مبارزه با تروریسم بخش دوم: حامیان طالبان کی ها اند؟

سازمان ملل متحد می گوید منابع پولی طالبان در خارج از مرز های افغانستان است. کمااینکه "تام کونیگز" نماینده وقت خاص دبير کل این سازمان درافغانستان، روز دوشنبه ١٠ ژوئيه ٢٠٠٦ (٢٠ تیر ١٣٨۵) به خبرنگاران گفت که ظاهرا فعالیت های طالبان در خارج از افغانستان دقیقا برنامه ریزی می شود، و آنها در بیرون از مرزهای این کشور منابع بزرگ مالی را در دست دارند.این نماینده سرمنشی (دبیرکل) سازمان ملل متحد در افغانستان، از جامعه جهانی خواست تا بر پاکستان فشاربیاورند تا درمبارزه برضد منابع اصلی طالبان اقدامات جدی تری بکند. آقای کونیکز همچنين گفت جامعه جهانی در گذشته طالبان را دست کم گرفته بود. اما حالا با توجه به وخامت اوضاع در برخی از ولایات افغانستان مخصوصا در جنوب، این جامعه باید درک کرده باشد که افغانستان به کمک و حمایت بیشتر و دراز مدت نیاز دارد.او در این پیوند اظهار داشت: "اگر فکر می کردیم که طالبان با شکستشان در سال ٢٠٠١ (١۳۸٠) دوباره تجدید قوا نمی کنند، دراشتباه بوده ایم. چون حالا دوباره تجدید قوا کرده اند، و کمک هايی را از راه شبکه تروریسم بین المللی دریافت می کنند. واضح است که طالبان نمی توانستند بدون کمک های مالی خارجی، دوباره سروسامان بگیرند. پس درحقیقت از خارج کمک می گیرند و سازماندهی می شوند." به گفته او باید به آشیانه های امنی که طالبان در خارج از افغانستان در اختیار دارند همان قدر توجه شود، که در داخل این کشور می شود. او در این پیوند اظهار داشت: "جامعه جهانی باید به این مورد توجه جدی کرده، و به این موضوع رسیدگی کند. جامعه جهانی باید بر پاکستان فشار بیشتر آورد، تا در مبارزه علیه تروریسم به اقدامی موثر و عملی دست بزند."(١) در حالی که دولت پاکستان نیروهای تند رو مذهبی درین کشور را حامیان گروه طالبان در پاکستان می خواند، پرويز مشرف رييس جمهور این کشور در دیدارش از افغانستان اعتراف کرد که طالبان در پاکستان وجود دارند. زیرا هرچه نباشد، اين نهضت اسلامگرا از قبايل پشتونی برخاسته که ساکن مناطق مرزی پاکستان و افغانستان هستند. اما "مولانا فضل الرحمن" دبیرکل "مجلس عمل" پاکستان در کنفرانسی در شهرلاهور گفت، که حکومت این کشور آمریکا و ممالک غربی را فریب می دهد. همچنین جنگجویان را مسلح ساخته و با آنان همکاری می نماید، تا از طریق وزیرستان پاکستان، داخل خاک افغانستان گردند. وی در عین حال اظهار داشت که پاکستان باید هویت جنگجویانی را که داخل افغانستان می گردند، افشا سازد و بیان کند که چرا به چنین کاری مبادرت می ورزد. او در این پیوند گفت: "مسئولین دولت پاکستان همچنان باید هویت آنهائی را که از وزیرستان به اردوگاه های نظامی در شهر مانسره منتقل می شوند، افشا نماید. وی همچنان خاطرنشان کرد که این منافقت است که حکام (پاکستانی) نه تنها تلاش دارند که امریکا و جهان غرب را فریب دهند، بلکه ملت پاکستان را نیز گول می زنند. او در ادامه اظهار داشت: "ما همچنان از حکام پاکستان می خواهیم تا هویت اشخاصی را که توسط موتر (خودرو)های شخصی از طریق کالی سرک وزیرستان به افغانستان منتقل می شوند، افشا نمایند. همچنان واضح سازند که کی ها سرپرستی ورود بی زحمت این اشخاص به افغانستان را به عهده دارند، و دلایل آن را توضیح دهند. به ارتباط اینکه دولت پاکستان می خواهد با گروه های جهادی همکاری نماید، و یا اردوگاه های آنها را مسدود سازد." موصوف در ادامه گفت: "ما باید به جهان به طور واضح بگوییم که به حمایت از گروه های جهادی ادامه می دهیم، و یا جلوی آنها را می گیریم. ما دیگر این منافقت را ادامه داده نمی توانیم." مولانا فضل الرحمن همچنان "شیخ رشید احمد" وزیر پیشین اطلاعات پاکستان را به راه اندازی یک اردوگاه جهادی در اسلام اباد برای تربیه (تربیت) جنگجویان در جنگ کشمیر، متهم نمود. موصوف اضافه کرد که دولت پاکستان علمای دین را متهم به بنیادگرایی و دهشت افگنی می نماید. اما علما در تأمین صلح و آرامش در مناطق قبایلی، نقش فعالی ایفا می کنند. (٢)
شماری از باشندگان پاکستانی در ناحیه ی "علی مسجد" نیز، به واشنگتن پریزم گفتند که بدون شک طالبان در بیرون از مرزهای افغانستان حامیانی دارند. "ملا اسلم بیگ" که یکی از بزرگان قومی درین منطقه خوانده می شود، در این پیوند اظهار داشت: "طالبان درینجا (پاکستان) بیشتر از طرف گروه های مسلمان که حافظ دین هستند، حمایت می شوند. در افغانستان آمریکایی ها آمده و آن کشور را اشغال کرده اند. این برای ما یعنی مسلمانانی که درین سوی مرز و برادران دینی افغانها هستیم، فرض است تا با آنها کمک کنیم. ولی من این را به قوت می توانم بیان کنم که اگر طالبان کمکی دریافت می کنند، از جانب مسلمانان است، نه دولت مشرف که خود دست نشانده آمریکایی ها می باشد." بر طبق گزارشی که احمد رشيد روزنامه نگار معتبر و معروف پاکستانی تهيه کرده، "هزاران جنگجوی طالبان اکنون در مساجد و مدارس دينی ايالت بلوچستان و صوبه سرحد پاکستان اقامت داشته، و تحت حمايت کامل احزاب حاکم منطقه و گروه های شبه نظامی پاکستانی قرار دارند. همچنان رهبران طالبان که امريکا و دولت افغانستان در پی آنها هستند، بی هيچ محوری در روستا های اطراف کويته زندگی مي کنند. این روزنامه نگار از قول وزير اطلاعات دولتی ايالتی نقل می کند که: "تنها طالبان می توانند در افغانستان دولتی واقعی تشکيل دهند." "جان لنگستر" خبرنگار "واشنگتن پست" در جريان سفر خود به پاکستان، يکی از سربازگيران و تأمين کنندگان نيرو برای طالبان را ملاقات کرده است. او نيز سفر تابستان گذشته خود همراه با ١٤ پاکستانی به افغانستان برای جنگ با نيرو های امريکايی و دولت افغانستان را، برای احمد رشید شرح داده و گفته بود: "گذشتن از مرز و رفتن به افغانستان، اصلا کار مشکلی نيست." (۳)
در اوایل دسامبر ٢٠٠١ (اواسط آذر ١۳۸٠) آمریکا ٣٩ گروه و از جمله پنج گروه تروریستی "لشکر طیبه"، "جیش محمد"، "حرکت المجاهدین"، "حرکت الجهاد اسلامی" و "الرشید" مقیم پاکستان را، تروریست شناخت. به همین سبب آنها را در فهرست گروه های تحت تعقیب قرار داد. این پنج گروه برای الحاق کشمیر هند به پاکستان مبارزه می کنند، و حامیان مهم طالبان در افغانستان محسوب می شوند. اسامی گروه ها و سازمان های که در فهرست سازمان ملل متحد به آنها اشاره شده، به این قرار است:
کمیته حمایت افغانستان (٤)
پشاور پاکستان
تاریخ شمولیت در لست القاعده و طالبان سازمان ملل ١١ جنوری/ژانویه ٢٠٠٢ (٢٢ دی ١۳۸٠)
سازمان کمک علمای پاکستان (۵)
کیتاب غر، دارالفتاح، ارشاد، نظیم آباد کراچی، پاکستان
بلاک ١۳ ای گلشن اقبال کراچی
مسجد جامعه سلیمان پارک
تاریخ شمولیت در لست القاعده و طالبان سازمان ملل متحد ٢٤ آوریل ٢٠٠٢ (۵ اردیبهشت ١۳۸١)
شرکت بین المللی الخطر (٦)
تاریخ شمولیت در لست القاعده و طالبان سازمان ملل متحد ١۷ اوت ٢٠٠۵ (٢۷ مرداد ١۳۸٤)
نشانی : گلشن اقبال بلاک ٢ کراچی، پاکستان
اسلام میرپور خاس، تندو جان محمد
بنیاد الرحمن فوندیشن(۷)
تاریخ شمولیت در لست القاعده و طالبان سازمان ملل متحد ٢٦ اوت ٢٠٠۵ (۵ شهریور ١۳۸٤)
نشانی : خانه ٢۷٩ سرک نظام الدین ١٠/١ اسلام آباد، پاکستان
شرکت الرشید (٨)
نشانی دارالفتاح نظام الدین کراچی، پاکستان
مسجد جامعه سلیمان پارک
چوک یادگار پشاور پاکستان
تاریخ شمولیت در لست القاعده و طالبان سازمان ملل ٦ اکتوبر ٢٠٠١ (١۵ مهر ١۳۸٠)
بنیاد امداد بین المللی (٩)
نشانی سرک شماره ۵٤ بخش اسلام آباد، پاکستان
تاریخ شمولیت در لست القاعده و طالبان سازمان ملل ٢٢ اکتوبر ٢٠٠٢ (١ آبان ١۳۸١)
جیش محمد (١٠)
پاکستان
تاریخ شمولیت در لست القاعده و طالبان سازمان ملل متحد ١۷ اکتوبر ٢٠٠١ (٢٦ مهر ١۳۸٠)
شرکت رابطه (١١)
خانه ٩ ای منزل دوم سرک وحدت لاهور، پاکستان
تاریخ شمولیت در لست القاعده و طالبان سازمان ملل متحد ١۷ اکتوبر ٢٠٠١ (٢٦ مهر ١۳۸٠)
جمعیت میراث امداد اسلام (١۲ )
پاکستان
تاریخ شمولیت در لست القاعده و طالبان سازمان ملل متحد ١١ جنوری/ژانویه ٢٠٠٢ (٢٢ دی ١۳۸٠)
سازمان انسانی کردن وفا (١٣)
نشانی : سرک ۵٤، فاز ٢ حیات آباد پشاور، پاکستان
تاریخ شمولیت در لست القاعده و طالبان سازمان ملل متحد ٦ اکتوبر ٢٠٠١ (١۵ مهر ١۳۸٠)
ولی سازمان ملل متحد می گوید، تا هنوز شماری ازین مؤسسات به کمک به نیروهای طالبان می پردازند. مثلا "کرس الکسندر" مأمور عالیرتبه این سازمان در امور افغانستان در ١٠ ژوئیه ٢٠٠٦ (٢٠ تیر ١٣٨۵) گفت: "اگر حملات شورشی ها در سال آينده دو برابر سال جاری گردد و تعداد بيشتری از فرماندهان و افراد جنگ ديده از مرز گذشته و به افغانستان داخل شوند، سوالات زيادی مطرح خواهد شد. (زیرا) تلفات جنگی امسال، سه برابر میزان سال گذشته شده است." وی افزود: "ما با مشرف ملاقات نمودیم، و او با ما موافق بود که طالب سازی برای کشورش و افغانستان هردو مضر است. او نیز به نوعی درگير جنگ با طالبان می باشد.جان مسئله اين است که آنها (دولتمردان پاکستان) بايد وادار شوند تا عليه طالبان اقدام نمايند، که از کويته به حملات عليه افغانستان دست می زنند. برداشت من اين می باشد که هر وقت پاکستانی ها متهم می شوند که به اکثريت اعضای رهبری طالبان پناه می دهند و زمينه آموزش نظامی را برای آنها فراهم می آورند، سر و صدای زيادی راه می اندازند، هر چيز را انکار می نمایند، خواهان دلايل و شواهد می شوند، و افغان ها را متهم می کنند که قادر به بهبود وضعيت در داخل کشور خود نيستند. اما شواهد انکار ناپذيرند. بنابراین واقعيت اين است که ديگر در مورد شواهد صحبت نمی کنيم. ما در اين مــورد سخن می گویيم، که بايد چه بکنيم و کار را چطور انجام دهيم." او در ادامه گفت: "بيائيد بی پرده حرف بزنيم. همه عوامل بی ثباتی و حتی قسمت اساسی آن در سرزمين افغانستان وجود نداشته، و افغان ها به آنها کنترلی ندارند. طالبان در سال ٢٠٠١ (١۳۸٠) از قدرت کنار زده شدند، ليکن ساختار رهبری آن ها دست ناخورده باقی ماند. این رهبری به پاکستان انتقال نمود. آن ها به کارهای خود سر وسامان دادند. یعنی همانهایی که يک گروه نامنظم و از هم پاشيده بودند، در بين سال های ٢٠٠١ و ٢٠٠٢ (١۳۸٠ و ١۳۸١) در اختفا به سر می بردند. اما به خاطر اينکه کسی آنها را بازداشت نکرد و در محيط جديد با ایشان مقابله ننمود، خود را منظم ساخته و اکنون نيرومندتر شده اند. اینک تلاش آنها برای سازمان دادن شورش از ورای مرز، دادن آموزش به بمب گذاران و راه اندازی عمليات انتحاری در افغانستان که در گذشته در اين کشور سابقه نداشت، نسبت به سال ٢٠٠۳ (١۳۸٢) شديد تر شده است. اين يک چالش جدی می باشد." الکسندر همچنین خاطرنشان کرد: "در سال ٢٠٠۵ (١۳۸٤) در حدود ٩۷٠ تن از نيروهای غير نظامی، پوليس، قوماندان های محلی و طالبان کشته شدند. اما در نيمه اول سال ٢٠٠٦ (١۳۸۵) تلفات به ١٦٠٠ تن بالا رفته است، و ميزان آن سه چند تلفات سال گذشته می باشد. ما پيش بينی مي کرديم، که جنگ صورت می گيرد و شورشی ها فعال می باشند. اما فکر نمی کرديم عمليات تا اين حد شديد و تلفات بالا باشد."(١٤)
ولی مقامات پاکستان این ادعا را که طالبان از جانب دولت این کشور حمایت می شوند، به شدت رد می کنند. شماری از باشندگان پاکستانی ناحیه ی پیشاور هم باور دارند که طالبان از جانب گروه های عرب و خارجی که در مناطق سرحدی پاکستان مسکن گزیده اند، حمایت می شوند. "باز محمد" خود را اهل ایالت سرحد پاکستان معرفی می کند، به زبان پشتو تسلط کامل دارد و فروشنده یکی از دکاکین کارخانو می باشد. او می گوید: "اینجا شماری از مجاهدین عرب را می بینم، که می آیند و به راحتی اسلحه خرید می کنند. این اسلحه را آنها چی می کنند؟ کجا می برند؟ معلوم است که یا به طالبان پاکستانی می دهند که در برابر دولت پاکستان بجنگند، و یا هم برای طالبان افغان می فرستند تا به جهاد ادامه دهند." اما یکی دیگر از باشندگان پاکستانی که در نزدیکی بازار کارخانو زندگی می کند، می گوید: "درمار كيت (بازار)هاى پشاور جائيکه تجارت اموال قاچاقي صورت می گيرد، هركس می تواند هر چيزى را كه خواسته باشد از دوا و سلاح گرفته تا کولر، بدست آورد. اگر پشاور را منطقۀ خارج از کنترول بدانیم، پس ماركيت هاى كارخانو و باره جائيست که پوليس در مورد آن آگاهی داشته، ولی نمی خواهد مداخله کند. اين ماركيت ها در مناطقى واقع هستند، كه تحت تسلط قبايل پشتون می باشند. تاجران می توانند بطور آزاد به هر دو طرف که فقط چند کيلومتر از مرز افغانستان فاصله دارند، رفت و آمد کنند." هنگامی که از يکی از افسران در رابطه به تلاش های پوليس جهت خاتمه دادن اين چنين تجارت پرسيدم، گفت: "پوليس همیشه در تعقيب قاچاقبران است، تا آنان را به زندان بيندازد. اما در مورد مردم محل كه دوکان ها دارند، هيچ نوع پلانی (طرحی) وجود ندارد. مناطق قبايلی شمال پاكستان از اطراف شهر پشاور آغاز می شود. آزادیی را كه مخالف استعمارگر برتانوی به مردم اين مناطق داده بود، تا فعلا از بين نرفته و دولت پاكستان نيز با تعقيب همان عنعنه کمتر مداخله کرده است. طبق موافقه، مردان قبايلی خارج از قوانين پاکستانی عنعنات خويش را پيش می برند. انتقال سلاح که رسمآ در پاكستان غير قانونی می باشد، بخش همان عنعنه بوده که مارکيت ها داراې دوکان های اسلحه می باشد." یک تن از دوکان داران در کارخانو جمعه گل زازی می گوید: "بعضې ازین سلاح ها در همین مناطق قبايلی ساخته می شوند. آنها همان نشان ها و ارقامی را دارند، كه سلاح هاى خارجى می داشته باشند. قيمت يک كلاشينكوف (ای کی ٤۷) که دقیق مانند اسلحه روسی ساخته شده است، ٣ هزار كلدار پاكستانى يا ۵٠ دالر امريكايى است. قیمت سلاح ساخت قبایل، نصف بهای سلاح اصلی می باشد." وی سپس با اشاره به سلاح (ای کی ٤۷ ) ساخت روس، ادامه می دهد: "قیمت این سلاح ٦ هزار کلدار پاکستانی است." انواع مختلف سلاح های ديگر نيز، درين مناطق بدست می آيد. در عین حال با وجود آنکه فروش مواد مخدر غيرقانونی می باشد، ولی درمار كيت هاى مذكور تجارت آن نيز عام است.این در حالی است که پاكستان در سال ١٩٩٠ كشت كوكنار را در كشورش ممنوع قرار داد، و در نتيجه حمايت جهانى را حاصل نمود. "محمد عارف" که تاجر مواد مخدر می باشد، با اشاره به مناطق قبايل نشين بين مرزی پاکستان می گويد: "ترياک در افغانستان کشت می گردد، و در منطقۀ تيرا به هيروين تبديل می شود". وى همچنان می افزايد در تيرا فابريکه هایی وجود دارد، كه مواد مخدر به ماركيت ها و از آنجا به جاهاى ديگر انتقال می گردد. "گل نور شاه" در باره این مارکيت اظهار می دارد، که مواد مخدر بدون هیچ مشكل از يكجا به جاى ديگرى منتقل می گردد. همچنان این مواد از ماركيت هاى مذکور به تاجكستان، تركيه، ايران، روسيه و ممالك ديگر انتقال می گردد، و پول به دست آمده بیشتر برای تقویت اسلام و حمایت از نیروهای طالبان فرستاده می شود. این پول برای آن به طالبان فرستاده می شود که ابتدا در نگه داری کشت تریاک با ما کمک می کنند، و در قدم بعدی مجاهدین راه اسلام اند."
پانوشت ها
۱- بارنت روبن: مركز تروريزم به پاكستان نقل مكان كرده است؛ چهارشنبه ١٢ دسامبر ٢٠٠٦ ( ۲۲ قوس/آذر ۱۳٨۵) / بخش فارسی رادیو بی بی سی دسامبر ٢٠٠۷ (آذر ١٣۸٦)

٢- بخش خبر سایت آسمایی

٣- واشنگتن پست شماره ٢ نوامبر ٢٠٠۵ (١٢ آبان ١٣۸٦)

٤ تا ١٣- مدارک سازمان ملل/ تحریم های شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد القاعده و طالبان

14-مامور سازمان ملل متحد پاکستان را به مداخله در افغانستان متهم کرد/ مدارک سازمان ملل متحد/ تحریم های شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد القاعده و طالبان

این مطلب راروی سایت واشنگتن پریزم بخوانید