روابط ما با ایران "بسیار بسیار خوب، و بسیار بسیار نزدیک می باشد." این جمله ای (از آقای کرزی) است، که در سفر منطقه ای احمدی نژاد پای او را به افغانستان کشاند.برخلاف انتظار مقامات آمریکایی، سفرحامد کرزی به واشنگتن برمیل و نفع تهران تمام شد. هرچند گفتگوهای آقای کرزی و همتای آمریکایی اش درباره موضوع هايی مانند مبارزه با طالبان و القاعده، افزايش تلفات غيرنظامی عمليات نيروهای ناتو در افغانستان، و روابط اين کشور با همسايگانش بود، اما نقطه برجسته و محوری درین گفتگوها، نگرانی واشنگتن از افزايش نفوذ ايران در افغانستان بوده است.
سفر با اهمیت
محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری اسلامی ایران درست زمانی به افغانستان سفر می کند، که تبلیغات رسانه ها و دول غربی ابرهای پراکنده ای در روابط افغانستان و ایران را رونما کرده است. چراکه رسانه ها و مقامات بلند رتبه اروپا و آمریکا ایران را متهم به تجهیز شورشیان مسلحی می کنند، که در پی سرنگونی رژیم کابل به حمایت آمریکا هستند. هر چند این اظهارات از جانب مقامات استانی در افغانستان تائید شده است، اما مقامات رهبری حکومت این کشور به این ادعاها توجه نکرده اند.دولت افغانستان خارج از علایق متحدان غربی خود، بر حسن همجواری، به رسمیت شناختن استقلال و تمامیت ارضی، و منافع ملی همسایه ها، تاکید کرده است. این نخستین سفر آقای احمدی نژاد به افغانستان، در موقف رییس جمهوری ایران می باشد.
اشغالگر
احمدی نژاد نیروهای خارجی مستقر در افغانستان را اشغالگر خوانده، و بارها خواستار خروج این نیروها شده است. رییس جمهور ایران در ٢٦ نوامبر (۵ آذر) سال گذشته، در یک سخنرانی گفت: "بايد دست به دست هم بدهيم، به ملت عراق، فلسطين، افغانستان و لبنان کمک بکنيم. امروز ما می توانيم با ياری يکديگر بساط اجنبی را از منطقه خود برچنيم."
نگرانی
حضور پررنگ غربی ها به ویژه نظامیان آمریکایی در افغانستان، سبب دغدغه مقامات عالی رتبه ی حکومتی در ایران می باشد. کما اینکه امضای موافقتنامه راهبردی (استراتژیک) میان ایالات متحده و افغانستان، و آزادی استفاده از پایگاه های نظامی در این کشور، این نگرانی را به حد اکثر رسانیده است. با بلند گرفتن شایعه حمله نظامی آمریکا به ایران، پايگاه هوایی "شيندند" کانون گمانه زنی ها درباره (محل) عمليات احتمالی ايالات متحده آمريکا بر عليه ايران است. یعنی پایگاهی که تنها ۸۰ کيلومتر آن طرفتر (از ایران) واقع شده است. چراکه شيندند که از اوت سال ٢٠٠٤ (مرداد ۱٣۸٣) به کنترل آمريکايی ها درآمده است، محتمل ترين نقطه آغاز حمله بر ایران تلقی می شود.
خطرناک
کارشناسان سیاسی بدین باورهستند که موضع گیری های حکومت افغانستان به ویژه درین اواخر، پیامد خوبی برای دولت این کشور نخواهد داشت. زیرا نزدیکی روابط تهران و کابل به حدی رسیده، که سبب تقابل دیدگاه های بوش وکرزی درین مورد شده است. از دید این کارشناسان، این حد از نزدیکی می تواند خطر ناک پنداشته شود. به ویژه که ایالات متحده حامی روند کنونی و دموکراتیزه شدن افغانستان بوده، و درین راستا گام های به علاقه مندی برداشته است. به تصور این کارشناسان نزدیکی با دشمنان ایالات متحده سبب تغییر دید دولتمردان واشنگتن نسبت به رهبری و دولت افغانستان خواهد شد، که در درازمدت برای افغانستان نهایت خطر ناک خواهد بود. کمااینکه "پیترتومسن" سفیر سابق آمریکا در افغانستان، می گوید که یک دولت ضعیف افغانی احتمال اینکه افغانستان به یک متحد آمریکا و ضد ایران تبدیل شود را، کاهش می دهد. به اعتقاد وی، باقی ماندن سطحی از بی ثباتی باعث می شود که آمریکا در افغانستان دست پایین را داشته باشد. همچنان بوش در زمان کنفرانس مطبوعاتی خود با کرزی در کمپ دیوید، به موضوع ایران اشاره کرد. او گفت: "تا جایی که ما می بینیم، ایرانی ها دارای نقشی مثبت نیستند، و بیشتر نقش برهم زننده دارند". وی سپس با اشاره به کرزی، ادامه داد: "دیگر خود رییس جمهوری افغانستان به مسایل کشورشان اشاره می کنند، اما ما زمانی که نقش ایران در افغانستان را مثبت می نامیم، باید خیلی احتیاط کنیم."
این مطلب را روی سایت واشنگتن پریزم بخوانید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر