت تصمیم گیریدر این مورد را ندارند. در همین حال یک هيات بلندپایه از سوی دولت کره جنوبی به افغانستان رفت، تا در مورد رهایی شهروندان ربوده شده خود مذاکره کند.
روز چهارشنبه ٢۵ ژوئيه (٣ مرداد) یک سخنگوی طالبان به رسانه ها گفت، که این گروه یکی از ٢٣ گروگان اهل کره جنوبی را کشته اند. قاری یوسف احمدی از مکانی نامعلوم و در تماس تلفنی به بی بی سی گفت، که طالبان یک تن از گروگان های کره ای خود را که یک مرد است، به ضرب گلوله کشته اند.٢۵ ژوئیه ٢٠٠۷(٣ مرداد ۱٣۸٦) یک خبرنگار آلمانی و دو همراه افغان وی، در ولایت کنر در شرق افغانستان ربوده شدند. مقامات محلی می گویند این افراد در تلاش بودند خود را به روستایی برسانند، که چندی پیش شاهد کشته شدن غیرنظامیان افغان در اثر حمله هوایی ناتو بود. وزیر خارجه آلمان گفت که دولت این کشور در حال بررسی ناپدید شدن خبرنگار آلمانی در شرق افغانستان است، که گفته می شود به گروگان گرفته شده است. شورشیان طالبان که مسئولیت ربودن بیست و سه شهروند کره ای و دو آلمانی را به عهده گرفته اند، تاکنون در مورد واقعه اخیر اظهار نظری نکرده اند. در عین حال براساس گزارش های رسیده از افغانستان، خبرنگار دانمارکی و همراهان افغان وی که در افغانستان ربوده شده بودند، آزاد شده اند. این افراد روز سه شنبه ٢٤ ژوئیه (٢ مرداد) از یک هتل در ولایت شرقی ننگرهار ربوده شده بودند. مقامات محلی می گویند این افراد نیز در تلاش بودند خود را به روستایی برسانند، که چندی پیش شاهد کشته شدن غیرنظامیان افغان در اثر حمله هوایی ناتو بود. ملیت خبرنگار آزاد شده در افغانستان، در گزارش های اولیه، آلمانی اعلام شده بود.این در حالیست که "ملا منصور داد الله" فرمانده ارشد طالبان در تماس با رسانه ها هشدار داده است، که این گروه در چند ماه آینده به روند آدم ربایی و گروگانگیری سرعت بیشتری خواهند داد، و این روند تا خروج نیروهای خارجی از افغانستان ادامه خواهد داشت.کارشناسان سیاسی بدین باوراند که معامله گری های پنهان دولت افغانستان وضعیت را به گونه ای شکل داده، که نتیجه را به نفع طالبان تمام نموده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر