tag:blogger.com,1999:blog-41996402236821695012024-02-21T22:49:01.648-08:00Afghanistan After 9/11Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.comBlogger103125tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-31402856915701742472013-08-26T01:30:00.004-07:002013-08-26T01:38:34.727-07:00سفرحامدکرزی به پاکستان؛ هیاهو برای هیچ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;"></span></div>
<div role="article">
<div class="_1x1" style="margin-bottom: 15px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 15px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div class="userContentWrapper">
<div class="_wk" style="font-size: 13px; line-height: 18px;">
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_521b112f64bd96e48420894" style="display: inline;">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span dir="rtl"><br /></span></span>
<div style="text-align: right;">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span dir="rtl">حامد کرزی بار دیگر پاکستان رفت کشوری که در ده سال گذشته مقصد بیشترین شمار سفر ها و اندکی ترین میزان دست آورد های ریس جمهوری افغانستان بوده است.</span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span dir="rtl">دیدارهای تشریفاتی ای که بسیاری آنرا هیاهوی برای هیچ می خوانند و کل نتیجه اش را ژست گرفتن در برابر دوربین رسانه ها و چند عکس یادگاریی می دانند که در بایگانی رسانه ها مانده است</span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span dir="rtl">دوستی٬ برادری مبارزه ی مشترک با تروریسم و<span class="text_exposed_show" style="display: inline;"> آوردن ثبات به افغانستان ازکلیدی ترین واژه هایست که بیشترین کاربرد درین دیدارها داشته است اما کمتر نشانی در عمل از آن دیده شد.</span></span></span></div>
<span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span dir="rtl"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><br /><div style="text-align: right;">
مجریان دستگاه دپلماسی افغانستان اینبار سفر آقای کرزی را متفاوت و جدی تر از قبل می خوانند و تعیین پیش شرط از سوی کرزی برای سفرش را شاهدی برین مدعا می آورند. حامد کرزی پیش از رفتن به پاکستان گفته که اگر سفرش به پاکستان نتیجه ی مثبت نداشته باشد روابط دو کشور را وارد مرحله ی جدید تنش و تیره گی خواهد کرد.</div>
<br /><div style="text-align: right;">
چرا کرزی نگران است ؟</div>
<br /><div style="text-align: right;">
حامد کرزی درین سفر به پاکستان دیگر نه با یک ژنرال نظامی کودتاچی و نه هم با یک بازرگان غیر سیاسی طرف است بل بامردی رو در رو می شود که ۲۱ سال پیش و پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی در نخستین دور نخست وزیری اش ۱۹۹۲ میلادی بزرگترین عامل شکست تشکیل دولت توسط مجاهدین و رفتن افغانستان به جنگ های داخلی دانسته می شود.</div>
<br /><div style="text-align: right;">
نوازشریف نگاه متفاوت منطقه ی به افغانستان دارد بویژه اینکه برای اجرای سیاست هایش در افغانستان برگ برنده ی حمایت وهابی های عرب و افراطیون طالبانی را نیز در دست دارد و پیش از دیدار با حامد کرزی با فرستادن مشاور ارشد خارجی و امنیت ملی اش سرتاج عزیز در مقر وزارت خارجه ی افغانستان آن را به رخ آقای کرزی کشیده است ما به دلیل روابط گذشته تماس های با طالبان داریم اما ما آنها را کنترل نمی کنیم و زمانی شورای عالی صلح افغانستان از ما خواست که زمینه ی ملاقات را با طالبان و بازگشت مصون آنها را فراهم کنیم آن زمانی بود که ما این روند را فراهم کردیم و آنان توانستند به هدف شان برسند. (۲۱ جولای ۲۰۱۳ )</div>
<br /><div style="text-align: right;">
صدور مجوز سفر برای نمایندگان طالبان که برای ایجاد دفتر به قطر رفتند و تسهیل زمینه ی رفت و برگشت مصون آنان در حقیقت پیش پرداختی بود برای اثبات نقش تاثیر گذار پاکستان در معادلات جنگ و صلح افغانستان و پاکستان با اجرای این مانور به دولت افغانستان فهماند که راه جنگ و صلح درین کشور از پاکستان می گذرد و طالبان نیز تا آنکه در خدمت اسلام باشند سربازان فدا کاری هستند که در راستای منافع اسلام آباد می جنگند.</div>
<br /><div style="text-align: right;">
پاکستان و دغدغه ی هند در افغانستان</div>
<br /><div style="text-align: right;">
نگاه ستراتیژیک دولت پاکستان در قبال افغانستان با توجه به نقش هند طراحی می شود و کارت بازی طالب و ابزار های دیگر هم وقتی رو می شود که افغانستان از تن دادن به خواستهای پاکستان بر سر مسایل مربوط به حضور هند سر باز زند.عمده ی نگرانی پاکستان آنست که نزدیکی افغانستان و هند این دو کشور را بر سر حمایت از بلوچ های آزادی خواه پاکستان متحد کند و این نزدیکی سبب بی ثباتی بیشتردر پاکستان گردد در ضمن پاکستان کنسلگری های هند در نزدیکی مرزهایش با افغانستان را بیشتر از مقاصد دپلماتیک لانه های استخباراتی می داند که بر ضد منافع انکشور در افغانستان فعالیت دارند. امضای موافقتنامه ی ستراتیژیک میان کابل و دهلی جدید هم بنزین بیشتر بر خرمن نگرانی های پاکستان ریخته است . و درخواست حامد کرزی برای دریافت کمک های نظامی و اعلام آمادگی هند برای سپردن تجهیزات نظامی به افغانستان این وضعیت را پیچیده تر کرده است.</div>
<br /><div style="text-align: right;">
پاکستان و افغانستان پس از ۲۰۱۴</div>
<br /><div style="text-align: right;">
پاکستان از ۱۹۴۷میلادی که از بدنه ی هند جدا شد رابطه ی پر فراز و نشیبی را با افغانستان تجربه کرده است . خط مرزی دبورند و چگونگی موضعگیری دولت های بر سر اقتداردر افغانستان از داعیه پشتونستان کلیدی ترین محور در تعیین چگونگی روابط دو کشور بوده است. اما جهاد افغانها در برابر اتحاد جماهیر شوروی و مهاجرت سیل آسای افغانها به پاکستان و حمایت آنکشور از مجاهدین به پاکستان فرصت داد تا گزینه ی سومی را هم در اختیار داشته باشد و آن بحث عمق ستراتیژیک در افغانستان است. که توسط ژنرال ضیا الحق مطرح شد و پاکستان سود کلانی هم از آن برد. پاکستان در سالهای جهاد در لباس حامی مجاهدین به محور توجه ی جهان مبدل گشت و جهانیان را قناعت داد که در مسایل افغانستان می شود اینکشور را از عینک پاکستان دید. این راهبرد با روی کار آوردن طلبان به قدرت در سالهای ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۱ میلادی تا رویای تبدیل کردن افغانستان به صوبه ی (ایالت) پنجم آنکشور نیز پیش رفت.</div>
<br /><div style="text-align: right;">
حادثه ی یازده سپتامبر و کشیده شدن پای جامعه ی جهانی بویژه ایالات متحده ی آمریکا در افغانستان سبب شد تا پاکستان بخشی از امتیازات کلانش درین کشور را از دست دهد. امضای موافقتنامه ی راهبری میان کابل و واشنگتن فرصت وصلت افغانستان از راه پاکستان به دنیا را ازین کشور گرفت و سبب گردید تا پاکستان در تعین سیاست گذاری های غرب نسبت به افغانستان از چشم جهانیان افتاده و به انزوا رود هرچند هنوز دنیا برای برگشتاندن ثبات به افغانستان وپایان خشونت ها با توجه به نقش تعیین کننده ی آنکشور بر طالبان و سایر گروه های شورشی خود را نیازمند پاکستان می داند.</div>
<br /><div style="text-align: right;">
حالا که افغانستان در روابطش با دنیا بویزه ایالا متحده ی آمریکا وارد فاز جدیدی می شود پاکستان نگران از دست دادن آخرین برگه های بازیش می باشد و برای حفظ جایگاه حد اقل فرصت در سیاستگذاری های افغانستان به باز تعریف سیاست هایش نیاز مند است که با توجه به ۳ رویداد مهم در ۹ ماه ی آینده شکل خواهد گرفت.</div>
<br /><div style="text-align: right;">
افغانستان تا ۹ ماه آینده سه رویداد مهم را تجربه خواهد کرد . در گام اول سرنوشت امضای موافقتنامه ی امنیتی با آمریکا روشن خواهد شد. موافقتنامه ی که در آن ایجاد پایگاه های نظامی نیز جادار و آن طوری که حامد کرزی ریس جمهوری افغانستان می گوید آمریکایی در آن خواستار ایجاد نه پایگاه نظامی در افغانستان شده است. گام دوم انتخابات ریاست جمهوری و رویکار آمدن حکومت جدید برای افغانستان است که افغانها با رفتن به پای صندوق های رای آنرا تعیین خواهد کرد . گام سوم خروج نظامیان بین المللی از افغانستان است که بیشتر کشورهای اروپایی کاهش قابل توجه ی در شمار سربازان شان در افغانستان خواهد آورد .</div>
<br /><div style="text-align: right;">
سه رویداد مهم پیش رو و ۹ ماه باقیمانده از عمر دولت حامد کرزی سایه ی سنگینی بر سفرش به پاکستان خواهد داشت و تا حد زیادی از جدییتش می کاهد. نوازشریف درین سفر به حامد کرزی در سیمای ریس جمهور در حال رفتن نگاه کرده او را مهره ی سوخته ی میداند و قرار نیست حرف های جدی و برگه های تاثیر گذاریش را به او رو کند. شریف با درک وضعیت در حال رفتن آقای کرزی هیچ قول جدی به او نخواهد داد و هیچ وعده ی عملی هم از او نخواهد گرفت. و بیستمین سفر آقای کرزی به باکستان خلاصه خواهد شد به ژست گرفتن٬ لبخند زدن٬دست فشردن و چند عکس یادگاری .</div>
</span></span></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<br /></div>
Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-61761119885224581782013-08-15T22:31:00.000-07:002013-08-15T22:31:24.403-07:00حامد کرزی ؛ ذوحیاتین سیاسی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; color: #500050; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;"></span><br />
<div dir="ltr" style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="color: #500050;">
<div class="gmail_extra">
<div class="gmail_quote">
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-left: 1ex;">
<div>
<div>
<div class="gmail_extra">
<div class="gmail_quote">
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; border-right-color: rgb(204, 204, 204); border-right-style: solid; border-right-width: 1px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; margin-right: 0.8ex; margin-top: 0px; padding-left: 1ex; padding-right: 1ex;">
<div style="word-wrap: break-word;">
<div>
<div style="text-align: right;">
"اگر من را یک دست نشانده می نامند برای اینکه سپاسگزار آمریکایی ها هستم بگزار بنامند. بگذار این نام دیگرم باشد. بدون حمایت آمریکا افغانستان یک کشور اشغال شده توسط همسایه ها القاعده و هراس افگنان بود"</div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
این بخشی از سخنان حامد کرزی ریس جمهوری افغانستان است که در گفتگو با شبکه ی تلویزیونی سی آن ان سخن می گفت مردی که ۱۱ سال پیش به حمایت جهان به ويژه ایالات متحده ی آمریکا <span style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma';">زمام امور را به عنوان ریس اداره ی موقت بر عهده گرفت </span><span style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma';">.</span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma';"><br /></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma';">اما کرزی دیگر ریس اداره موقت نیست و خود را ریس جمهوری منتخب می داند. او دیگر نه اینکه خود را دست نشانده ی آمریکا نمی خواند که با یک چرخش دراماتیک ژست ضد آمریکایی گرفته ملی گرا می شود و آمریکا را متهم به تلاش برای تجزیه ی افغانستان می کند و در مورد حضور نظامیان بین المللی اینطور سخن می گوید</span>: اگر اینها(نیروهای خارجی) بعد از اعلام دولت افغانستان که حملات هوایی به خانه های مردم افغانستان متوقف شود باز هم به این حملات ادامه بدهند حضور اینها از نیرویی که برای جنگ علیه ترویسم آمده اند به نیروی علیه مردم افغانستان و نیروی اشغالگر تبدیل می شود در این صورت تاریخ گواه است که افغانها به آن چکونه برخورد می کنند.</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
حامد کرزی این سفر را چگونه پیموده ؟ چگونه مردی که برای وفاداریش به آمریکا از دست نشانده خواندنش نمی هراسید آمروز آنان را اشغالگر خوانده و از برخورد تاریخی افغانها با اشغالگران سخن می گوید؟آیا می شود حرفهای حامد کرزی را جدی گرفت؟ فاصله ی حرف تا عمل حامد کرزی کجاست؟</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
نگاه کوتاه بر موضعگیری های حامد کرزی در بیش از ده سال گذشته نشان می دهد که بزرگترین مشکل آقای کرزی در روش مدیریت اش بوده است کرزی در سیمای یک ریس جمهور منتخب ادای یک رهبر سنتی متمایل به سلاطین را در می آورد و در روش دولت داری به جای قانون و اصول مداری به تاکیتک و معامله گری متکی بوده است. به همین دلیل کمتر موضعگیری ثابت از او دیده شده است این برخورد باعث شده تا بسیاری ها کرزی را با بیش از اینکه بازیگر هوشیاری بدانند او را سیاستمدار معامله گر و بیمار می خوانند.</div>
</div>
</div>
</blockquote>
</div>
</div>
</div>
</div>
</blockquote>
<div style="text-align: right;">
</div>
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-left: 1ex;">
<div>
<div>
<div class="gmail_extra">
<div class="gmail_quote">
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; border-right-color: rgb(204, 204, 204); border-right-style: solid; border-right-width: 1px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; margin-right: 0.8ex; margin-top: 0px; padding-left: 1ex; padding-right: 1ex;">
<div style="word-wrap: break-word;">
<div>
<div style="text-align: right;">
در ۲۹ سپتامبر سال ۲۰۰۷ میلادی وقتی حامدکرزی از سفرش به آمریکا برگشت سر صبح نشست خبری برگزار کرد و در برابر دوربین رسانه ها اعلام کرد که حاضر است با ملاعمر رهبر طالبان و گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی مذاکره کند. </div>
</div>
</div>
</blockquote>
</div>
</div>
</div>
</div>
</blockquote>
<div style="text-align: right;">
</div>
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-left: 1ex;">
<div>
<div>
<div class="gmail_extra">
<div class="gmail_quote">
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; border-right-color: rgb(204, 204, 204); border-right-style: solid; border-right-width: 1px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; margin-right: 0.8ex; margin-top: 0px; padding-left: 1ex; padding-right: 1ex;">
<div style="word-wrap: break-word;">
<div>
<div style="text-align: right;">
هر چند پیش ازین نیز کرزی از تمایلش برای گفتگو با طالبان سخن گفته بود اما این نخستین بازی بود که بی پرده و با چنین صراحتی از ملاعمر و حکمتیار دعوت به مذاکره می کرد . کرزی درین سخنرانی پا را فراتر گذاشته و اعلام کرد که اگر نشانی این دو رهبر شورشی را داشته باشد شخصآ برای مذاکره به آنها می رود.</div>
</div>
</div>
</blockquote>
</div>
</div>
</div>
</div>
</blockquote>
<div style="text-align: right;">
</div>
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-left: 1ex;">
<div>
<div>
<div class="gmail_extra">
<div class="gmail_quote">
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; border-right-color: rgb(204, 204, 204); border-right-style: solid; border-right-width: 1px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; margin-right: 0.8ex; margin-top: 0px; padding-left: 1ex; padding-right: 1ex;">
<div style="word-wrap: break-word;">
<div>
<div style="text-align: right;">
او با صراحت هرچه تمام گفت که برای ملا عمر تدابیر امنیتی هم خواهد اندیشید و ازاو حمایت خواهد کرد. همزمان برای جامعه ی جهانی هم دو گزینه پیشنهاد کرد حمایت ازین طرح یا حذف او از قدرت.</div>
</div>
</div>
</blockquote>
</div>
</div>
</div>
</div>
</blockquote>
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-left: 1ex;">
<div>
<div>
<div class="gmail_extra">
<div class="gmail_quote">
<blockquote class="gmail_quote" style="border-left-color: rgb(204, 204, 204); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; border-right-color: rgb(204, 204, 204); border-right-style: solid; border-right-width: 1px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0.8ex; margin-right: 0.8ex; margin-top: 0px; padding-left: 1ex; padding-right: 1ex;">
<div style="word-wrap: break-word;">
<div style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px;">
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
ظاهرآ پس از آنچه کرزی گفت جامعه جهانی گزینه ی دوم را انتخاب کرد. برایش فرصت داد تا برای رسیدن به ملاعمر تلاش کند.</div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
حامد کرزی درین راستا گامهای جدی و تکان دهندی هم برداشت که برای بسیاری ها در افغانستان شوکه کننده بود از سازمان ملل خواست تا اسامی فرماندهان طالبان را از فهرست سیاه حذف کندو فهرست نامهای ۲۰ تن از اعضای ارشد این گروه رابه همین منظور به شورای امنیت این سازمان فرستاد شورای عالی صلح تشکیل داد و به بهانه ی تسهیل روند گفتگو شمار گسترده ی از زندانیان طالبان را نیز از زندانهای تحت اداره ی دولت افغانستان و خارجی ها آزاد کرد و برای رهایی زندانیان طالب با پاکستان نیز وارد مذاکرات جدی شد که منجر به رهایی هزاران طالب ازین زندانها گردید.</div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
حامد کرزی برای ترمیم چهره ی طالبان و تفکیک طالب از القاعده نیز تلاش و پیکار گسترده ی را آغاز کرد تا جهانیان را قانع کند که طالبان دیگر با القاعده پیوندی ندارند از همین رو در موضعگیری هایش همواره تلاش کرد تا جنایت های که طالبان مرتکب می شدند را به آنها نسبت ندهد و اصطلاح جدیدی را وارد فرهنگ اصطلاحات سیاسی دولتی ساخت که دیگر فعالیت های هراس افگنانه را به دشمنان مردم افغانستان پیوند می داد در برابر دوربین رسانه ها قرار می گرفت و اعلام می کرد که این کار کار طالبان نیست. هر چند طالبان خود پس از هر اقدام هراس افگنانه ی با فرستادن پیام کتبی یا صوتی به رسانه ها مسوولیت آنرا بر عهده می گرفتند.</div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
طالبان را برادر خواند و بر برادر خوانده گیش با آنان به شدت پا فشرد هر چند مورد هجوم سیل آسای انتقادات رسانه ی و افکار عامه در درون و برون از مرزها قرار گفت اما به دفاع از بردار خوانده گیش با طالبان پرداخت و در اپریل ۲۰۱۲ میلادی در سخنرانی گفت : بعضی ها در دولت افغانستان و در مطبوعات سر من قهر می شوند وقتی می گویم طالب برادر این ها می گویند چرا می گویی؟ ول من این خطاب برادر را ایلا دادنی نیستم( ترک نمی کنم) هر چند اعتراض هم شود این را ایلا دادنی نیستم. </div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
تلاش های کرزی جهانیان را واداشت تا در فصل جدید از ماموریت شان در افغانستان گزینه ی مذاکره و تعامل با طالبان را در پیش گیرند.</div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
این تلاش ها تازه داشت نتایج ابتدایی اش را نشان می داد که واکنش حامد کرزی را بر انگیخت و به نقطه ی تضاد میان او و حامیان بین المللی اش تبدیل شد اوج این تضاد در زمینه ی گفتگو با طالبان گشایش دفتری برای این گروه در قطر بود که دولت افغانستان ضمن بی خبری از گشایش دفتر طالبان در قطر ابتدا با آن به شدت مخالفت کرد اما پس از آنکه به کج بحثی و اخلال روند مذاکرات متهم گردید به گشایش این دفتر تن داد.</div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
کرزی ایجاد دفتر طالبان در قطر بر افراشتن پرچم امارت اسلامی و تابلوی این گروه را در حقیقت باخت بازی برای خود پنداشت. بازیی که سالها برای رسیدن به آن تلاش کرد. کرزی گمان می کرد که به آمریکا این اجازه را نخواهد داد تا با طالبان وارد گفتگو های مستقیم گردد بنآ در چانه زنی های سیاسی از دو آدرس با آمریکا وارد معامله خواهد شد یک ریس جمهور منتخب و دوم پل ارتباطی برای رسیدن به طالبان (نماینده طالبان).</div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
حالا که کرزی خود را بازنده ی اصلی درین بازی می داند به هر گزینه متوصل می شود تا مانعی دست یافتن توافق میان آمریکا و طالبان گردد.</div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
پس ازین دیگر کرزی نه یک مصلح خیر اندیش که خود به مخل روند صلح مبدل گشته است و ظاهرآ در عکس تلاش های قبلی اش گام بر می دارد . با برجسته ساختن نیم رخ زشت طالبان که تا حالا بر آن پرده انداخته بود میخواهد افکار عامه را در برابر آمریکا و طالبان هر چه بیشتر تحریک کند و درین راستا بی سابقه ترین انتقادات از طالبان و آمریکایی ها را آغاز کرده است.</div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
در ۱۰ مارچ ۲۰۱۳ طالبان را متهم کرد که انگیزه ی شان از بمبگذاری زمینه چینی برای حضور دراز مدت آمریکاست و در ۱۲ جون ۲۰۱۳ در واکنش به حمله ی انتحاری در مقابل درب ورودی دادگاه عالی اعلام کرد که دیگر طالبان با اعمال شان نشان می دهند که در خدمت دشمنان اسلام هستند و وسیله ی دست خارجی ها شده اند.</div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
در ۳ اپریل ۲۰۱۳ در واکنش به حمله ی انتحاری در ولایت فراه گفت که ؛ ملت افغانستان این مسلمان کشی و کشتار عامه توسط طالبان را بی پاسخ نخواهد ماند؛ </div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
این نخستین باریست که طالبان مورد حملات لفظی اینچنینی مردی قرار می گیرند که خود در تراشیدن پیکر جدید این گروه و تبدیل کردن آن به یک هیولای هولناک در چندین سال گذشته نقش کلیدی داشته است. مردی که روابطش با طالبان را بر داشتن رابطه ی نیک با آمریکا ترجیج داد و برای اینکه دیگر طالبی از سوی نیروهای بین المللی بازداشت نشود تا پای جان ایستاد و بر هر دری کوبید تا عملیات شبانه ی آمریکایی را متوقف کند . آمریکا را تهدید به رسوایی رسانه ی کرد تا جلو حملات هوایی نیروهای بین المللی را بگیرد و زندانیان طالبان را از بگرام آزاد کند. </div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
در ۱۹ جون ۲۰۱۳ میلادی اعلام کرد که در مذاکرات با طالبان در قطر شرکت نمی کند و باصدور اعلامیه ی گفت که در عقب گشایش دفتر طالبان در قطر قدرت های بیرونی قرار دارند و تا زمانی که روند صلح کاملآ افغانی نباشد در آن شرکت نمی کند. درین اعلامیه بار دیگر بر طالبان تاخت که خدمت ستراتیژی و اهداف بیگانگان قرار گرفته اند.</div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="font-family: 'Times New Roman, Tahoma'; text-align: right;">
آمریکا هم پس از ایجاد شوک و تکانه ی جدی که زنگ بیدار باشی برای کرزی بود درب دفتر قطر برای طالبان را قفل زد. آمریکا با ایجاد دفتر برافراشتن پرچم امارت اسلامی و تابلوی طالبان با یک تیر دو هدف را نشانه رفت برای کرزی فهماند که دیگر فصل امتیاز گیری در لباس طالب به پایان رسیده است و در ضمن طالبان را نیز فهماند که در صورت نرمش قابل توجه هنوز گزینه ی برگشت به قدرت را می توان روی میز داشت. </div>
</div>
</div>
</blockquote>
</div>
</div>
</div>
</div>
</blockquote>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-41740290165092202462013-05-25T08:18:00.002-07:002013-05-25T08:26:13.927-07:00بکتاش سیاووش در گفتگو با روزنامه ماندگار: افغانستان دربنبست خاموش و پیش از توفان قرار دارد<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">آقای سیاوش با سپاس از اینکه آمادۀ گفتوگوی ویژه با روزنامۀ ماندگار شدید. نخست از شما در بارۀ وضعیت جاری در کشور میپرسم. وضعیت را در حال حاضر چگونه میبینید؟</span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">من فکر میکنم که وضعیت کنونی کشور در نتیجۀ رهبری ناسالم دولت یعنی هر سه قوه، در یک بنبست اعلام ناشده قرار گرفته است؛ حالا با توجه به این وضعیت، حکومت هم نمیتواند</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;"><a href="http://www.mandegardaily.com/wp-content/uploads/2013/05/mandegar238.jpg" style="font: normal normal normal 14px/18px arial; text-decoration: none;"><img alt="" class="alignright size-full wp-image-12500" height="153" src="http://www.mandegardaily.com/wp-content/uploads/2013/05/mandegar238.jpg" style="border-bottom-style: none; border-color: initial; border-left-style: none; border-right-style: none; border-top-style: none; border-width: initial; float: right; text-align: right;" title="mandegar" width="285" /></a></span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;"> کاری کند و جامعۀ جهانی هم کاملاً در افغانستان درمانده شده است.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">نیروهای نانو آرامآرام بار سفر را میبندند، آنها در فکر رفتن از کشور هستند. از سوی دیگر، با گذشت هر روز فشار طالبان هم بر دولت بیشتر میشود، آنها از یک طرف آمادۀ صلح و حتا شرکت در انتخابات میشوند؛ اما از جانب دیگر، جان شهروندان بیگناه ما را میگیرند و انتحار میکنند. ما در وضعیت دشوار قرار گرفتیم، این بنبست خاموش و پیش از توفان است.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">دو رویداد مهم پیشروی مردم قرار دارد؛ انتخابات ریاستجمهوری و خروج نیروهای خارجی. پس از خروج نیروهای خارجی وضعیت چهگونه خواهد شد؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">باور من این است پس از ۲۰۱۴ رنگو بوی جنگ در افغانستان تغییر خواهد کرد و این جنگ از مشروعیت نیروهای بینالمللی به جنگ امریکایی تقلیل خواهد یافت. تنها نیروهاییکه در کشور باقی خواهند ماند، نیروهای امریکایی خواهند بود؛ آنها هم در برخی از پایگاهها میمانند و کشورهای دیگر عضو ناتو از افغانستان خارج میشوند.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">حالا نگرانی این است در شرایطی که ما حمایت بیش از چهل کشور را داشتیم و سازمان ملل هم از افغانستان حمایت میکرد، نتوانستیم از حضور گستردۀ نیروهای بینالمللی به نفع خود استفادۀ درست کنیم؛ اگر امریکاییها به تنهایی در افغانستان بمانند، کشورهای همسایه و رقیب واشنگتن، حضور آنها را با اتحاد جماهیر شوروی مقایسه خواهند نمود.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">آیا ما شاهد یک انتخابات دموکراتیک در سال ۲۰۱۴ خواهیم بود. آیا ما میتوانیم یک زعیم و رهبر درست برای نجات کشور برگزینیم. در کل آینده را چطور میبینید؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">اگر مردم بتوانند رهبر و زعیم ملی خود را در انتخابات پیشرو برگزینند، نیازمندی ما روز تا روز به جامعۀ جهانی کمتر خواهد شد. اگر پس از ۲۰۱۴ نظام قبیلهیی و خانوادهگی دوام کند و کرزی بازهم پافشاری ماندن در قدرت را کند، یا یکی از اعضای خانوادهاش را به قدرت برساند و جهان هم به نحوی چراغ سبز نشان بدهد، آینده را به شدت هم به دنیا و هم برای مردم وحشتناک میبینم. ولی امیدوارم دنیا درک کرده باشد که فصل نظام حاکم در افغانستان به پایان رسیده است و هم خود مسوولان نظام حاکم، باید زمینه را برای مردم مساعد بسازند که خود مردم قدرت را به دست بگیرند.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">جناب سیاوش بیش از یک دهه است که دولت در یک مسیر مشخص گام بر نداشته است، یعنی در یک سر درگمی به سر میبرد؛ این سر درگمی ناشی از چیست؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">در این ده سال در رأس نظام آقای کرزی قرار داشت و او علاقهمند رهبری یک نظام شخصی بود. اگر بحث صلح با طالبان پیش میآید او تلاش میکند که این بازیهای سیاسی طوری به نتیجه برسد که در آن کرزی قهرمان باشد. اگر بحث مجادله با نیروهای خارجی به میان میآید، بازهم میبینیم که رییسجمهور خودش را پیش میکشد. آسیب کلانی که در ده سال گذشته دولت ما را به ناکامی مواجه کرد، این است که حامد کرزی به یک اجماع ملی باور ندارد. او به یک ساختاری باور ندارد که در آن تمام اقوام، گروها، احزاب و سازمانهای سیاسی خود را بیابند.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">در تمام قالبها یک چیز به فکر آقای کرزی میآید و آن خودش است؛ اگر بحث صلح هم به میان میآید، باید قهرمانش کرزی باشد و اگر پارلمان از پا در بیاید و ناکار آمد شود، باید قهرمانش او باشد. اگر فساد است باید وی به مردم نشان دهد که این فساد را دیگران به میان آوردهاند.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">حامدکرزی در فکر قهرمانسازی خودش است و این قهرمانسازیها، فرصتهای بزرگ را از ما گرفت.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">جناب سیاوش! شما گفتید که حامدکرزی میخواهد از خود یک قهرمان بسازد، آیا شما فکر نمیکنید چهرۀ نقابین رییسجمهور نزد مردم افشا شده است؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">چند استراتژی را حامد کرزی پیش گرفته است که از آن طریق میخواهد خود را تبرئه کند:</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">نخست: نیروهای بینالمللی را در افغانستان حامد کرزی آورده است؛ نیروهای بینالمللی هم آقای کرزی را آورده اند. حالا جالب است که او در واپسین روزهای عمر حکومتش میخواهد خود را به مردم یک چهرۀ ضد غربی نشان بدهد. او در گفتوگوهایش چهرۀ ضد غربی میگیرد و میگوید: اگر امریکا فلان کار را کرد، اشغالگر است و… چون او میداند که این مسأله در بعضی از مناطق کشور مصرف داخلی دارد، به ویژه مناطق جنوبی. وی با این ترفند میخواهد به مردم نشان دهد که من باور دارم نیروهای امریکایی اشغالگر است، ولی چیزی از دستم بر نمیآید.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">آقای کرزی با این کارش میخواهد توجه و رضایت مردم مناطق جنوبی را به خود جلب کند.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">مسأله دیگر، حساسیت مردم افغانستان در برابر پاکستان است. باتوجه به این، در شرایط حساس و دشوار، آقای کرزی مسألۀ دیورند را مطرح میکند که من خط دیورند را به رسمیت نمیشناسم و نیز هشدار میدهد که پاکستان باید خود را اصلاح کند. حتا این کار آقای کرزی باعث شد، شماری از منتقدان نظام هم آماده شوند که گذشتۀ سیاه و ننگین او را پشت سر بگذارند و در کنارش بیاستند. اما وقتی حکومت جدید در پاکستان به صحنه میآید، آقای کرزی پیش از اعلان نتایج رسمی انتخابات این کشور، به نواز شریف تبریکی میدهد.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">عمران خان چندی پیش گفت: آقای کرزی دیورند را به رسمیت نمیشناسد؟! او نان و برق را از امریکاییها گدایی میکند، حالا میخواهد یک بخشی از پاکستان را از خود بسازد که هم نان دارد، هم آب و هم برق. عمران خان افزود: اگر گدا را بالا از خود بنشانید، دعوای خدایی میکند. حالا ما کرزی را فرصت دادهایم و او دعوا دارد که خاک ما را بگیرد.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">در کل، رییسجمهور تلاش دارد خودش را برائت تاریخی دهد. ولی ابزارهایی را که او برگزیده، ابزاری نیست که بتواند آقای کرزی را از وضعیت فعلی نجات دهد.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">آقای کرزی در برابر تمام ناهنجاریهای موجود مسوول درجه اول است، او باید پاسخگو باشد.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">اشاره به پاکستان داشتید، این کشور همواره به گونۀ آشکار از شبکۀ القاعده و طالبان حمایت کرده است. ولی دولت افغانستان سالها در برابر عملکرد آنها سکوت اختیار کرده بود. در کل پاکستانیها با این سیاستی که در پیش گرفتهاند، از افغانستان چه میخواهند؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">پاکستان چیزی را که از افغانستان میخواست، در سه دهۀ پسین به دست آورده است. دولت افغانستان باید با استفاده از این فرصت تاریخی و حضور جامعۀ جهانی برخی از مسایل مورد منازعه را با پاکستان یکطرفه میکرد. ما میگوییم که خط دیورند را به رسمیت نمیشناسیم، در حالیکه برای رفتن به پشاور به پاسپورت نیاز داریم، وقتی با پاسپورت وارد پشاور میشویم، این نشان میدهد که ما خط دیورند را به رسمیت شناختهایم.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">منطق این است که ما در این معضل تاریخی پای جامعۀ جهانی را بکشیم؛ اگر پاکستان آماده نیست این خاک را دوباره به مردم افغانستان دهد، ما باید در جستوجوی یک بدیل باشیم. در این صورت بهترین گزینه همان طرح سردار محمد داوود خان است که گفته بود در عوض این خاک، یک مسیر ترانزیتی به بحر برای افغانستان داده شود.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">تقاضای ما باید از جامعه جهانی این باشد که افغانستان یک کشور محاط به خشکه است، این کشور به یک راه بحری نیاز دارد؛ پاکستان باید در برابر خط دیورند یک راه بحری به افغانستان باز کند که تقاضای مردم افغانستان با موجودیت و پا درمیانی جامعۀ جهانی تحققپذیر است. اگر لجاجت کنیم چیزی به دست نمیآوریم، در سیاست با برخورد لجوجانه همه چیز از دست میرود.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">رهبران سیاسی و شخصیتهای ملی در شرایط کنونی، با توجه به بنبستی که شما به آن اشاره کردید، چه نقشی را میتوانند ایفا کنند؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">مسوولیت کلان تاریخی آنها این است که از فردگرایی و تکروی خود را منسجمتر بسازند در محور یک خط فکری و یک اجماع ملی جمع شوند، تا افغانستان را از وضعیت فعلی نجات داده شود. این، یک مسوولیت دینی، ملی و تاریخی است. در ده سال گذشته یکی از ضعفهای کلان این بود که ما تکروی کردیم، در نتیجۀ این تکرویها ره به جای نبردیم. حالا زمان فرا رسیده است که همه دور یک محور برای تأمین منافع ملی جمع شوند و رسالت تاریخیشان را ادا کنند.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">آیا برگزاری انتخابات میتواند ما را از بحران کنونی نجات دهد؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">انتخاباتی که بتواند قناعت مردم را فراهم کند، به دو چیز ضرور دارد:</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">یک: تفاهم جامعۀ جهانی. جامعه جهانی باید تصمیم بگیرد که نظام فعلی به ماشینی میماند که با تبدیل پرزههایش نمیتوان آن را سالم نگهداشت؛ این ماشین باید به کلی غوض شود، تا ما یک روش جدید نظامداری در افغانستان را روی دست بگیریم. جامعۀ جهانی باید پول لازم در اختیار ما قرار بدهد و امنیت انتخابات را تأمین کند.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">دوم: در درون معادلات سیاسی، اگر جناحهای سیاسی باز هم به آقای کرزی چراغ سبز نشان دهند و چون گذشتهها، یک معامله به وجود بیاید و کرزی همچنان در قدرت باقی بماند، این خطرناک است. نباید دیگر قدرتهای بیرونی و شخصیتهای ملی، با آقای کرزی معامله کنند و بازهم آنها ضمانت دوام قدرت او را کنند؛ باید همه تلاش کنند تا انتخابات برگزار شود.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">ما دو تجربۀ تلخ انتخاباتی داریم که حتا چالشهای آن به بیرون از کشور نیز درز کرد. در کل ما شاهد انتخاباتی دموکراتیک و شفاف نبودیم. آیا این بار یک انتخابات به دور از تقلب و شفاف در افغانستان برگزار خواهد شد؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">من از مهندسیشدن انتخابات سخت نگران هستم، به دلیلی اینکه ادارات محلی در اختیار تیم حاکم است، اگر تیم حاکم کسی را به عنوان نامزد پیش میکشد، از تمام قدرت برای گرفتن رأی استفاده خواهد کرد. به گونۀ مثال: فرماندهان و والیهای ۳۴ ولایت در اختیار تیم حاکم است.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">با توجه به این، نگرانیها در حال اوج گرفتن است؛ تیم حاکم به یک انتخابات مهندسیشده تن میدهد.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">ابقای کرزی در رهبری نظام چه نتایجی در پی خواهد داشت؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">اگر حامد کرزی در قدرت باقی بماند، دیگر هیچ امید و روزنۀ برای مردم افغانستان باقی نمیماند؛ اگر کرزی در قدرت باقی ماند، افغانستان باقی نمیماند، کوتاه اینکه باقی ماندن کرزی در قدرت پس از سال ۲۰۱۴ به معنای این است که دیگر افغانستانی وجود ندارد.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">در موجودیت کرزی پس از سال ۲۰۱۴، دموکراسی، آزادی و حقوق بشر نخواهیم داشت و افغانستان بر خواهدگشت به یک امارت طالبانی که ملا عمر رهبرش بود که هر چه دلش میخواست انجام میداد. اگر کرزی یک فیصد برای دموکراسی، حقوق بشر و حقوق مردم باور داشته باشد، نباید در قدرت باقی بماند، ولی اگر او برای ماندن در قدرت پافشاری کند، تمام دستآوردهای نیمبندی که وجود دارد، آنهم میمیرد و افغانستان در لبۀ پرتگاه و سقوط قرار خواهد گرفت.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">به باور شما به عنوان جوانترین نماینده مجلس، نسل جوان و دانشگاهی در انتخابات پیشرو چه نقش را میتواند داشته باشد؛ در کل در شرایط دشوار کنونی رسالت نسل جوان چه است؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">جوانان بزرگترین نقش و رسالت را میتوانند در انتخابات پیشرو داشته باشند. در صورتیکه برای این نسل فرصت و آگاهی لازم داده شود؛ با توجه به اینکه نسل نو ما، درسهایی از تونس، مصر و کشورهای خاورمیانه گرفتهاند، میتوانند نظامهای اسبتدادی را براندازند و دیکتاتورها را از قدرت به زیر بکشند.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">انتخابات پیشرو و سرنوشت مردم، باید با رأی و حضور گستردۀ نسل دانشگاهی و جوانان رقم بخورد؛ باید رهبران سیاسی از این نیرو و قدرت دست نخورده استفاده کنند و نقش بیشتر برای آنان داده شود، تا نسل جوان در مورد سرنوشت خود و مردم خویش تصمیم بگیرند.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">در این اواخر وضعیت امنیتی به گونۀ سازمانیافته وخیم شده است. به ویژه وضعیت شمال به شدت نگرانکننده است. شما چه فکر میکنید پشت سر این ناامنیها کیست و چرا وضعیت روز به روز خراب میشود؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">بدون شک دستهایی در کار است. نظام حاکم در این ناامنیها دست دارد. از دولت توقع میرفت که باید تمام مناطق کشور را امن بسازد، ولی برخلاف در درون این نظام توطیههایی در جریان است. حتا مناطق امن ما را ناامن میسازند، این کاملاً دقیق است. بحرانزایی از درون سازماندهی میشود، امروز در مناطق امنی مثل بدخشان، مخالفان مسلح حضور گسترده دارند و این، پرسش بر انگیز است.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">دولت میخواهد مناطقی را که ساحۀ نفوذ اپوزیسیون سیاسی است، به نحوی ناامن جلوه دهد. آنها رعب و وحشت را عمداً راهاندازی میکنند، تا مردم نتوانند به پای صندوقهای رأی بروند. دولت شاید مناطق دیگری را تا رسیدن انتخابات بدامن بسازد. رهبری دولت در مناطقی که رأی ندارد، از همین اکنون اوضاع را متشنج ساخته تا زمینۀ حضور مردم به پای صندوق های رأی فراهم نشود.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">بلی تلاش کلی این است که انتخابات سبوتاژ شود. در قانون اساسی آمده است: باید انتخابات سراسری برگزار شود. تیم حاکم شاید به بهانۀ ناامنیها انتخابات را بر گزار نکند؛ اما اگر جامعۀ جهانی بر دولت فشار وارد کند، انتخابات برگزار میشود، در این صورت گزینۀ بعدی ناامنسازی حوزههای رأیدهی است. یعنی در گام اول سبوتاژ انتخابات و در گام بعدی ناامنسازی برخی مناطق، جزء برنامۀ دولت خواهد بود.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">شماری از رهبران سیاسی به ویژه آقای احمد ولی مسعود، طرح اجندای ملی را از چند سال بدینسو برای خروج از بنبست کنونی مطرح کرده است. به باور شما با توجه به چالشهای موجود، این طرح چهقدر میتواند مؤثر و عملی برای رهایی از بحران موجود باشد؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">تا جاییکه من رسالۀ آجندای ملی را مطالعه کردم، طرح آقای احمد ولی مسعود یک طرح جامع و کلی برای رهایی از بحران و چالشهای موجود در کشور است. اما باید این طرح با تمام مهرهها و چهرههای ملی و مطرح کشور شریک ساخته شود. در ضمن این طرح باید در یک همایش بزرگ به همهپرسی گذاشته شود و تمام نخبهها و کسانی که حرفی برای گفتن دارند، دیدگاها و آسیب شناسی شان را در آن شریک سازند تا این طرح فربهتر شده و به غنامندی بیشری برسد. باور من این است که این طرحِ بسیار خوبی در شرایط فعلی افغانستان است؛ اما شرط اساسی این است که این طرح به یک اجماع کلانتر برسد و دیدگاهها و نقد و نظر نخبهگان سیاسی در آن در نظر گرفته شود. در کل طرح آجندای ملی رویکرد مناسب برای عبور از بحران کنونی افغانستان است.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">به نظر شما راه عبور از بحران کنونی چیست؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">راه عبور از بحران فعلی بستهگی به چند گزینه دارد:</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">یک: برگزاری یک انتخابات شفاف و عادلانه و به دور از تقلب.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">دوم: تعویض چهرههای تکراری و تغییر نظام حاکم یگانه راه عبور از بحران کنونی کشور است. ما با در نظرداشت این دو گزینه میتواینم از چالشهای خطرناک موجود عبور کنیم و تنها چیزیکه مردم افغانستان را به صلح و امنیت میرساند گزینش یک زعیم ملی، آنهم از طریق انتخابات عادلانه است. ما در این دو صورت در یک وضعیت مطلوب قرار میگریم.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">یکی از دلایلی که نظام حاکم نتوانست ریشههایش را در میان مردم عمیقتر بسازد و از حمایت و پشتوانۀ مردمی برخوردار باشد این بود که این نظام نه ملی بود و نه مشروع. باید انتخابات بعدی این دو خلا را پر کند و مشروعیت و مقبولیت داشته باشد.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">عامل اصلی بحران کنونی کیست؟ چه کسی در هرج مرج کنونی مقصر اول است؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">عامل اصلی بحران کنونی کسانی هستند که بیش از یک دهه در رأس نظام بودهاند. بحران را آنانی به وجود آوردهاند که در ده سال در فکر تأمین منافع فردی، قومی و گروهی خویش بودهاند. در رأس این گروها و حلقههای بحرانزا آقای کرزی قرار دارد.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">به عنوان پرسش آخر، چهگونه میتواینم به صلح پایدار برسیم؟</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">صلح در برابر گروهای مسلح زمانی امکانپذیر است که نخست با یک اقتدار وارد گفتوگو شویم. من فکر میکنم که صلح پایدار در افغانستان با کنارآمدن با طالب و حزب اسلامی نمیآید. اگر ما این دو جریان را هم شریک قدرت بسازیم، بازهم صلح به میان نمیآید.</span><span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">اگر دولت میخواهد صلح پایدار در کشور به میان بیاید، طرف روشن است و آن پاکستان است. باید گفتوگوهای مستقیم و رو در رو با پاکستان با حضور و نظارت جامعۀ جهانی آغاز شود. همان طوریکه سازمان ملل میزبان گفتوگوها، میان فلسطین و اسراییل بود، همین گونه بحران در افغانستان وجود دارد. باید کشورهای منطقه گفتوگو میان افغانستان و پاکستان را میزبانی و نظارت کنند؛ تنها در این صورت صلح پایدار در کشور به میان خواهد </span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">آمد.</span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #111111; font-family: tahoma; font-size: 14px; line-height: 24px;">http://www.mandegardaily.com/بکتاش-سیاوش-آجندای-ملی-طرحی-جامع-برای-ر/</span></div>
</div>
Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-86153160924112188702013-04-11T04:08:00.003-07:002013-04-11T04:08:37.385-07:00 طرح پیشنهادی برای اصلاحات در مجلس نمایندگان این پیشنهادات را در صحن علنی مجلس مطرح کرده و به هیت اداری سپردم:<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">رای گیری در مجلس باید علنی شود. دوام رای سری داوم معامله گری و (کمیشنکارییست )هر کسی مخالف رای علنیست از دید ما شریک معاملات پولیست که در پارلمان صورت میگیرد. پس از ین بنده در هیچ رای گیری سری شرکت نخواهم کرد و در هر رای گیری علنی رای خواهیم داد </span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"> </span><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"> نام آن دسته از نمایندگانی که خود یا<span class="text_exposed_show" style="display: inline;"> اعضای خانواده و بسته گان شان مالک کمپنی های هستند که این کمپنی یا شرکت ها در قرار داد با وزارت خانه ها هستند باید اعلام شود</span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"> </span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;">به تمامی وزارت خانه ها دستور داده شود که فهرست آن دسته از نمایندگانی که روزانه هفته وار یا ماهانه به وزارت خانه ها مراجعه میکنند را بصورت ماهوار به جزییات در اختیار هیات اداری قرار دهد که فلان وکیل از فلان ولایت چند بار در یک روز هفته و ماه به وزارت خانه مراجعه کرده است و در هر بار خواست یا پیشنهادش چی بوده است آیا قرار داد میخواسته است آیا کسی را مقرر میکرده آیا برای حل مشکل مردم آمده بوده...... بعد هیت اداری محترم این گزارش را بدون کم و کاست در اختیار رسانه ها قرار دهد</span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;">ساختاری که زیر عنوان وزارت دولت در امور پارلمانی موجود میباشد صرفآ به دفتر کمپاین وزرا تبدیل شده که یا باید تغییر نام داده شود از وزارت دولت در امور پارلمانی به دفتر کمپاین وزرا یا هم لغو اعلام شود این وزارت تنها زمانی فعالیتش دیده میشود که وزیر استیضاح شود یا مسایل دیگر ازین دست اتفاق بی افتد که به نمایندگان تماس های تلفونی گرفته محافلی ترتیب میدهد که در آن وکلا با وزرا کله به کله شده و دیدار نمایند که این اقدام صرفآ در دفاتر کمپاین معنی پیدا میکند</span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"> </span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;">برای به وجود آمدن اصل حسابدهی و حساب گیری تمامی نماینده ها باید دارایی هایشان را ثبت کرده و با نشر آن در رسانه ها آنرا در اختیار مردم قرار دهند</span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;">:اگر پیشنهادات ما جدی گرفته نشود یا دست کم عملی نشود</span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;">کمپاین سراسری برای جمع آوری یک ملیلون امضا برای لغو پارلمان را آغاز میکنم خانه به خانه شهر به شهر میروم و برای لغو پارلمانی که خود به منبع فساد تبدیل شده تبلیغ کرده امضا جمع میکنم دوام کار مجلس معامله گر و غیر شفاف که نمک بر زخم های مردم می پاشد دیگر به سود ملت نیست یا اصلاحات یا بستن دروازه ی مجلس مصرفی</span></span></div>
</div>
Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-37563015364252956882013-03-17T01:12:00.001-07:002013-03-17T01:24:37.197-07:00نامه به خانم ایرینا بوکووا، دبیــر کــل نهاد آموزشــی، علمی و فرهنگی سازمان ملل (یونسکو)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />در پیوندبه تصمیم اخیر شورای وزیران که پخش برنامه به گویش های بیگانه را ممنوع اعلام کرده است عنوانی دبیر کل یونسکو خانم ایرینا بوکووا نامه ی نوشتم و امروز این نامه را به پاولو فونتانی فرستاده ای ويژه ی این سازمان در کابل سپردم .<br /><br />متن نامه به شرح زیر است :<br /><br />به نام خداوند دادگر<br /><br />خانم ایرینا بوکووا، دبیر کل نهاد آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل (یونسکو)<br /><br /><span class="text_exposed_show" style="display: inline;">با سلام و عرض احترام!<br /><br />طبق قرار یونسکو که بیست و یکم فبروری را روزجهانی زبان مادری نامگذاری<br />کرده و دولت ها را مکلف به ارج گزاری، حمایت و توسعه ی زبان ها و بر<br />رسمیت شناختن اهمیت زبان مادری برای تشویق چند زبانی و رواج تنوع زبان ها<br />در جهان و در درون جوامع انسانی میداند. دولت های عضو مکلف بر رعایت<br />تعهدات جهانی ای هستند که پای آن امضا کرده اند. دولت افغانستان به عنوان<br />کشور عضو سازمان جهانی یونسکو به جای ارج گزاری حمایت و انکشاف زبان<br />مادری به دلایل و مصلحت های سیاسی بقصد ایجاد یک سان سازی ملی در چارچوب<br />حاکمیت دولتی زبان های مادری اقوام مختلف را محدود و حتی منسوخ می کند در<br />حالیکه تحقیقات یونسکو نشان می دهد که ترویج زبان های مادری به انسجام<br />همزیستی اقوام در کنار یکدیگر یاری می رساند.<br /><br />مایلم با نهایت تاسف مواردی از نقض سیستماتیک این حق اساسی شهروندان<br />افغانستان به اطلاع آن مقام عالی برسانم:<br /><br />- در ۱۰ فبروری سال ۲۰۰۸ میلادی مقامات وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان<br />یک خبرنگار و دو مدیر مسول را به علت استفاده از واژه های فارسی در بلخ<br />مجازات کرد . دولت افغانستان استفاده از زبان مادری این خبرنگار را در<br />سوابق کاری او یک تخلف به ثبت رساند و دوتن دیگر را مجازات نقدی<br />نمود.تخلف و جرم خبرنگاران از نگاه دولت افغانستان این بود که در گزارشی<br />که برای تلویزیون ملی افغانستان تهیه کرده بودند واژه ی دانشکده فارسی را<br />در متن فارسی به جای پوهنزی و دانشگاه را به جای پوهنتون استفاده کرده<br />بودند<br /><br />- در ۳ مارچ ۲۰۱۳ میلادی دادگاه عالی افغانستان فیصله ی را صادر کرد که<br />به موجب آن واژه های پشتوی «پوهنتون پوهنزی پوهیالی پوهنیار پوهنمل<br />پوهندوی پوهنوال پوهاند» را ملکیت معنوی زبان های رسمی جمهوری اسلامی<br />افغانستان خواند و استفاده واژه های همسان و معادل آن که در زبان فارسی<br />دری که بخش بزرگی از مردم افغانستان به آن تکلم میکنند را خلاف قانون<br />اعلام کرد<br /><br />- و در آخرین اقدام در ۲۶ فبروری ۲۰۱۳ ميلادي یعنی دقیق در چهارده همین<br />سال نامگذاری زبانهای مادری توسط یونسکو دولت افغانستان پخش برنامه به<br />زبانها و گویش های بیگانه را در رسانه هاي افغانستان ممنوع اعلام کرد. این تصمیم کابینه جمهوری افغانستان بقصد یک سان سازی ملی و محدود کردن زبانهای رایج در کشور نشان میدهد که دولت نه تنها برای رشد حمایت و انکشاف زبان هادر کشور کاری نمیکند که در صدد سیاسی ساختن زبان و بهره برداری سیاسی از آن میباشد که شدیدآ موجب نگرانی مردم افغانستان گشته است. با این فیصله بخش بزرگی از مردم افغانستان از حقوق اساسی و شهروندی شان<br />محروم می شوند. دولت افغانستان فارسی، دری . تاجیکی را سه زبان مختلف در<br />سه کشور میداند اما پیشينه زبان فارسي نشان مي دهد که فارسی، دری و تاجکی یک زبان واحد با گویش های مختلف میباشد که در</span></span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">سه کشور فارسی زبان امروزه رایج میباشند.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">با این اقدام دولت افغانستان ارزش های بزرگ معنوی خود که جهان به نام آن افتخار میکند را از دست میدهد زبانی که دولت افغانستان نا مانوس و گویش بیگانه میداند زبان مولانا جلال الدین محمد بلخیست که یونسکو به عنوان ارزش ماندگار تاریخی فرهنگی سال ۲۰۰۸ میلادی را به نام آن مسمی کرد.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br /></span>
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-size: 13px; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span class="text_exposed_show" style="display: inline;">عالیجناب بوکووا !<br />ازآنجایی که رعایتِ حقوقِ اولیه آحادِ ملتِ و از جمله حق آزادی بیان به<br />وضوح در قانون اساسی جمهوری اسلامی افغاستان تصریح شده است و به علاوه<br />رعایت مبسوطِ چنین حقوقی در قطعنامههای کنوانسیونهای بین المللی به<br />امضای دولت جمهوری اسلامی افغانستان رسیده است، بنده مصرآ از سازمان<br />جهانی یونسکو میخواهم تا دولت افغانستان را متوجه ی مکلفیت ها و رعایت<br />تعهدات بین المللی اش نموده و جلو سیاست زبان ستیزی در کشور به بهانه ی<br />یکسان سازی ملی را بگیرد و با تقویت و حمایت از تمامی زبان ها فارسی دری-<br />پشتو ازبیکی و سایر زبان های رایج در كشور به رشد و غنامندی فرهنگ<br />ارزشمند مردم ما بیافزاید .<br /><br />بکتاش سیاووش<br />نماینده مردم در مجلس نمایندگان افغانستان<br />کابل- ۲۰۱۳ میلادی</span></span></span></div>
</div>
</div>
Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-7615246093339587322012-08-03T16:17:00.000-07:002012-08-03T16:21:49.185-07:00نقد فرمان اخیر حامد کرزی در گفت و گو با رادیو صدای روسیه<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="clear: left; float: left; font-family: Arial; font-size: 15px; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></span><br />
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: 15px; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="взятка рука деньги доллар коррупция" border="0" height="186" src="http://m.ruvr.ru/data/2012/08/03/1298748542/4VZYATKA.jpg" style="border-bottom-style: none; border-color: initial; border-left-style: none; border-right-style: none; border-top-style: none; border-width: initial;" title="© Flickr.com/quaziefoto/cc-by" width="320" /></span></div>
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" width="100%"><tbody></tbody></table>
<span class="Apple-style-span" style="clear: left; float: left; font-family: Arial; font-size: 15px; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
</span></div>
<div class="doc_text" style="font-family: Arial; font-size: 15px; padding-bottom: 20px; padding-top: 10px; text-align: right;">
<div class="text" dir="rtl">
در چهار سال اینده افغانستان میتواند جهت انکشاف خود بالاتر از 16 میلیارد دالر کمک بین المللی دریافت کند. این فیصله در کنفرانس توکیو که در ان بیش از 70 کشور و سازمان شرکت ورزیده بودند، اتخاذ شده است. ولی برای انکه این کمک شکل واقعی کسب نماید، کشور باید ساسله کامل مطالبات کمک دهندگان را اجراء نماید. عمده ترین انها – مبارزه فعال مقامات افغانستان با فساد شمرده میشود.اقدامات در زمینه همین اکنون اتخاذ میشوند. رئیس دولت فرمان در باره تقویت مقابله با فساد صادر نموده است. این سند متشکل از 164 ماده به تمام موسسات دولتی ارسال شده و به انها زمان معین به منظور تحقق وظایف مطروحه داده شده است. پروفیسور نصرالله ستانکزی مشاور حقوقی رئیس جمهور اعلام داشته که هر مامور دولت که فرمان رئیس جمهور را اجراء نکند، تحت پیگرد قانونی قرار خواهد گرفت.تا چه اندازه پیروزی بر فساد اداری که در حال حاضر در افغانستان در حال شگوفانی است، واقعی به نظر میرسد؟ چرا افغانستان امروز در جهان در لست فاسدترین کشورها در مقام چهارم قرار دارد؟ </div>
<div class="text" dir="rtl">
بکتاش سیاوش نماینده پارلمان افغانستان اظهار عقیده نمود که اقدامات فعلی کابل در باره مبارزه با فساد فقط خاک پاشیدن در چشم مردم می باشد.او میگوید:</div>
<div class="text" dir="rtl">
<object classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" height="25" id="video_file_83842153" width="400"><embed allowfullscreen="true" width="400" allowscriptaccess="always" bgcolor="FFFFFF" src="http://rus.ruvr.ru/images/flv/player.swf" class="mceXwItemFlashVideo" height="25" flashvars="skin=http://rus.ruvr.ru/images/playerskin.zip&frontcolor=0x000000&backcolor=0xFFFFFF&lightcolor=0x000000&file=http://m.ruvr.ru/data/2012/08/03/1298749115/002.mp3&screencolor=0x000000"></object><br />
<a class="blue" href="http://m.ruvr.ru/data/2012/08/03/1298749115/002.mp3" style="color: #006699; font-family: Arial; font-size: 15px; text-decoration: none;">ثبت صدا</a></div>
<div class="text" dir="rtl">
شاید با وجود شک و تردید های بسیاری مردم در افغانستان، تحقق عملی فرمان رئیس جمهور راجع به اقدامات در باره مبارزه با فساد به سراغاز این معجزه مبدل گردد. اگرچه، واضحاً، معلوم است که اغاز این مبارزه کفایت نمی کند. مبارزه باید شکل سیستمی و اشتی ناپذیر داشته باشد. اینکه مقامات کابل در این کار موفق خواهند شد یا خیر؟ دیده خواهد شد.<br />
<a href="http://dari.ruvr.ru/2012_08_03/83842732/">این مطلب روی سایت رادیو روسیه نیز قابل دسترس میباشد</a></div>
</div>
</div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-15298043333899043082012-08-01T03:58:00.001-07:002012-08-01T04:04:32.792-07:00نماينده مجلس افغانستان در گفت وگو با «شرق»: انگيزه كمك جهان به افغانستان امنيتي است<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: right;">
نويسنده: مهدي دل روشن</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
از آن نمايندگان جواني است كه پروپا قرص طرفدار پيشرفت افغانستان است. 29 سال بيشتر ندارد. «بَكتاش سياوش» چندي پيش، حتي شانس خود را براي رياست مجلس افغانستان امتحان كرد اما در نهايت، بازي را به نماينده قندوز كه يك اُزبك است، باخت. </div>
<div style="text-align: right;">
بكتاش در حالي حتي تا چندقدمي رياست «پارلمان»، پيش رفت كه در افغانستان كمتر به جوانان فرصت حرف زدن و ابراز نظر داده مي شود و جايي كه ريش سفيدان باشند، حرف زدن جوانان يك نوع تابو شكني محسوب مي شود! </div>
<div style="text-align: right;">
نماينده جوان «ولسي جرگه»، چندي پيش در اظهارنظري جنجالي با روزنامه هشت صبح (چاپ كابل)، گفته بود: «كساني كه در درون پارلمان معاش آمريكايي مي گيرند، باديگاردشان آمريكايي است. وقتي فتواي جهاد مي دهند، عوام فريب هستند و مي خواهند مردم را فريب دهند. اگر اينها واقعا مي خواهند در برابر آمريكايي ها جهاد كنند، كسي راه شان را بسته نكرده، بروند جهاد كنند.»</div>
<div style="text-align: right;">
قول و قرار مصاحبه من و «وكيل» مردم كابل در مجلس، با سفر او به آمريكا همزمان شد و بعد از برگشت از واشنگتن بود كه بكتاش سياوش، به قول خودش، جواب ها را به سوي ما، «روان» كرد. </div>
<div style="text-align: right;">
سياستمدار تازه كار افغان خيلي خوب روزنامه شرق را مي شناسد و بيشتر اخبار ايران را از طريق همين رسانه مكتوب دنبال مي كند. در ادامه، گفت وگوي «شسته – رُفته» سياوش بكتاش با شرق را مي خوانيد. </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
به نظر مي رسد، اقتصاد افغانستان در حال اوج گيري است و براي تبديل شدن به يك قدرت نوظهور در منطقه، آماده مي شود. تحليل شما از اين موضوع چيست؟ </div>
<div style="text-align: right;">
خب، به باور من افغانستان در شمار محدود كشورهايي است كه بيش از سه دهه جنگ و نابساماني به شدت ساختارهاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي اش را زخمي كرده و حتي در برخي موارد از كار انداخته است. </div>
<div style="text-align: right;">
از ايستادگي مردم افغانستان در برابر تجاوز اتحاد جماهير شوروي تا به جان هم افتادن تنظيم هاي (نيروهاي) جهادي كه افغانستان را به ميدان رقابت سازمان هاي استخبارات منطقه تبديل كردند. مقاومت و پايمردي مردم در برابر تروريسم بين المللي و حاميان شان، نشان مي دهد كه كشور ما، هزينه هاي گزافي پرداخته كه سال ها وقت نياز است تا آن را دوباره جبران كنيم. بنابراين دشوار است از كشوري كه تازه از دل چنين بحراني بيرون آمده باشد به عنوان يك قدرت اقتصادي نوظهور در منطقه (دست كم در كوتاه مدت) صحبت كرد؛ اما بايد گفت كه دورنماي افغانستان و پرداختن به سرمايه هاي ملي مردم، چنين اتفاقي را در درازمدت، شدني متصور مي كند. با اين حال، در چند سال گذشته بيشتر به مسايل روبنايي و كوتاه مدت پرداخته شده است و هنوز راهبردي كه دورنماي اقتصادي افغانستان را تضمين كند كمتر در دستورالعمل هاي دولت افغانستان قرار گرفته است. بحث معادن، نفت و آب ها از جمله مواردي است كه مي تواند ما را به آينده خوشبين كند. </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
در نشست توكيو، حدود 16 ميليارد دلار كمك خارجي براي پيشرفت افغانستان مورد تصويب قرار گرفت؛ اگر در طول چهار سال آينده اين بودجه تحقق پيدا كند چه آينده اي در انتظار كشور شماست؟ </div>
<div style="text-align: right;">
روي كار آمدن دولت به رهبري حامد كرزاي كه حمايت جهاني را نيز با خود دارد، كمك هاي بي قيد و شرط و عدم حسابرسي توسط كشورهاي كمك كننده، اوضاعي را پيش آورده كه بودجه هاي هنگفت مالي را بي هيچ حساب و كتابي در اختيار دولت افغانستان گذاشته است. اين موضوع باعث شده تا اقتصاد افغانستان و نظام اقتصادي كشور معتاد به فساد شود. </div>
<div style="text-align: right;">
در 10 سال گذشته گفته مي شود افغانستان تنها در بخش كمك هاي غيرنظامي و انكشافي، بيش از ۳۶ ميليارد دلار دريافت كرده است. اين در حالي است كه تغيير جدي در زندگي روزمره مردم يا حتي نماي شهرها به وجود نيامده است. بخش بزرگ اين پول ها در خاورميانه به ويژه دوبي و كشورهاي آسياي ميانه و در برخي موارد دوباره به بانك هاي آمريكا و اروپايي برگشته است. </div>
<div style="text-align: right;">
بايد اين را هم اذعان كرد كه در حيف و ميل شدن كمك ها به افغانستان، تنها مقصر دولت ما نيست، بخشي از اين مشكلات به عملكرد جامعه جهاني برمي گردد. فقدان يك برنامه مدون ملي كه نيازهاي ما را اولويت بندي كند، سبب شده كه هر كشور (كمك كننده)، نظر به علاقه مندي خودش، يك بخشي از افغانستان را هدف قرار بدهد. اين عدم هماهنگي و تدبير در مصرف كمك ها هم عاملي جدي است. نهاد هاي كمك كننده در اين فساد نقش مهمي داشته اند، بنابراين با مكانيسم موجود و فساد گسترده در دولت افغانستان و نحوه كمك هاي بين المللي به نظر مي رسد كه اين ۱۶ ميليارد دلار هم در جايي درست به مصرف نخواهد رسيد. </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
«دست من و دامن يار»، عبارتي است براي استمدادطلبي هاي اقتصادي افغانستان از دوستان خارجي. ظاهرا شما هم قبول داريد كه كمك هاي خارجي به افغانستان بدون ايجاد اصلاحات و ريشه كن كردن فساد به هدر مي رود و اين «دست به دامن شدن» بي ثمر مي شود؟ </div>
<div style="text-align: right;">
در سال هاي گذشته كه به باور بيشتر افغان ها، سال هايي طلايي براي مردم افغانستان بوده است، بيشتر از ۴۰ كشور دنيا پول و خون شان را در افغانستان سرمايه گذاري كرده اند. بنابراين بايد كار بيشتري انجام مي گرفت و راه هايي براي خودكفايي و رسيدن افغانستان به حد «ايستادن روي پاي خودش» پيدا مي شد اما متاسفانه چنين نشد. همچنين از مردماني كه سهم ماليات شان را ارايه دادند تا ما روي پاي خود بايستيم ممنون و سپاسگزاريم اما از دولت هاي كمك دهنده به دليل عدم توجه جدي براي «حساب گيري» از دولت افغانستان جداً ناخشنود و گله منديم. در ضمن دولت افغانستان را مقصر اصلي در از دست دادن اين فرصت طلايي مي دانيم. مقامات دولت افغانستان بيشتر به فكر پر كردن كيسه خودشان هستند و كمتر به منفعت مردم فكر مي كنند؛ دولتي كه مقاماتش را حس دنياگرايي و تجمل در خود پيچانده و ملت را فراموش كرده اند.</div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
به صحبت هاي خوبي اشاره كرديد؛ اپوزيسيون خارجي به خصوص در راس آنها آقاي عبدالله عبدالله، سندهاي پيشنهادي دولت كرزاي به اجلاس هايي چون توكيو را فاقد يك دورنماي مطلوب براي تحكيم دموكراسي و توسعه اقتصادي افغانستان معرفي مي كنند. آيا حكومت فقط به فكر تزريق كمك هاي خارجي به بخش دولتي است؟ آيا شما اثري از جديت دولت براي ايجاد اشتغال و ارتقاي رفاه اقتصادي مشاهده مي كنيد؟ </div>
<div style="text-align: right;">
در دشوارترين روزهاي تاريخ كشور، شخصيت ها و جرياناتي پا به عرصه مي گذارند كه سبب نجات كشور و ملت هايشان مي شوند، اما متاسفانه بايد گفت كه افغانستان در شرايط سخت فعلي، فاقد چنين جرياني است. متاسفانه در عين حال كه ما فاقد يك دولت مقتدر ملي در كشور هستيم، اپوزيسيون نظام نيز فاقد يك برنامه راهبردي براي وضعيت كنوني است. دولت افغانستان در بيشتر موارد توسط حلقه هايي اداره مي شود كه بيشتر درگير معاملات تجارتي شان هستند تا دولت داري. </div>
<div style="text-align: right;">
بخش بزرگي از مقامات دولت افغانستان، شريك كار و بار نيروهايي بين المللي هستند كه به دليل قراردادهايشان در افغانستان به شهرتي جهاني دست يافته اند. به همين دليل، در حال حاضر دولت افغانستان فاقد يك راهبرد موثر براي ايجاد اشتغال و ارتقاي رفاه اقتصادي كشور هست كه شديدا مايه نگراني ماست. </div>
<div style="text-align: right;">
تنها سالانه هزاران دانش آموزي كه دوره امتحان كنكور را سپري مي كنند، به دليل نبود ظرفيت لازم براي راهيابي به دانشگاه ها از تحصيل باز مي مانند و به خيل عظيم بيكاران مي پيوندند. </div>
<div style="text-align: right;">
در بيشتر موارد حتي دشمنان مردم افغانستان از اين ضعف، سوءاستفاده كرده و از نيروي همين جوانان كه مورد بي مهري دولت افغانستان قرار گرفته اند، سرباز گيري مي كنند. </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
به نظر شما آيا ادامه جنگ داخلي و دخالت هاي خارجي، تهديدي براي «روزهاي روشن» همسايه شرقي ايران محسوب نمي شود؟ </div>
<div style="text-align: right;">
به گفته شاعر بزرگ، اقبال لاهوري، افغانستان قلب آسياست و ثبات آن ثبات منطقه و بي ثباتي آن بي ثباتي در منطقه است. بدون شك تداوم جنگ و نابساماني دامن همسايگان را نيز خواهد گرفت، همانند آنچه امروز ما در همسايه شرقي (پاكستان) مي بينيم. پاكستان سال ها، حامي و پشتيبان نيروهاي تندرو و هراس افكن بوده و حالادر برخي موارد به نظر مي رسد همين نيروها كه براي ويراني افغانستان آماده مي شدند حالاضدمنافع پاكستان هم عمل مي كنند. در مورد جمهوري اسلامي هم بايد بگويم كه توقع ملت ما از ايران به دلايل فرهنگي و تاريخي بيشتر از هر كشور ديگر همسايه است. ايران مي تواند در برگرداندن ثبات به افغانستان بخشي از راه حل باشد. </div>
<div style="text-align: right;">
كمك هاي خارجي به كشور شما بسيار خوب است اما آيا اين كمك ها، وابستگي سياسي به غربي ها را به دنبال ندارد؟ </div>
<div style="text-align: right;">
ماموريت افغانستان در حال حاضر يك ماموريت ويژه است. جهان در برابر كمك هايش به افغانستان بيش از اينكه به دنبال وابسته كردن افغانستان به غرب باشد به دنبال اهداف امنيتي خود است. غربي ها بر اين باورند كه اگر امروز در درون مرزهاي جغرافيايي افغانستان با القاعده و پيروانش نجنگند، فردا بايد در پشت دروازه هاي خودشان يعني در اروپا و آمريكا اين كار را انجام دهند. اين دليل مهمي است كه جهان از كمك براي مردم افغانستان دريغ نكرده است. همان طوري كه شما هم مي دانيد به پايان دوره ماموريت گروه هاي خارجي در سال ۲۰۱۴ نزديك مي شويم. همه نگاه ها به افغانستان پس از ۲۰۱۴ و گروه تازه كه با كوله باري از تجارب گذشته بر سر قدرت مي آيند، دوخته شده است. اين گروه شايد بتواند راهكار درستي براي «روي پا ايستادن» افغانستان پيدا كند. </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
دولت افغانستان فاصله زماني بين سال هاي 2014 تا 2024 را «دهه تحول» ناميده است. آيا قرار است كشور شما جاي قدرت هاي اقتصادي منطقه (همسايه هاي افغانستان) را بگيرد؟ چگونه؟ </div>
<div style="text-align: right;">
نگاه ما به آينده خوشبينانه است اما بايد مطابق با شرايط عيني جامعه ما باشد. شايد ادعاي بزرگي باشد كه افغانستان بتواند جاي قدرت هاي اقتصادي منطقه را بگيرد به چند دليل؛ ابتدا اينكه همين كشورهايي كه شما به آن اشاره داريد، نمي گذارند كه افغانستان به چنين جايگاهي برسد يعني آنها نيروهايي دارند كه قابليت تبديل توان بالقوه خود به قدرت بالفعل را براي مبارزه با چالش هاي بزرگ دارند. در بيشتر موارد، همسايه ها از افغانستان مقتدر، مستقل، باثبات و سربلند خوشش شان نمي آيد. ما با شماري از همسايگان مان، مشكلات لاينحلي داريم كه در حال حاضر به دليل عدم ثبات و اقتدار كشور، نمي توانيم آنها را مطرح كنيم اما هر گاه افغانستان توانايي استخراج معادن، توليدات داخلي، استخراج نفت، گاز و ديگر سرمايه هاي ملي را به دست آورد، آينده درخشاني در پيش خواهد بود. </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
جبهه ملي افغانستان، حامد كرزاي و معاونان او را به «مافيايي كردن اقتصاد ملي افغانستان» متهم مي كند، اين تئوري چقدر به واقعيت نزديك است؟ </div>
<div style="text-align: right;">
بخش بزرگي از خانواده هاي مقامات دولتي در افغانستان در تجارت هاي بزرگ دخيل اند. اين مساله حالابه حدي رسيده است كه انكارش براي همه دشوار است. بيشتر اما بحث دخيل بودن دست رييس جمهوري و معاونانش پس از افشاي افتضاح كابل بانك مطرح شد. كابل بانك، بزرگ ترين بانك خصوصي در كشور و بزرگ ترين دستاورد ملي به شمار مي رفت. اين بانك زماني به ركود و ورشكستگي رسيد كه سهامداران، سهم هايشان را در دوبي براي خريد برج ها و منازل متجلل هزينه كردند. همچنين به گفته سهامداران اين بانك، كابل بانك از حاميان اصلي مبارزات انتخاباتي حامد كرزاي در انتخابات رياست جمهوري ۲۰۰۹ بوده است. </div>
<div style="text-align: right;">
موضوع كابل بانك، يا «سمنت بغلان» يا شهرك هاي ديگري در كابل كه گفته مي شود از برادران معاونان رييس جمهوري اند، همه نشان دهنده اقتصاد مافيايي افغانستان است. ولي بايد گفت در كشورهاي جهان سومي كه نهاد هاي اقتصادي از پويايي لازم برخوردار نيستند، نهاد هاي مدني نيز توانمندي لازم براي نظارت بر عملكرد قوه اجرايي را ندارند. اين اقتصاد مافيايي در نبود قوه قضاييه مستقل به شكل طبيعي رشد مي كند. </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
پس از اينكه هيلاري كلينتون در آستانه اجلاس توكيو، افغانستان را به عنوان «متحد بزرگ غيرناتويي آمريكا» معرفي كرد، بسياري از معادلات از جمله خروج نيروهاي خارجي بعد از سال 2014 از افغانستان برهم خورد. اصولاآيا تثبيت امنيت در كشور شما، منوط به حضور خارجي هاست؟ </div>
<div style="text-align: right;">
متحد بزرگ غيرناتو الزاما معني اش حضور درازمدت نظاميان بين المللي و ايجاد پايگاه هاي نظامي نيست. معناي «متحد بزرگ غيرناتوي آمريكا» اين است كه آمريكا متعهد شده است در درازمدت براي به پا ايستادن افغانستان به مردم و دولت افغانستان كمك كند و در برابر تهديد هايي كه افغانستان به تنهايي توان پاسخ دادن به آن را ندارد، در كنار ما باشد. اما باور من اين است كه براي رسيدن به مرحله اي كه افغان ها خود بتوانند به تنهايي كشورشان را از نظر نظامي در برابر تهديدها محافظت كنند، به حضور نظاميان جهاني نياز دارند. مشكل افغانستان تنها طالبان نيست، مشكل اساسي ما مبارزه با تروريسم و حاميان منطقه اي و بين المللي شان است كه افغانستان در وضعيت كنوني، قدرت ايستادگي در برابر آنان را ندارد. </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
«متحد بزرگ غيرناتويي آمريكا» در روابطش با همسايه غربي خود (ايران) به دنبال چه منافعي است؟ </div>
<div style="text-align: right;">
نگاه افغان ها و در كل نظام و دولت افغانستان به همسايگان به ويژه ايران جدا از محاسبات بين المللي و زد و بند هاي منطقه اي است و بيشتر، حسن همجواري و عدم دخالت در امور يكديگر مدنظر ماست. ما ايران را كشور دوست، همسايه و برادر مي دانيم. بستن پيمان با كشورهاي مختلف به ويژه وارد شدن افغانستان به صف متحدان بزرگ غيرناتويي آمريكا در راستاي منافع ملي مردم افغانستان است. ما كشوري هستيم كه هنوز ده ها سال نياز داريم كه بتوانيم به آن درجه رفاه اقتصادي برسيم كه ايران قرار دارد. تنها چيزي كه ما از ايران مي خواهيم اين است كه ايران بايد بپذيرد ما كشور مستقلي هستيم و حضور آمريكا در كشور ما، خطري براي جمهوري اسلامي ايجاد نكرده و نخواهد كرد. </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
در سفر اخير خود به آمريكا، چه برنامه هايي را دنبال كرديد؟ </div>
<div style="text-align: right;">
اخيرا وزارت خارجه آمريكا براي اجرايي كردن بخش نخست روند سياسي انتقال، گروهي از سياست گذاران فعال در عرصه دولتداري در افغانستان و نمايندگان مجلس اين كشور را به ايالات متحده آمريكا دعوت كرد تا با انتقال تجارب دولتداري، تجربه روي پا ايستادن يك دولت را از ديدگاه سياسي منتقل كند. البته اين آغاز يك روند است كه پس از اين، شدت بيشتري خواهد يافت. </div>
<div style="text-align: right;">
من نيز از اعضاي گروه دعوت شده به آمريكا بودم. فرصت خوبي براي گفت وگو، تبادل نظر و كسب تجارب از شخصيت هاي تاثيرگذار نظام حكومتي آمريكا بود. سه موضوع عمده، محور اصلي صحبت ها را در ديدار هاي متفاوت تشكيل مي داد: مبارزه با فساد، مذاكره با طالبان و چگونگي روند صلح و افغانستان پس از 2014. </div>
<div style="text-align: right;">
اين امكان وجود دارد كه تاريخ دوباره تكرار شود و مردم افغانستان، آمريكايي ها را به سبك شوروي از كشور بيرون كنند؟ </div>
<div style="text-align: right;">
فكر مي كنم نگاه افغان ها به حضور نيروهاي بين المللي تا حضور اتحاد جماهير شوروي متفاوت است. شما بهتر مي دانيد كه شوروي بدون هيچ مجوز بين المللي وارد افغانستان شد و اين لشكركشي به قيام هاي عمومي عليه آنها شد. اما نگاه افغان ها به حضور بيش از ۴۰ كشور متفاوت است. ابتدا اينكه اين نيروها مجوز شوراي امنيت سازمان ملل را دارند و دوم اينكه يك كشور خاص، اينجا حضور ندارد. بيش از ۴۰ كشور در اين ماموريت شركت دارند و در نبود اينها به صورت طبيعي افغانستان به پايگاه القاعده و طالبان مبدل خواهد شد. من اعتقاد ندارم كه شورش طالبان در برابر نيروهاي بين المللي در افغانستان را بشود با جهاد مقدس مردم افغانستان در برابر شوروي مقايسه كرد. ابتدا اينكه بخش خاصي كه در حال حاضر از قدرت كنار رانده شده اند براي كسب اقتدارشان مي جنگند اما در خروج روس ها همه بي هيچ توقعي براي رسيدن به قدرت اين كار را كردند. </div>
<div style="text-align: right;">
شايد با تمام نواقصي كه در 10سال گذشته وجود داشته است، اين 40 كشور به رهبري آمريكا بهترين فرصت ها را براي مردم و كشور من ايجاد كرده اند. اگر همسايه هاي ما با نيت نيك عمل مي كردند، امروز در افغانستان صلح مي داشتيم و آينده بهتري براي همه در منطقه قابل رويت بود. </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
بيش از 10 سال از كمك هاي بين المللي به افغانستان مي گذرد و موسسات تحقيقات – مالي مجموع اين كمك ها را چيزي حدود 70 ميليارد دلار برآورد مي كنند. اگر اين بودجه كلان به صورت مطلوب هزينه مي شد، امروز افغانستان چه جايگاهي در اقتصاد جهاني داشت؟ </div>
<div style="text-align: right;">
همان طوري كه قبلاهم يادآور شدم، فقدان يك برنامه مدون ملي باعث هدر رفتن بخش اعظم از كمك ها شد. در سال 2002 موضوع يك صندوق بين المللي براي افغانستان مطرح شد كه بدبختانه كشور هاي كمك كننده به افغانستان با آن موافقت نكردند. در نتيجه ميلياردها دلار كمك، تاثيري بر افغانستان و اقتصادش نگذاشت. در وضعيتي كه قرار داريم، اولويت ما ايجاد اشتغال براي مردم، رفاه حداقلي براي فقرا و آغاز مسيري به سوي خودكفايي است. ما هنوز خواب هاي بزرگي چون اقتصاد بزرگ منطقه را نداريم. </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
«افغانستان در مسير درست در حركت است»؛ اين جمله اي است كه رايان كروكر در پايان ماموريت خود به عنوان سفير آمريكا در افغانستان بيان كرد. شما اين جمله را باور داريد؟ چرا؟ </div>
<div style="text-align: right;">
افغانستان در حال حاضر در چندين مسير همزمان در حال حركت است؛ مسير توسعه، جنگ، مبارزه با فساد. اگر موضوع جنگ را كنار بگذاريم بله، ما براي اولين بار در تاريخ كشورمان در مسير خوبي در حركت هستيم. سرمايه گذاري هاي بسيار كلاني در معادن خود داريم. سرمايه گذاري هاي خارجي در كشورمان با وجود جنگ و ناآرامي سرازير شده است. بخش خصوصي كوچك، حالامافيايي و غيرمافيايي، در كارند، ايجاد شغل مي كنند و اقتصاد كشور را در تپش نگه مي دارند. ما معاهدات متعددي با كشور هاي بزرگ اقتصادي جهان بسته ايم. حداقل هاي معاهدات، تضمين كننده نسبي وضع بهتر در آينده است. شايد ما تنها كشوري در منطقه خواهيم شد كه يكي از بزرگ ترين دانشگاه هاي نظامي جهان، سند هرست، در كشور ما نمايندگي خواهد داشت و ارتش ما را تربيت خواهد كرد. امروز نيروهاي انساني ما بهتر از هر سال هاي ديگري در موقعيت بهتري قرار دارند. مشاركت زنان در سياست، آزادي بيان، آگاهي سياسي در بين مردم، توانايي هاي نيروي جوان ما، همه ما را به آينده خوشبين تر مي كند. تنها آرزوي ما اين است كه خداوند همسايه ما را (پاكستان) هدايت كند تا دست از حمايت گروه هاي خونخوار تروريستي بردارد. </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
حامد كرزاي در سخنراني اخير خود، از تعبير «يك دست صدا ندارد» براي مبارزه با فساد در افغانستان استفاده كرد، شما براي حل فساد اقتصادي – سياسي در كشورتان چه نسخه اي را پيشنهاد مي دهيد؟ </div>
<div style="text-align: right;">
خب باور من اين است كه همه مي دانند از يك دست صدا بر نمي آيد، اما مي خواهيم هر دو دست را قطع كنيم. اگر فساد افغانستان بين المللي است، دست كم بايد فاش شود، چه كساني و در چه سطحي در اين فساد شريكند. با اين حساب براي مبارزه با فساد، جهان بايد تصميم به مبارزه اي جدي نه در شعار كه در ميدان عمل بگيرد و دولت افغانستان نيز كه تا حالابه اقتصادي فاسد عادت كرده بايد ناچارا، وادار به مبارزه با فساد شود. </div>
<div style="text-align: right;">
در ملاقاتي كه با جان مك كين، عضو برجسته كنگره آمريكا داشتيم، نظر آنها اين بود كه بايد برنامه مبارزه با فساد را شوراي ملي افغانستان به عنوان نهاد مردمي و پاسخگو رهبري كند. ولي نماينده هاي حاضر در مجلس اين نظريه را غيرعملي خواندند. بنابراين از مقام هاي آمريكايي خواستيم در نشست توكيو كه كمك 16 ميليارد دلاري براي افغانستان وعده داده خواهد شد را مشروط به يكسري از پيش شرط هاي عملي براي مبارزه با فساد كنند. جهان از دولت افغانستان مي خواهد مهره هاي ريز و درشتي كه در هر سه ركن نظام افغانستان جولان مي دهند را به دادگاه بكشد. نهادهاي دولت افغانستان و نهادهاي بين المللي، اسناد كافي براي به دادگاه كشيدن آنها را در اختيار دارند. اگر كمك ها، مشروط به مبارزه با فساد شود، فشار افكار عمومي و شهروندان افغانستان، دولت را وادار خواهد كرد تا در مبارزه با فساد، دست به كار شود. </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
براساس آمارهاي منتشرشده، بيش از 314 افغان در جنگ ايران و عراق در دفاع از جمهوري اسلامي ايران، شهيد شده اند. اين تنها نمونه اي از نزديكي هاي فرهنگي – اعتقادي بين ايران و افغانستان است. حالابه نظر شما، ايران و افغانستان در آينده چگونه مي توانند بيش از پيش به يكديگر كمك كنند؟ </div>
<div style="text-align: right;">
شما به نمونه بسيار خوبي اشاره كرديد، در ادامه همين بحث يعني همكاري شهروندان افغان با جمهوري اسلامي ايران، مي خواهم عنوان كنم مهاجران افغاني كه در ايران به سر مي برند، نقش بزرگي در آباداني و بازسازي ايران داشته اند. در بيشتر موارد، مهاجران افغان در روند ساختمان سازي و كارهاي طاقت فرسا، نقش بسزايي داشته اند كه كمتر كارگر غيرافغان حاضر است براي به خطر انداختن جانش در چنين كارهايي مشاركت كند. در حال حاضر، ما صدها معلول و معيوب داريم كه در جريان كار بازسازي كشور شما آسيب هايي جدي ديده اند. همچنان، آن بخش از كمك هاي جمهوري اسلامي ايران كه به افغانستان داده مي شود نيز براي مردم افغانستان فراموش نشدني است و نقش مردم شما در بازسازي كشور ما را نشان مي دهد. اما آنچه بيشتر به بهبود روابط دو كشور كمك خواهد كرد ادامه ميزباني ايران از مهاجران افغان است. مساله اخراج و بدرفتاري با مهاجران، باعث بروز تنش هايي در روابط دو ملت شده است؛ براي جلوگيري از بيشتر شدن اين فاصله و براي عميق تر كردن روابط، ما از مردم ايران مي خواهيم مهاجران افغانستان را كه در كشور شما به سر مي برند توهين و تحقير نكنند. اين مساله باعث خواهد شد كه دو كشور روابطي همچنان برادرانه داشته باشند. </div>
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
روزنامه شرق ، شماره 1591 به تاريخ 10/5/91، صفحه 4 (اقتصاد)<br />
http://www.magiran.com/npview.asp?ID=2552895</div>
</div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-41545299619598095382012-07-28T04:18:00.000-07:002012-07-28T04:18:04.849-07:00استیضاح وزرا یا استهزای مجلس<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
پس ازسپری نمودن ۴۵ روز تعطیلات تابستانی نمایندگان مجلس افغانستان برسرکاربرگشتند. دستورکار نخستین نشست را شهادت احمد خان سمنگانی نماینده مردم سمنگان در مجلس نمایندگان، تشکیل میداد. او در مراسم عروسی دختراش با جمعی از مهمانانش، در نتیجه یک حمله انتحاری کشته شد. معمولآ چنین موضوعاتی وقتی در دستورکارمجلس قرار میگیرند فضا برای ابراز نظرنیز باز ترمیشود و پای عقده گشایی، گلو پاره کردن ها و شعار دادن ها نیزدر میان می آید. پس از ساعت ها بحث و تبادل نظرپیرامون چگونگی به شهادت رسیدن سمنگانی و انتقاد از برخورد سرد حکومت در برابر حملات راکتی پاکستان بر کنر نقطه ی غلیان .مجلس کلید خورد.</div>
<div style="text-align: right;">
شماری از نمایندگان پیشنهاد کردند که به دلیل نا کارآمدی نهادهای امنیتی در جلوگیری از قتل های زنجیره یی شخصیت های برجسته، موشک پراکنی های پاکستان </div>
<div style="text-align: right;">
سکوت مرگبارحکومت در برابر آن و عدم رسیده گی به اطلاعات استخباراتی مساله ی استیضاح وزرای دفاع داخله و رئیس امنیت ملی روی دست گرفته شود.</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
این پیشنهاد با استقبال بخشی بزرگی از حاضران در تالارمواجه شد. با چشم بهم خوردنی فهرست استیضاح وزرای دفاع، داخله و رئیس امنیت ملی ترتیب و در صحن علنی مجلس برای جمع آوری امضای فرستاده شد. (یعنی بیست فیصد از اعضا مطابق ماده نوددوم قانون اساسی) دقیقآ وقتی من پای برگه ی استیضاح امضا میکردم نفر ۲۵بودم اما هنوز شماری از نماینده ها صف کشیده بودند تا پای آن امضا کنند.</div>
<div style="text-align: right;">
چون بار ها در بحث به استیضاح کشانیدن وزرا از جانب مجلس پای معاملات پولی پیش می آید نمایندگان حین امضای فهرست پیوسته می پرسیدند که آیا اینبار پیش از آمدن وزرا به مجلس، امضای نمایندگان دراختیارآنان قرار نخواهدگرفت تا معامله ی درکار نباشد. تاکید نماینده هیائت اداری این بود که این بار ماجرا متفاوت است.</div>
<div style="text-align: right;">
قرار بود این استیضاح چهارشنبه چهارم اسد انجام گیرد. صبح همان روز سراسیمه گی، فضای سرد و بی خاصیتی در مجلس حاکم بود. انتظارخبر به استیضاح کشیدن وزرا را داشتیم که گله گذاری هادر ساعت امتیازی پیش از آغاز رسمی اجلاس آغاز شدُ. شماری از نماینده ها گله داشتند که برای ما شب تماس های تلفنی از مقامات ارشد امنیتی رسیده است. این مقام ها از امضاء برگه استیضاح از سوی نمایندگان ابراز ناخشنودی کرده بودند. نمایندگان هم به صراحت می گفتند که حتی اگر امضای ما هم آنجا باشد ما امضای خود را پس میگیریم.</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
برخلاف معمول جلسه همان روز در غیاب آقای ابراهیمی، رئیس مجلس، به ریاست ظاهر قدیر، تدویر یافت. وقتی نماینده ها در ساعت امتیازی از معامله گری بالای </div>
<div style="text-align: right;">
دست خط های خود شکایت کردند و ظاهرآ آقای مجیدی نماینده مردم پکتیا رامتهم به معامله گری کردند. مجیدی در صحن علنی مجلس اعلام کرد که او دستخط های نمایندگان رادر پایان همان روز به حاجی ظاهر معاون اول مجلس سپرده بود. بعدا حاجی ظاهر شب همان روز به دکتر ضیا معاون امنیت ملی تماس تلفونی برقرار کرده و نام نماینده هایی که پای این برگه امضا کرده بودند را یکی یکی به او یادداشت داده است. حاجی ظاهر این ادعا را تکذیب کرد. اما در اجلاس همان روز به این سوال پاسخ داده نشد که چرا باید نام نمایندها به وزرا سپرده شود و چرا نماینده هایی که پای برگه امضا گذاشته بودند از افشای نام شان هراس داشتند. و ماجرا همینجا سربسته و مسکوت باقی ماند.</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
به این ترتیب روند استیضاح وزرای سکتور امنیتی به استهزای مجلس انجامید.</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
اینجا چند نکته قابل تامل است؛ ابتدا اینکه شماری از نماینده ها در مجلس در حالیکه برای استیضاح وزرا امضا میکنند چرا از افشای هویت شان در هراس اند. ایشان که مرتکب جرمی نمی شوند بل یکی از مسئولیت های شان را مطابق مفاد قانون اساسی افغانستان انجام میدهند پس ترس از چه؟</div>
<div style="text-align: right;">
شماری ازین نمایندها استدلال می کنند که اگر وزیری شامل روند استیضاح در حالی گردد که آنان در پای برگه استیضاح امضا کرده باشند و وزیر از این آزمون موفق به در آید، بعدا در برابر آنان عقده گرفته ونام شان را وارد فهرست سیاهی خود خواهد کرد. دیگر این نماینده هرگز به اجرای کاری در آن اداره موفق نخواهد شد.</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
این طرز دید ناشی از دو مساله میتواند باشد؛ ابتدا نه فهمی و ناکارآمدی نماینده ای که صلاحیت و وظیفه اش را به درستی نمی داند، یا هم حس دیکتاتوری و مافیای درون نظام که در حال حاضر ما با هر دو مواجه هستیم..</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
دوم اینکه گروه های کار و باری یا مافیایی در مجلس در بیشتر موارد از چنین فرصتی برای پیش برد تجارت های مافیایی خود استفاده کرده فهرست های ترتیب شده</div>
<div style="text-align: right;">
را به عنوان هشدار به وزرای که کار شان را انجام نمیدهند(معمولآ معاملات خلاف قانون مانند گرفتن قرار داد ها) نشان میدهند که اگر وزیری بیش از حد در برابرشان مقاومت کند به استیضاح کشیده خواهد شد، حالا اگر وزیر به معامله تن داد روند استیضاح را این گروه ها به استهزای مجلس ختم وبا چنین ترفند های کار را پایان میدهند.</div>
<div style="text-align: right;">
سوم اینکه ریگی در کفش وزرا هم هست، ابتدا اینکه استیضاح وضاحت خواستن است و الزامآ استیضاح رد صلاحیت نیست اما در بیشتر موارد چون وزرا نا کار آمد و تنبل اند و پاسخ سوالات نمایندگان منتقد را ندارد با شنیدن کلمه استیضاح فکر از دست دادن منصب به ذهن شان میگذرد و زمینه چنین معامله گری های را مساعد می کنند.</div>
</div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-13622916447147329552012-07-17T03:52:00.002-07:002012-07-17T03:54:32.473-07:00جایگاه افغانستان در محاسبات کاخ سفید<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #424242; line-height: 19px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span></span></div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">وقتی مقام های آمریکایی اعلام کردند که افغانستان وارد روند انتقال شد، بسیاری ها می پرسیدند انتقال یعنی چه؟ تعویض پرچم نیروهای بین المللی با پرچم افغانستان، یا چیزی فراتر از آن؟ بعداً روشن شد که جامعه جهانی روند انتقال را شامل بخش های نظامی سیاسی و اقتصادی میداند و روند انتقال تنها تعویض پرچم ها نیست. اخیرا وزارت خارجه آمریکا برای اجرایی ساختن بخش نخست روند سیاسی انتقال، گروهی از سیاستگران فعال در عرصه دولتداری در افغانستان و نمایندگان مجلس این کشور را به ایالات متحده آمریکا دعوت کرد تا با انتقال تجارب دولتداری تجربه روی پا ایستادن یک دولت را از دیدگاه سیاسی منتقل کند. البته این آغاز یک روند است که پس از این شدت بیشتری خواهد یافت.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">من نیز از اعضای گروه دعوت شده به آمریکا بودم. فرصت خوبی برای گفت و گو، تبادل نظر و کسب تجارب با شخصیت های تاثیرگذار نظام حکومتی آمریکا که شامل حلقه های تصمیم گیری های بزرگ این کشور بود.</span></div>
</div>
<div class="asset-more" id="more">
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">سه موضوع عمده، محور اصلی صحبت ها را در دیدار های متفاوت تشکیل میداد:</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong style="font-weight: bold;">فساد دوسر؛ دولت افغانستان و جامعه جهانی</strong></span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">شاید یکی از عوامل گسترش فساد در دستگاه دولت افغانستان، کمک های بی قید و شرط، عدم توجه به حسابگیری و دخل و خرج کشورهای کمک کننده بود. آن ها هزینه های هنگفتی را بی هیچ محاسبه ای در اختیار دولت افغانستان گذاشتند. مقام های ارشد دولت آمریکا به عنوان بزرگترین کمک کننده افغانستان اعتراف میکنند که از رقم دقیق کمک های داده شده به افغانستان اطلاع ندارند.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">با این حساب برای مبارزه با فساد، جهان باید تصمیم به مبارزه ای جدی نه در شعار که در میدان عمل بگیرد و دولت افغانستان نیز که تا حالا به اقتصادی فاسد عادت کرده است باید ناچار و وادار به مبارزه با فساد شود.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">در ملاقاتی که با جان مک کین، عضو برجسته کنگره آمریکا داشتیم، نظر آنها این بود که باید برنامه مبارزه با فساد را شورای ملی افغانستان به عنوان نهاد مردمی و پاسخگو رهبری کند.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ولی نماینده های حاضر در مجلس این نظریه را غیرعملی خواندند، ازمقام های آمریکایی خواستیم که در نشست توکیو که کمک شانزده میلیارد دلاری برای افغانستان وعده خواهد شد را مشروط به یک سری از پیش شرط های عملی برای مبارزه با فساد کنند.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">از آمریکا خواسته شد که پس از اعلام این تعهد، جهان از دولت افغانستان خواستار به دادگاه کشیدن مهره های ریز و درشتی شود که در هر سه رکن نظام افغانستان جولان میدهند و نهادهای دولت افغانستان و نهادهای بین المللی نیز اسناد کافی برای به دادگاه کشیدن آنها در اختیار دارند. اگر کمک ها مشروط به مبارزه با فساد شود، فشار افکار عامه و شهروندان افغانستان دولت را وادار خواهد داشت تا در مبارزه با فساد دست به کار شود.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ظاهرا در کنفرانس توکیو تاکید بر پاسخگویی دو جانبه شده است، و وزیران خارجه کشور های کمک کننده هر دوسال باید گردهم آیند، شفافیت روند کمک و مصرف را بررسی کنند و در نتیجه تجدید تعهد کنند.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ولی اینرا هم باید افزود که به نظر میرسد دولت اوباما، چشم به آینده پس از کرزی دوخته و این دو سال باقیمانده از حاکمیت آقای کرزی را به عنوان سالهای سوخته و از دست رفته شمرده است. بنابر همین دلیل، تعهد مالی که قرار بود برای ده سال در اختیار دولت افغانستان قرار گیرد تنها برای چهار سال در نظر گرفته شده است، تا با روی کار آمدن دولت جدید، رویکرد مالی جهان نیز تازه و از نو شود. در ضمن آمریکا خواستار ساقط کردن دولت کرزی هم نیست و ظاهرا ازهیچ جریانی هم که بخواهد این نظام را ساقط کند، حتی با شیوههای دموکراتیک و مدنی، حمایت نخواهد کرد.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong style="font-weight: bold;">بحث مذاکره با طالبان</strong></span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">مذاکره با طالبان محور دوم صحبت ها بود. هنوز نگاه بخش بزرگی از سیاستمداران آمریکایی نسبت به مسئله صلح در افغانستان این است که با مذاکره و کنار آمدن با طالبان میشود مشکل افغانستان را حل کرد اما عده دیگری هم مخالف این نظریه اند.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">به نظر میرسد دولت افغانستان، طالبان را بسیار خطرناکتر از آنچه هست، جلوه داده است.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">بسته پیشنهادی که از آدرس مردم افغانستان مطرح شد این بود که، نه تنها طالبان هیولای شکست ناپذیر نیستند که خود سربازان دو سری هستند که زمینه امتیاز گیری دولت افغانستان در چانه زنی با همکاران بین المللی را فراهم کرده است و هم حافظ منافع پاکستان در افغانستان شده اند.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">آنچه روشن است اینکه با مذاکره و برگرداندن طالبان و حکمتیار به افغانستان هیچ چیزی حاصل نخواهد شد تا پاکستان در بحث افغانستان سر جایش نشانده نشود.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">یکی از مقام های ارشد پنتاگون که در این دیدار شرکت داشت، به ما گفت که ما باید بپذیریم که طالبان در برخی از نقاط جنوب افغانستان حمایت مردمی دارند. به این معنی که تمام کاسه کوزه ها را پای پاکستان نمیتوان شکست.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ولی به باور من، مشکل اساسی در گذشته دیروز، و امروز افغانستان نه گروه های خورد و بزرگ که در دشمنی با افغانستان قرار دارند میباشد که بزرگترین و اصلی ترین مشکل افغانستان کشور همسایه ایست که ۱۴۰۰ کیلومتر مرز مشترک با افغانستان دارد. پاکستان دو نگرانی عمده از یک افغانستان آزاد، و قدرتمند دارد؛ ابتدا بحث دیورند که حالا به زخم ناسور در روابط دو کشور مبدل گشته است. پاکستان گمان میکند که افغانستان ادعای ارضی بر پاکستان را مطرح خواهد کرد و خواستار استرداد هزاران کیلومتر از خاک خود خواهد شد که سالهاست آنرا در پی یک معامله سیاسی از آن خود کرده است.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">دوم بحث درگیری با هند است؛ رابطه هند و پاکستان به خرمنی میماند که هر لحظه میتواند یک جرقه کوچک آنرا به شعله ای بزرگ مبدل کند. پاکستان نگران است که افغانستان با در نظرداشتن رابطه حسنه تاریخی که با هند دارد از پشت به آن کشور خنجر بزند؛ بنابرین پاکستان هیچگاهی به داشتن یک افغانستان مقتدر در کنار خود راضی نخواهد شد، و افغانستان ضعیف عقب افتاده و حاکمان پاکستانیزه میتوانند به باور پاکستانی ها از یک چنین واقعه ی جلوگیری کند.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">راه حلی که برای بحران فعلی پیشنهاد میکنیم این است که بجای بزرگتر کردن طالبان و دشمن پردازی های غیر واقعی و بجای تلاش برای نشستن بر سر میز مذاکره با سربازان منافع پاکستان در افغانستان چرا نباید با خود پاکستانی ها وارد مذاکرات مستقیم شد.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">پیشنهاد میکنیم که آمریکا برای میانجیگری میان دو کشور به کمک سازمان ملل، زمینه گفتگو های رو در رو میان دولت افغانستان و پاکستان را زمینه سازی کند، که در آن حکومت غیر نظامی، ارتش و سازمان استخبارات نظامی پاکستان حضور داشته باشند؛ در مقابل نیز دولت افغانستان به عنوان یک دولت وارد مذاکرات شود تا پاکستان نگرانی هایش را روی میز بگذارد تا پس از آن وارد جاده ی اصلی که به ختم بحران در افغانستان می انجامد برسیم.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><strong style="font-weight: bold;">افغانستان پس از ۲۰۱۴</strong></span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">دولت افغانستان و جامعه جهانی در ده سال گذشته در ساختار نیروهای مسلح افغانستان از پلیس و ارتش تا امنیت ملی به یک موفقیت تاکتیکی و شکننده دست یافته اند، موفقیتی که چالش های پیش رو هر لحظه آنرا تهدید میکند. موافقت آمریکا با ساختار قومی برای ارتش افغانستان آنهم از نگاه پاکستان که چه درصدی از کدام قوم باید در نیروهای مسلح افغانستان باشد، در واقع ما را با یک وضعیت شکننده و آرامش قبل از توفان روبرو کرده است. در دیداری که در این سفر با معاون وزرات دفاع آمریکا داشتم ایشان به صراحت تایید کرد که نگاه قومی به ساختار ارتش افغانستان را در تفاهم با فرماندهان ائتلاف شمال و پاکستان برای افغانستان در نظر گرفته اند. به علاوه اینکه در ساختار ارتش افغانستان برای احزاب نیر چنین امتیازی در نظر گرفته شده است.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">این اظهارات نگرانی جدی برای افغانستان را ایجاد میکند؛ ابتدا اینکه چرا باید نیروهای مسلح کشوری به فرمایش کشور همسایه آن هم همسایه ای که درگیر با مسایل افغانستان است ترتیب شود، دوم اینکه چرا باید تجربه ناکام گذشته تکرارشود. تجربه شکست حاکمیت دکتر نجیب الله نشان میدهد که در نبود نیروهای خارجی چقدر وضع شکننده است. آنچه باعث سرنگونی حکومت کابل در زمان دکتر نجیب شد نه اقتدار گروه های مجاهدین و مؤتلفین شان که شاریده گی(از هم پاشیدگی) و چند دستگی نیروهای مسلح بود. وقتی برخی از فرماندهان و ژنرال های ارتش برای سقوط نظام به نفع شمال درشمال کابل گرد آمدند و برخی از همین مقامات ارشد در چهار آسیا برای سقوط نظام به نفع جنوب؛ آنجا بود که پایه های نظام سستی کرد و فرو ریخت.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">ساختار فعلی ارتش افغانستان به مراتب اوضاع را پیچیده تر از آن زمان نشان میدهد. تشدید روحیه قومی در ارتش و تعبیر اصل مشارکت ملی و ملت شدن به حضور یک تاجیک، یک پشتون، یک هزاره و یک ازبیک در هر ساختاری و ملی نامیدن آن کاریست به شدت ناثواب که خرمن آماده شده برای آتش را به نظر میرساند.</span></div>
</div>
<div style="line-height: 1.5em; margin-bottom: 1.125em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">باید با حفظ ارتش فعلی که یک موفقیت راهکاریست در حضور جامعه جهانی و پیش از خروج نظامیان بین المللی، کار روی طرح جدید خدمت زیر پرچم افغانستان روی دست گرفته شود، که در آن نه اصل مشارکت قوم٬ زبان و حزب باشد که ارتش داوطلبانه از فرزندان افغانستان تشکیل شده باشد تا در برابر مشکلات یکپارچه توان ایستادن را داشته باشد.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="http://www.bbc.co.uk/blogs/persian/viewpoints/2012/07/post-217.html">این مطلب را در وبسایت بی بی سی فارسی بخوانی</a>د</span></div>
</div>
</div>
</div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-74627038136342206162012-07-14T00:51:00.002-07:002012-07-14T00:54:34.023-07:00کرزی مرتکبِ «خیانت ملی» شده است!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Times New Roman', Times, serif; font-size: 12px;"></span></div>
<div style="text-align: right;">
گفتگوی ویژه با بکتاش سیاوش</div>
<div style="text-align: right;">
محمدمنصوریان</div>
<div style="text-align: right;">
<span class="style11" style="color: black;"></span></div>
<span class="spip_document_4031 spip_documents spip_documents_left" style="float: left; text-align: right; width: 176px;"><img alt="" height="136" src="http://www.mandegardaily.af/IMG/jpg/7-200.jpg" style="border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px;" width="176" /></span><br />
<div style="text-align: right;">
<strong></strong><strong>بحران سیاسی - امنیتی، افغانستان را در مرحلهی حساس تاریخی قرار داده است؛ نهادهای داخلی و بینالمللی بحران موجود در کشور را در ده سال گذشته «بیسابقه» عنوان کردهاند. در مورد ریشههای اصلی تشدید بحران گسترده و فراگیر در کشور، گفتگوی ویژهیی را با «بکتاش سیاووش» نمایندهی مردم کابل در مجلس نمایندگان و به گفتهی خودش «نمایندهی نسل جوان افغانستان» انجام دادهایم.</strong></div>
<div style="text-align: right;">
در این گفتگو ابتدا از زندگی خودش و سپس از اوضاع نابههنجار سیاسی افغانستان پرسیدهایم، که اینک میخوانید: آقای سیاووش، لطفاً از خود و از مصروفیتهایت به ویژه پس از ورود به پارلمان افغانستان به عنوان یک وکیل جوان، صحبت کنید؟</div>
<div style="text-align: right;">
<img alt="-" class="puce" height="11" src="http://www.mandegardaily.af/squelettes-dist/puce_rtl.gif" style="border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px;" width="8" /> نامم بکتاش است و تخلصم سیاووش و شناختی که من از خود دارم همین است. در یک خانواده روشنفکر به دنیا آمده و تربیت یافتهام و با توجه به پیشینهی خانوادگیام که بیشتر مصروف کارهای رسانهای بوده اند، من نیز به همین سو آمدم.</div>
<div style="text-align: right;">
در کار خبرنگاری و گردانندگیِ بحثهایِ سیاسی، خود را موفق احساس میکردی و یا در مجلس نمایندگان؟</div>
<div style="text-align: right;">
<img alt="-" class="puce" height="11" src="http://www.mandegardaily.af/squelettes-dist/puce_rtl.gif" style="border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px;" width="8" /> من همیشه به یک مسأله فکرکرده ام؛ اینکه چگونه میتوان خوبتر به مردم خدمت کرد. زمانی ایجاب میکرد که به عنوان گرداننده در تلویزیون کار کنم و به منظور انعکاس واقعیتها مردم را در جریان قرار دهم، اما این روش در درازمدت کارساز نبود و برای ایجاد تغییر در ساختار نظام باید از مجراها و شیوههای مختلف استفاده میکردم.</div>
<div style="text-align: right;">
از جانبیهم کارم در تلویزیون طلوع به بنبست رسیده بود و به مرحلهای رسیده بود که هیچ مقام دولتی آمادهی گفتگو با من نبود و این مسأله کار من و طلوع را با بنبست روبهروساخته بود.</div>
<div style="text-align: right;">
یا با این بنبست ادامه میدادم که خیلی دشوار بود و یا اینکه از موضع خود عقبنشینی میکردم و روش خود را تغییر میدادم و شیوهی نرمتری را مطابق با خواست حکومت انتخاب میکردم که در حقیقت برای من یک انتحار سیاسی بود و اعتماد مرا پیش مردم زیر سوال میبرد.</div>
<div style="text-align: right;">
من امروز خوشحال هستم که به عنوان نمایندهی مردم زیر فشار هیچ تهدید و تطمیعی قرار نگرفته و به وظیفه خود عمل میکنم. برای نخستین بار صدای به دادگاه کشانیدن رییسجمهور را در مجلس نمایندگان من بلند کردم و فریاد زدم که بیشتر از این نباید اجازه دهیم که رییسجمهور به قانون شکنیهایش ادامه دهد.</div>
<div style="text-align: right;">
این موضعگیریهایم در آنزمان با واکنش شدید و حتا حملات فزیکی طرفداران رییس جمهور در داخل مجلس مواجه شد.</div>
<div style="text-align: right;">
شما که خودتان را نماینده نسل جوان در مجلس نمایندگان میدانید، تا حال چه کارهایی برای جوانان انجام داده اید و در آینده چه برنامههایی را روی دست دارید؟</div>
<div style="text-align: right;">
- من حضورم در پارلمان را مدیون جوانان میدانم؛ جوانانی که بدون هیچگونه تعصب و تبعیضی به من رأی دادند و به من اعتماد کردند. من همین حالا نبود جوانان را در پارلمان احساس میکنم. وقتی صدای خود را بلند میکنم کسی نیست که از من حمایت کند. چون بعضیها فکر میکنند که من جوان هستم و احساساتی برخورد میکنم.</div>
<div style="text-align: right;">
بنابرین من برنامههای دقیقی برای نسل جوان دارم. نخست اینکه تعیین جایگاه جوانان درعرصهی سیاست گذاریهای کلان مملکت از مهمترین خواستههای من است. و من میخواهم ثابت کنم که جوانان دارای ظرفیتها و تواناییهای بالایی هستند.</div>
<div style="text-align: right;">
از جانب دیگر تمام تلاشم این است که فضا را برای راهیابی جوانان بیشتر به دور بعدی پارلمان بازتر کنم و در این راستا موفقیتهایی هم داشته ام.</div>
<div style="text-align: right;">
برمیگردیم به اوضاع کشور، به نظر شما ما حالا در چه وضعیتی به لحاظ سیاسی، اجتماعی و امنیتی قرار داریم؟</div>
<div style="text-align: right;">
<img alt="-" class="puce" height="11" src="http://www.mandegardaily.af/squelettes-dist/puce_rtl.gif" style="border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px;" width="8" /> با آنکه ده سال یک فرصت طلایی برای مردم افغانستان بود، اما متأسفانه رایگان از دست رفت و من وقتی به ده سالی که گذشت میبینم، متأسف میشوم که مردم ما چه فرصتهای طلایی را از دست داده اند.</div>
<div style="text-align: right;">
پس از حادثه یازدهم سپتمبر، توجه جامعه جهانی به افغانستان بینظیر بود و هیچگاه چنین توجهی به هیچ کشوری صورت نگرفته بود. چهل و دو کشور همزمان وارد افغانستان شدند و تمام امکانات نظامی و اقتصادیشان را در اختیار دولت افغانستان گذاشتند تا ما بتوانیم نخست دولتسازی کنیم</div>
<div style="text-align: right;">
و سپس ملتسازی نمایم و در آخر به روی پای خود ایستاده شویم. اما مهمترین عامل از دست دادن این فرصتها، نبود ظرفیت در درون ساختار نظام افغانستان و ادارهی فاسدی بود که رهبریاش را آقای کرزی به عهده داشت و متأسفانه هنوز هم دارد.</div>
<div style="text-align: right;">
از جانب دیگر، برخورد مقطعی و متناقض جامعهجهانی، نقش مهمی در ناکامی مردم افغانستان برای ساختن کشور آباد و دولت مقتدر داشت. که از این میان حضور کشورهای مختلف در ولایتهای به خصوص، سوال برانگیز بوده است. به گونهی مثال: بریتانیا با نه هزار و پنجصد سرباز، باشعار اینکه ما به مردم افغانستان کمک میکنیم</div>
<div style="text-align: right;">
به هلمند میروند درحالی که افغانستان تنها هلمند نیست، اینکه آنان چرا به جاهای دیگر توجه نمیکنند سوالبرانگیز است. یا هم آلمانها که با استقرار در ولایتهای شمال کشور میگویند آنان جنگ نمیکنند و به عنوان پاسدار صلح در افغانستان آمده اند،</div>
<div style="text-align: right;">
حالی که چیزی به نام صلح در افغانستان وجود ندارد. این درحالیست که در جریان این سالها هیچ هماهنگی میان این نیروها برای تطبیق برنامههای شان در ساختار نظام سیاسی و تقویت نهادهای امنیتی افغانستان وجود نداشت.</div>
<div style="text-align: right;">
بریتانیاییها درحالی تمام امکانات و ظرفیت خود را در هلمند مصرف کردند که همین ولایت در زمان طالبان در تولید مواد مخدر صفر بود، اما حالا هلمند بزرگترین تولیدکنندهی مواد مخدر در سراسر جهان است. بنابرین اگر این نیروها در مبارزه با مواد مخدر و تروریزم صادق میبودند هیچگاهی مواد مخدر زیر پرچم آنها اینگونه رشد</div>
<div style="text-align: right;">
نمیکرد و طالبان نیرومند نمیشدند. همچنان برخورد دوگانهی آنان با پاکستان و جانبداری از آنان، عدم صداقت امریکا در سالهای گذشته به خاطرفشار آوردن و نابود سازی پایگاههای اصلی تروریزم از سوالهایی است که هنوز در نزد مردم افغانستان وجود دارد و پاسخ نیافته است.</div>
<div style="text-align: right;">
باتمام احترامی که به پرچم و نظام افغانستان دارم، وزارت دفاع کشور شبیه یک انجیو است.هیچ کسی توجه نکرده است که درکجای دنیا ارتش ملی یک کشور بر اساس قومیت ساخته شده باشد. اینجا حتماً باید دو نفر پشتون یکنفرتاجیک یکنفر هزاره و یک نفر ازبیک باشد که اردوی ملی نامیده شود.</div>
<div style="text-align: right;">
ماطرفدار تفکرملی هستیم نه ساختارقومی. من آسیبی را که برای آینده افغانستان پیشبینی میکنم از ناحیهی همین اردو است. متأسفانه امروز این اردو فاقد تفکر ملی است، اردویی که متعهد به افراد و احزاب و گروهها است. چندی پیش کسی نزدم آمد که میخواهم در اردوی ملی شامل شوم.</div>
<div style="text-align: right;">
زمانی که با مقامات وزارت دفاع تماس گرفتیم گفتند: تنها تنظیمی که برای معرفی باقی مانده حزب اسلامی است که آقای سباوون باید زیرعریضه آن امضاء کند تا آن زمان وی و بر اساس تأیید وحیدالله سباوون به اردو جذب شود. آیا این اردوی ملی افغانستان است یا اردوی گلبدین حکمتیار؟!</div>
<div style="text-align: right;">
ما شدیداً نگران هستیم که نیروهای مسلح کشور با سی درصد فرار، بیش از بیست درصد معتاد و بیش از نود درصد بیسواد، چگونه آینده افغانستان را تضمین خواهند کرد؟ و اما موضوع انتقال مسوولیت بهانهای برای حفظ سلطنت حامد کرزی پس از سال 2014 میلادی و خروج نیروهای جامعه جهانی از افغانستان است.</div>
<div style="text-align: right;">
جالبتر اینکه کسی در رأس انتقال مسوولیت قراردارد که پاسپورت خارجیاش در سرجیبش قراردارد. کسیکه امروز فریاد میزند که ما آماده انتقال مسوولیت هستیم با کوچکترین مشکلی اولین کسی خواهد بود که پیش از امریکاییها از افغانستان فرار کند. بهتر بود که روند انتقال مسوولیت به کسی داده میشد که درهر شرایطی در کنار مردمش باشد با آنان زندگی کند و در کنار آنان بمیرد.</div>
<div style="text-align: right;">
برداشت شما از شخصیت فردی حامد کرزی به عنوان رییس جمهور افغانستان چه است و او چی نقشی را در این ده سال بازی کرده است؟</div>
<div style="text-align: right;">
<img alt="-" class="puce" height="11" src="http://www.mandegardaily.af/squelettes-dist/puce_rtl.gif" style="border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px;" width="8" /> نخست اینکه پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، من موافق دادن لقب رییسجمهور به حامدکرزی نیستم، چون وی بر مبنای قانون اساسی کشور نتوانست پنجاه به علاوه یک در صد آرا را به دست آورد و بنابرین فاقد مشروعیت است. آقای کرزی فردی است که با مسایل کلان مملکتی برخورد شخصی و سلیقهای میکند.</div>
<div style="text-align: right;">
مثلاً: او میخواهد که بحث مذاکره با طالبان به گونهای زمینهسازی شود که او بتواند به آنان بفهماند که هنوزهم در همان خطوط طالبانی است و بارها با افتخار گفته است که من یکی از بنیانگذاران طالبها بودهام. او کسی بوده که رابطهی طالبان با امریکاییها را تأمین میکرد. همین آقای کرزی و برادرانش بودند که در واشنگتن هوتلداری میکردند و هیأتهایی که از طالبان به امریکا میرفتند در هوتل آنان شب را سپری مینمودند.</div>
<div style="text-align: right;">
برداشت من از آقای کرزی این است که وی فاقد یک دیدگاه ملی است و این بزرگترین آسیب برای یک ملت است که کسی که در رأس نظام قرار دارد فاقد دیدگاه ملی باشد. بنابرین موجودیت فردی که فاقد دیدگاه ملی، فاقد ابتکار و قاطعیت لازم برای نجات مردمش از بحران باشد، طبیعی است که این شخص خودش در دامنزدن به نا آرامیها و تشدید بحران نقش بسیار بزرگ دارد.</div>
<div style="text-align: right;">
خوب، شما(مجلس نمایندگان) در زمینهی جلوگیری از خلافکاریهای حکومت و آقای کرزی، تا حالا چه کارهایی انجام دادهاید؟</div>
<div style="text-align: right;">
<img alt="-" class="puce" height="11" src="http://www.mandegardaily.af/squelettes-dist/puce_rtl.gif" style="border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px;" width="8" /> متأسفانه مجلس از نخستین روزهای کاریاش با ساطور حکومت روبه روشد. و نخسین مقابلهای را که انجام داد مجادله قانون با زوربود. ما در نخستین روزهای پس از گشایش پارلمان با واکنش رییسجمهور روبرو شدیم که خواستار تغییر و مهندسی آرا در انتخابات خلاف تمام موازین پذیرفته شدهی دموکراسی و قوانین افغانستان بود. وی صراحتاً از کمیسیونها خواست که توازن قومی را در شماری از ولایتهای مشخص رعایت کنند، اما این انتخابات بود نه انتصابات. بنابرین تلاش آقای کرزی این بود که وقتی پارلمان از من نمیشود برای مردم هم نشود.</div>
<div style="text-align: right;">
متأسفانه ما دستاورد واقعی در راستای خدمت به مردم نداریم و دلیل عمده هم این است که حکومت ما را مصروف یک بازی باطل ساخت و ما مجال پرداختن به قوانین را نیافتیم. به گونهی مثال:</div>
<div style="text-align: right;">
ما نتوانستیم به قانون تحصیلات عالی، قانون انتخابات و حتی تعدیل در اصول وظایف داخلی مجلس، بپردازیم. تمام کار ما موضعگیری در مقابل برنامههای حکومت است. بنابرین بخش بزرگ این بحران به آقای کرزی بر میگردد که تلاش دارد تا وکلا همیشه به ارگ ریاست جمهوری بروند و او نیز با لحنی با آنان صحبت کند که گویا شما نمایندگان مدیون و قرضدار من هستید. من بودم که پارلمان را افتتاح کردم و گرنه شما مشروعیت نمیداشتید.</div>
<div style="text-align: right;">
همانگونه که کرزی ادعا کرده بود که انتخابات ریاست جمهوری را خارجیها زده و زخمی ساختند، انتخابات پارلمانی را خودش زده و زخمی ساخت. از ایجاد کار مجلس تاکنون ما شاهد به کارگیری شیوههای مختلف از سوی حکومت برای خُرد ساختن و زمینگیر ساختن مجلس نمایندگان بوده ایم، چرا؟</div>
<div style="text-align: right;">
<img alt="-" class="puce" height="11" src="http://www.mandegardaily.af/squelettes-dist/puce_rtl.gif" style="border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px;" width="8" /> حامد کرزی برای رسیدن به اهدافش پس از 2014 میلادی که دوام قدرتش و روابط استراتیژیک دولت او با امریکا بخشی از آن است، مجلس گوش به فرمان میخواست</div>
<div style="text-align: right;">
. مجلسی که به هر دستورش بلی بگوید؛ اما زمانی که به خواستش نرسید و دید که نمیتواند از این طریق زمینه را برای تعدیل قانون اساسی برابر سازد و از سوی هم اعضای همین مجلس روابطش با امریکا را زیر سوال برده اند میخواهد این مشکل را با ایجاد جرگه عنعنهای که مبنای قانونی ندارد حل کند و از جانبی هم اعتبار مجلس نمایندگان را زیر سوال ببرد.</div>
<div style="text-align: right;">
در حالی که مردم نگران سرنوشت و آینده شان هستند و با گذشت هر روز و تشدید ناامنیها به این نگرانیها هم افزوده میشود؛ حامد کرزی در اندیشهی چگونه دوام دادن به قدرت است. درحالی که ما با حضور یکصد و چهل هزار نیروی خارجی نتوانستیم انتخابات شفاف برگزار کنیم چگونه میتوانیم در نبود آنان و در وضعیتی که نهادهای امنیتی ما قرار دارند انتخابات داشته باشیم.</div>
<div style="text-align: right;">
بنابرین وقتی ما به سال دوهزار و چهارده برسیم کرزی مفکورهای را مطرح میکند که زمان برای برگزاری انتخابات مساعد نیست،جرگهای را فرا خواهد خواند و کلاه را برسرش نهاده و سلطانی به تمام معنا خواهد شد. برای رسیدن به این هدف باید وی مشروعیت نهادهای دموکراتیک به ویژه پارلمان را زیر سوال ببرد، چون اگر پارلمان مشروع ومقتدر و بر آمده از دل انتخابات و مورد اعتماد مردم باشد به هیچ عنوانی برای کرزی اجازه نخواهد داد که پس از سال 2014به سلطنت خود ادامه دهد.</div>
<div style="text-align: right;">
به نظر شما راه بیرونرفت از بحران کنونی در کشور چه است و چه باید کرد؟</div>
<div style="text-align: right;">
<img alt="-" class="puce" height="11" src="http://www.mandegardaily.af/squelettes-dist/puce_rtl.gif" style="border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px;" width="8" /> یگانه راه این است که پارلمان نباید منفعل باشد و باید با تحرکاتش افکارعامه را به سوی خود جلب کند، تا فریب ارگ نشینان را نخورند. یقیناً که با دوام این قانون شکنیها وضعیت کشور بدتر خواهد شد و ما این مشروعیت نیمبند و امنیت نیمبند را نیز از دست خواهیم داد.</div>
<div style="text-align: right;">
با موجودیت حامدکرزی بر اریکه قدرت سالهای آینده سالهای دشوار و سختی برای مردم افغانستان خواهد بود. به این لحاظ برای نجات مردم از این بحران یک راه وجود دارد، اینکه مجلس نمایندگان با استفاده از صلاحیتهای قانونی خود با پیشنهاد یک ثلث و تایید دو ثلث دیگر، آقای کرزی را مطابق ماده 69 قانون اساسی به خیانت ملی متهم نموده و زمینه را برای خلع وی از قدرت برابر سازند.</div>
<div style="text-align: right;">
و ما برای تطبیق ماده شصت و نهم قانون اساسی اسناد و شواهد زیادی در دست داریم که آقای کرزی را از دیدگاه مردم و قانون متهم به خیانت ملی سازد. گرفتن بکسهای پول ازسفارت ایران خلاف تمام قوانین افغانستان بود، جالب اینکه کرزی با افتخار میگوید که من آقای داوودزی را گفتم که پولها را از سفارت ایران بگیرد. آیا این خیانت ملی نیست و نباید مورد پرسش قرار گیرد؟ اینکه این پولها کجا رفت،</div>
<div style="text-align: right;">
چه کسانی آن را مصرف کردند و چه مقدار آن در کمپاین انتخاباتی مصرف شد و مهمتر اینکه غرور و صلابت ملی ما را خدشهدار ساخت و زیرسوال برد.</div>
<div style="text-align: right;">
از جانبیهم بیتفاوتی حامد کرزی به تعیین خطوط اساسی سیاست خارجی که در هیچ جای قانونی نیامده که کرزی صلاحیت تعلیق قانون اساسی را دارد. نه فرستادن وزرا و ذوات مندرج در ماده شصت و چهار قانون اساسی برای گرفتن رأی اعتماد از مجلس خود خیانت ملی است.</div>
<div style="text-align: right;">
پاکستان همه روزه بر ولایات جنوب- شرقی ماحملات راکتی و توپخانهای میکند، اما کرزی که در رأس نظام قرار دارد برای پاکستانیها ضمانت میدهد که هیچگاهی در برابر آنان حمله نخواهد کرد.</div>
<div style="text-align: right;">
شواهد و قراینی وجود دارد که آقای کرزی سند دیورند را در زمان جنرال مشرف با پاکستانیها امضاء کرده و پاکستانیها با استفاده برهمین سند به کرزی هشدار دادند که اگر در برابر حملات توپخانهای ما میایستی و اگرانتحار کنندههای پاکستانی را بازداشت و پاکستان را مورد انتقاد قراردهی، ما این سند را به رخ مردم افغانستان و جامعه جهانی میکشیم. و امضا کردن این سند به معنای دوام سلطهی پنجابیها بر افغانستان و تبدیل کردن افغانستان به صوبهی پنجم پاکستان است که این درحقیقت خواب چندین ساله پاکستانیها است.</div>
<div style="text-align: right;">
ما با استناد برهمین اسناد و مدارک میتوانیم کرزی را به عنوان کسی که خیانت ملی را انجام داده مطابق با ماده شصت و نهم قانون اساسی برخورد کنیم و از قدرت عزلش کنیم و این اقدام سبب میشود که وی فاقد مشروعیت شود و مشروعیت نیمبندی را که دارد نیز از دست بدهد</div>
<div style="text-align: right;">
و آنگاه زمینه برای یک ادارهی عبوری موقت مساعد خواهد شد که این اداره سازو برگها برای برگزاری انتخابات مجدد را در زودترین فرصت آماده سازد.</div>
<div style="text-align: right;">
آنهم در حضورجامعه جهانی، نه آنگونه که کرزی فکرمیکند. تنها راه حل برای بیرون رفت از بحران کنونی برای مردم افغانستان همین است و گرنه دوام کار آقای کرزی برمسند قدرت، افغانستان را به بربادی سوق خواهد داد.</div>
<div style="text-align: right;">
<a href="http://www.mandegardaily.af/spip.php?article7880">این گفتگو با روزنامه ی ماندگار چاپ کابل انجام شده است و لینک اصل آن نیز اینجا قابل دسترس میباشد</a></div>
</div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-39670843198642187892012-07-14T00:29:00.001-07:002012-07-14T01:29:28.080-07:00بکتاش سیاووش، سیاستمدار بی هراس<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 18px;">بکتاش سیاووش جوانترین عضو مجلس نماینده گان کشورسربه کف نهاده تا یک پارلمان پرسشگردرکشوربه میان آید. دراولین روزهای آغازدور دوم پارلمان کشوربه تهدید فزیکی درپارلمان مواجه شد و برخی ازنماینده گان به وی اخطارکردند که می کشندنش؛ ولی این جوان به این تهدید ها وقعی نمی گذارد و بدون اینکه محافظی داشته باشد درشهرگشت وگذار می کند، می خواهد راه ورسم جدیدی درسیاست کشور برجا بگذارد و نشان دهد که نسل نو کشور، نسلی است که " بادی گارد، بلند منزل و پول" برایش ارزش ندارد؛ بلکه این حس وطن دوستی است که آنها را به میدان های دشوارسیاست کشانده تا برای آبادانی کشورسهم وطنی خودشان را ولو اگربه قیمت جان شان هم تمام می شود، ادا کنند. سیاووش، جوان ۲۷ ساله، بیشترین شهرتش را دررسانه ها و به ویژه درتلویزیون طلوع بدست آورد. وی برنامه های سیاسی را گرداننده گی می کرد و زمانی هم فرا رسید که به گفته خودش مقاماتی که ازآنها بوی خون می آید وغرق درفساد مالی هستند دیگرحاضر نمی شدند با وی گفت و گو نمایند و دربرنامه بحث برانگیزاین جوان شرکت کنند. وقتی سیاووش حرف می زند درست به چشمان مخاطب نگاه می کند، تن صدا، وقار، جدیت، صمیمیت و صداقت درلحن وی بیانگرشجاعت بی نظیراین سیاستمداربلند اندیش است. سیاووش دریک خانواده روشنفکردرقریه عزت خیل ولایت کاپیسا به دنیا آمده، درحیرتان و کابل درس خوانده و درسال ۱۳۸۳ از لیسه عالی عبدالهادی داوی کابل فارغ شده است. درسال ۱۳۸۱ هنوزمتعلم مکتب بود که کارخبرنگاری را با نشریه نونهالان آغازکرد، سپس با نشریه های ، طلوع افغانستان و وطندار همکاری اش را ادامه داد، و ازآغاز نشرهفته نامه ارمغان ملی به حیث خبرنگار، ویراستار و معاون این هفته نامه به روزنامه نگاری ادامه داده است. همزمان کار با نشریه ها، با "انترنیوز"، یک نهاد بین المللی حامی رسانه ها، همکاری اش را آغازکرد. به کمک این نهاد، جهت تحصیلات عالی به بریتانیا رفت و درمکتب اقتصاد وعلوم سیاسی دررشته خبرنگاری منازعه به مدت هشت ماه درس خواند ، پس به افغانستان آمد و درس خود از راه دورادامه داد. مدتی هم به سلسله همان درس ها به سریلانکا رفت و دراسلام آباد پاکستان پایان نامه تحصیلی اش را تحت نام "جنگ با تروریزم- جنگ بی پایان" در ۵۰۰۰ کلمه نوشت که مورد استقبال قرارگرفت. سیاووش نزدیک به یک دهه با رسانه های داخلی وبین المللی همکاری کرد، مدتی خبرنگاریک رادیوی افغانی هالندی بود که روی انترنت پخش می شد و برای یک نشریه امریکایی بیشتراز۳۰۰ مقاله نوشت. گویی بکتاش برای سیاست آفریده شده باشد، وی ازنخسین روزهای کارخبرنگاری به دنبال سیاست بود. زمانی یک نامه ۳۸ صفحه ای به شورای امنیت سازمان ملل فرستاد و درآن نامه کوشیده بود که با استناد حرف های مقامات سیاسی و نظامی غرب ثابت کند که ریشه جنگ در افغانستان عبارت ازمداخلات پاکستان است. تلویزیون طلوع سهم بزرگی درموفقیت های خبرنگاری و سیاسی بکتاش سیاووش ایفا کرده است. سیاووش با امکان راه یافتن دربرنامه نامزد، ازمسوولان این تلویزیون سپاسگذاراست که فرصت دادند تا یک جوان دربرنامه های جدی سیاسی این تلویزیون راه بیابد و بتواند"موسفیدان را با پرسش های جدی خود به چالش بکشاند." حس موفقیت درسیاست همواره بکتاش را به راه های چالش برانگیز و ریسک آورسوق داده است. فقط دو روز به پایان مهلت ثبت نام برای نامزدی انتخابات پارلمانی مانده بود که این جوان تصمیم گرفت نامزد انتخابات پارلمان شود. با این طرح بکتاش نه مسوولان تلویزیون طلوع موافقت کردند و نه پدر بکتاش. پدرش استدلال می کرد که عرصه انتخابات پرازمشکلات است و قبل ازهمه چیز به پول نیازاست. بکتاش علی الرغم مخالفت ها درصدد تهیه 35000 افغانی شد که باید جهت ثبت نام به کمیسیون انتخابات می پرداخت. وی ازتلویزیون طلوع معاش خود را تقاضا کرد ولی جواب منفی دریافت کرد، جرئت نکرد که ازپدرش پول بخواهد، چون پدرش قبلا گفته بود که به پول نیازاست، بالاخره یکی ازدوستانش برای وی این مقدارپول را قرض داد، بدینگونه بکتاش توانست خود را نامزد اعلام کند. مبارزات پارلمانی پایان یافت، مردم بکتاش را حمایت کردند واسم وی درزمره پنج شخصی که بیشترین رای را ازکابل دریافت کرده بود اعلام شد. بکتاش به پارلمان رفت تا بخت خود را درمیدان پرازرمز و راز سیاست کشوربیازماید. اولین اقدام بکتاش در پارلمان این بود که دارایی خود را ثبت نمود و جزئیات آن را دررسانه ها نشرکرد. دارایی وی عبارت انداز معاشش و یک موترکه به قرض خریده و هنوز پول آن را نداده است. بکتاش گفت که مردم هرلحظه می توانند ازوی درمورد دارایی اش بپرسند و به این گونه زنده گی و امکانات مالی وی کاملا شفاف و درمعرض دید وقضاوت مردم است. بکتاش می خواهد رییس جمهورکشورشود، می گوید "باید کسی ازمیان مردم و ازجنس همین مردم به ریاست جمهوری کشوربرسد تا ممثل اراده مردم شود." برای بکتاش سیاووش بارک اوباما یک الگو به خاطرنحوه مبارزه، تفکر و اندیشه اش است و نیزمی خواهد که جامعه افغانستان هم ساختارقدرت را تغییردهد و به کسان دیگری هم اعتماد کند، مانند اعتمادی که امریکایی ها بالای بارک اوبای سیاه پوست، کسی که یک نسل قبل سفید پوستان حاضرنبودند برسریک میز با اشخاصی ازآن رنگ غذا بخورند، کردند. بکتاش را می توان یک جوان بی باک و جسورسیاسی که سربه کف نهاده و بی هراس به سوی مرگ درمیدان سیاست کشور فقط با حسن نیت می تازد، توصیف کرد. بکتاش مانند هرجوان دیگرخوش دارد تفریح سالم مناسب سن وسالش را داشته باشد، با هم سن وسالانش قدم بزند و حرف ها و شوخی های مقتضی عمرش را با دوستانش ادامه دهد، اما قدم گذاشتن درعرصه سیاست و آن هم وکیل مردم بودن سبب شده که " پیش ازآنکه جوان شود، پیرشود". وقت کمتردراختیاردارد، باید خبر بشنود، برنامه های سیاسی تلویزیون ها را ببیند و خود را درجریان حوادث کشور و جهان بگذارد، حتی وقت ندارد که به آواز احمد ظاهر، سنونیگم و رفیع که بسیار دوست دارد، گوش دهد و فرصت دیدن فلم های مستند را هم ازدست داده است. وی خوش برخورد، صمیمیی، با ادب، موقروبسیارخوش قلب است. برای انجام این مصاحبه به دفتر نشریه تنها و بدون محافظ آمد و به خاطرآنکه دو هفته منتتظرشدیم تا وی برای مصاحبه فرصت بیابد، پوزش خواست. سیاووش جوان، وکیل مردم، سیاست مداری که درقصرریاست جمهوری به جای خوش آمد گویی به رییس جمهوربا او پرخاش می کند و ازمدتی </span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 18px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 18px;">هم به تهدید جانی مواجه است، با موترش مانند یک فردعادی این کشوررهسپار منزلش شد</span></div>
<div style="text-align: right;">
<span class="Apple-style-span" style="border-collapse: collapse; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 18px;">http://hamidobaidi.blogfa.com/post-19.aspx.</span></div>
</div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-86719156747150782032011-05-17T06:49:00.001-07:002011-05-17T06:51:33.762-07:00نمایندگان پارلمان افغانستان در برابر دانشجویان قرار گرفته اند<div dir="rtl" align="right">امروز با دانشجویان دانشگاه آریانا که به این تازه گی ها براساس فرمان رئیس جمهوری به پوهنتون یا دانشگاه پکتیا جذب شده اند برای دومین بار به وزارت تحصیلات عالی رفتیم قرار ملاقات ساعت یک و نیم پس از چاشت بود اما ما نیم ساعت پیشتر آنجا رسیدیم نمایندگان مردم پکتیا در مجلس که اجازه ی تبدیلی برای بانوان دانشجو ازدانشگاه پکتیا به سایر مراکز آموزشی کشور را نمیدهند نیز باید ساعت یک و نیم آنجا میبودند اما پس از یک ساعت انتظار در ساعت دو و نیم به آنجا رسیدند، با رسیدن این نمایندگان جلسه ی ما با حضور آقای سرور دانش سرپرست وزارت تحصیلات عالی و معینان آن وزارت برگزار شد<br /><br />نمایندگان مردم پکتیا در مجلس با یک صدا اعلام کردند که ما اجازه ی تبدیلی برای بانوان دانشجو که خواستار ادامه ی تحصیل شان در سایر نقاط کشور هستند رابه هیچ عنوان نخواهیم داد و برسر این قرار ما نیز ایستاده ایم سپس با اینکه من به نمایندگی از دانشجویانی که خواستار تبدیلی شان از ولایت پکتیا به سایر نهاد های تحصیلی کشور هستند عرایض این دانشجویان را مطرح کردم نمایندگان محترم پکتیا مجلس را ترک کردند و با صراحت اعلام کردند که اگر این دانشجویان تحصیل میخواهند باید درپکتیا بخوانند و اگر نه باید در خانه هایشان بنشینند<br /><br /><strong>مشکل درکجاست؟</strong><br />دانشگاه آریانا که تا سال پیش در پیشاور پاکستان بوده است درین اواخر براساس فرمان حامد کرزی منحل و دانشجویانش نیز جذب دانشگاه پکتیا شدند مجموعه ی پسران درین دانشگاه در حال حاضر درپکتیا به ادامه ی تحصیل میپردازند اما بانوانی که به این دانشگاه معرفی شده اند استدلال می کنند که پس از برگشت به وطن آنها به ولایت های متعددی سکونت دارند که به دلایل مختلف از جمله مشکلات خانواده گی و نا امنی نمیتوانند به این ولایت بروند و ازین روست که خواستار ادامه ی تحصیل شان در ولایت های هستند که در آن سکونت دارند.<br /><br />شمار این دانشجویان به 134 تن می رسد که ازین تعداد نزدیک به چهل تن آماده ی ادامه ی تحصیل در پکتیا و بقیه خواهان تبدیلی می باشند، در فهرستی که امروز این دانشجویان با خود آورده بودند به ترتیب 30 تن به دانشگاه ننگرهار، 25 تن به کابل 6 تن به مزارشریف ، البیرونی و قندهار و به همین ترتیب شمار دیگر هم به مراکز دیگر تحصیلی خواهان تبدیلی شان هستند<br /><br />چندی پیش وزارت تحصیلات عالی اعلام کرد که درخواست های تبدیلی برای بانوان را می پذیرد و لی هیچ پسری حق تبدیلی ندارد حالا سوال مطرح می شود که چرا این بانوان حق تبدیلی را ندارند اینجا مشکل با وزارت نیست بل نمایندگان مردم پکتیا در مجلس استدلال میکنند که اگر این دانشجویان از پکتیا تبدیل شوند دانشگاه سقوط خواهد کرد که چندان هم دلیل قانع کننده نیست اول اینکه آیا پیش ازین بانوان اینجا دانشگاه بوده است و یا این دانشگاه اختصاصی برای آنها ایجاد شده است که در صورت نبودشان سقوط کند.<br />به هرحال این مشکل هنوز حل ناشده باقی مانده است و به زودی این مساله را به مجلس عمومی مطرح خواهم کرد اما حیف که در راستای دفاع از حقوق این دانشجویان تنهایم و شما میدانید که به تنهایی از یک دست صدا بلند نمیشود.<br />من به زودی کابل را به قصد برلین ترک خواهم کرد و برای شرکت در یک سفر رسمی چند روزه عازم آلمان میشوم اما پس از برگشت دوباره این پیکار برای دفاع از حقوق جوانان را ادامه خواهم داد.<br />پیروز و کامگار باشید. </div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-90385470479079872892011-05-17T06:19:00.000-07:002012-07-14T00:57:36.770-07:00سخنان پاکستانی سفیر افغانستان در پاکستان و پاکستانیزه شدن سیاستمداران افغان<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="right" dir="rtl">
به این تازه گی ها «جلالتماب محترم» عمرداودزی سفیرکبیرجمهوری اسلامی افغانستان در اسلام آباد لب به سخن گشوده و در اقدام نه چندان غیرقابل انتظاراز ایشان به توصیف و تمجید از آی اس آی و دولت پاکستان پس از رسوایی قتل بن لادن در شهرک ایبت آباد پرد...اخته و گفته که دولت پاکستان در تمویل تجهیزو پناه دادن تروریستان نقشی ندارد! به این میگویند کاسه ی داغ تر از آش. </div>
<br />
<div align="right" dir="rtl">
وقتی در جلسه ی عمومی 26 ثور 1390 مجلس نمایندگان از وزیر امورخارجه و مشاور امنیت ملی در مورد اظهارات غیر مسوولانه ی آقای داود زی پرسیده شد خیلی به راحتی عالیجنابان درین مورد گوش شان را به کری انداخته و از کنار این مساله گذشتند.</div>
<br />
<div align="right" dir="rtl">
جالب تر از همه اینکه جزچندتایی ازنمایندگان در مجلس دیگران یا این مساله را نشنیده بودند و یاهم گوش شان را مثل آقای مشاور و وزیر به کری انداختند.</div>
</div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-4956283286987676692009-04-03T01:11:00.000-07:002009-04-03T01:15:42.322-07:00کنفرانس لاهه، مهمانی راهبرد جدید آمریکا<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEGzzu51hzgvV7DRgSxRmB5Qxk4Ripp0eLwTWKUtQLk8-4cpMcwRJDchXf0z4Mh-hkojK6MEVAZHn66aRt5dSzINRtcZtaMy-_BnRkCUfAKpg77SViz1B9OLd9DdM_G8gs5VVE7cymh_Uq/s1600-h/Spanta0.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5320375731509739698" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 196px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEGzzu51hzgvV7DRgSxRmB5Qxk4Ripp0eLwTWKUtQLk8-4cpMcwRJDchXf0z4Mh-hkojK6MEVAZHn66aRt5dSzINRtcZtaMy-_BnRkCUfAKpg77SViz1B9OLd9DdM_G8gs5VVE7cymh_Uq/s400/Spanta0.JPG" border="0" /></a> کنفرانس بین المللی افغانستان روز سه شنبه سی و یکم مارس (یازدهم فروردین) در حالی آغاز شد، که عمده شرکت کنندگان در آن و حتی آمریکا به محوری بودن نقش همسایگان افغانستان در بهبود اوضاع این کشور تاکید کرده اند. درین همایش که زیر نام آینده افغانستان در لاهه هلند تدویر یافت، نزدیک به نود مملکت و سازمان جهانی دور هم جمع شدند تا تصمیم گیرند که بطور عاجل، انرژی بیشتری صرف مسئلۀ افغانستان کنند. همچنین راهبردی روشن برای پشتیبانی از مردم آن ارائه دهند. حکومت داری خوب، تقویت نهادها، و توجه به اینکه انتخابات ریاست جمهوری این کشور بشکل عادلانه و مفید صورت بگیرد، از تعهدات شرکت کنندگان این کنفرانس بود.<br /><div dir="rtl" align="right"><strong>گروه تماس افغانستان</strong> </div><div dir="rtl" align="right">در کنفرانس مورد اشاره بر اساس راهبرد جدید رییس جمهور اوباما، روی اهمیت جنگ قاطعانه بر ضد تروریسم بعنوان یک تهدید عمومی تاکید شد. در عین زمان از تلاش حکومت برای استقبال از آن عده از شورشیانی که از تروریسم فاصله می گیرند و قانون اساسی را قبول می کنند، پشتیبانی صورت گرفت. همچنین تاکید بر این بود که بدون همکاری همسایه ها، افغانستان نمی تواند به ثبات برسد. کمااینکه هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا در این همایش اعلام کرد که کشورش برای مشاوره های سازنده با همسایگان افغانستان و جامعه بینالمللی درباره این کشور، برنامه ای دارد. وی که در این کنفرانس یک روزه سخن میگفت، افزود: "ما می خواهیم به مردم و دولت افغانستان کمک کنیم، و در این زمینه با اجرای یک راهبرد روشن و پایدار اقدام خواهیم نمود." او با اشاره به راهبرد رییس جمهور جدید آمریکا درباره افغانستان، تاکید کرد که همکاری در رفع مشکلات این کشور نه تنها برای مردم آن، بلکه برای تمامی کسانی که دارای علایقی در این کشور هستند نیز، مهم است. وزیر امور خارجه آمریکا افزود: "در همین زمینه همکاری با سایر شرکا برای غلبه بر چالش ها در این کشور ضروری، و در عین حال نیازمند منابع جدید است." وی همچنین گفت که این راهبرد میتواند شامل اقدامات نظامی و نیز مدنی باشد، که به طور موازی یکدیگر را به نفع آینده افغانستان تقویت می کنند. کلینتون در ادامه خاطرنشان کرد: "راهبرد جدید آمریکا با همکاری جامعه بینالمللی به این خواسته کمک می کند، و تلاش می شود که انتخابات افغانستان نیز عادلانه و در محیطی آرام و آزاد برگزار شود." وی همچنین به مشکل بزرگ مواد مخدر در این کشور اشاره کرد، و گفت: "این معضل راه حلی منطقه ای می خواهد." او در پایان اظهار داشت: "سازمان ملل امکانی برای آن است که با همسایگان افغانستان همکاری، و با این معضل مقابله کند." کلینتون زمانی بر همکاری همسایه های افغانستان برای برگرداندن ثبات درین کشور تاکید می کند، که رییس جمهور اوباما در راهبرد جدیداش پیشنهاد تشکیل "گروه تماس افغانستان" را داده است. گروهی که در کنار کشورهای آسیای میانه، حوزه ی خلیج فارس، و اعضای "پیمان اطلس شمالی" (ناتو)؛ مملکت های دیگری چون روسیه، چین و هند نیز؛ در آن حضور داشته باشند.</div><div dir="rtl" align="right"><strong>غده ی سرطانی</strong> </div><div dir="rtl" align="right">نکتۀ دیگر راهبرد اوباما که درین کنفرانس بر آن تایید شد، از بین بردن حریم طالبان در خارج از افغانستان بود. اصطلاح حریم طالبان به مناطق سرحدی این کشور اطلاق می شود، که مرتباً مورد بمباران هواپیما های بدون سرنشین قرار می گیرند. شرکت کنندگان به این هم توجه کردند که طی این هفت سال با وجود میلیاردها دالر کمک و حضور هفتاد هزار سرباز خارجی، امنیت در افغانستان بدتر گشته است.در این کنفرانس یکروزه به این موضوع هم پرداخته شد، که پاکستان به پناهگاهی امن برای شبکه تروریستی اسامه بن لادن (القاعده) تبدیل گشته است. شبکه ای که از سال ۲٠٠۱ (۱۳٨٠) و با آغاز حمله آشکار آمریکا به افغانستان، به مناطق مرزی کوهستانی پاکستان فرار کرده و از آنجا تمام عملیات مسلحانه خود را طراحی و اجرا می کند. اوباما پیش ازین در راهبرد جدید اش تروریسم در پاکستان را یک "غده ی سرطانی" خوانده است، که از درون در حال نابود کردن این کشور می باشد. رئیس جمهور آمریکا به عنوان بخشی از تلاش هایش برای سرکوبی القاعده در پاکستان، می گوید که دولت وی تصمیم گرفته است تا در ۵ سال پیش رو هر سال یک و نیم میلیارد دالر کمک مستقیم در اختیار این کشور قرار دهد، تا به این طریق از مبارزه دولت آن بر علیه ترور حمایت کند. در حال حاضر، کمک های غیرنظامی آمریکا به پاکستان به ٤٥٠ میلیون دالر در سال می رسد، و پشتیبانی نظامی آمریکا از اسلام آباد هم معادل ٣٠٠ میلیون دالر در سال است. </div><div dir="rtl" align="right"><strong>توسعۀ اقتصادی</strong> </div><div dir="rtl" align="right">کنفرانس مورد اشاره با توجه به پیشرفت های اجتماعی در موارد صحی (پزشکی و بهداشتی) و آموزشی افغانستان، تاکید کرد که برنامه های انکشافی غیرنظامی نیز همانند پشتیبانی نظامی درین کشور، از اهمیت ویژه ای برخوردارند. همچنان درین همایش برای توسعۀ اقتصادی و مبارزه بر ضد تولید مواد مخدر هم، روی برنامه های انکشاف دهات تاکید شد.از سوی دیگر به منظور کمک به افغانستان در دستیابی به ثبات و رشد اقتصادی، چین خواستار همکاری جامعه بین المللی شد. در این پیوند چین گانگ سخنگوی وزارت امور خارجه این کشور در نشست خبری عادی خود گفت، که اکنون اوضاع داخلی در افغانستان وارد مرحله ای حساس شده است. وی با اشاره به کنفرانس بین المللی درباره این کشور، تصریح کرد که جامعه جهانی باید با همکاری و همکاهنگی، اقدامات جامعی برای کمک به پیشبرد روند صلح و توسعه اقتصادی افغانستان انجام دهد. این اظهارات در حالی صورت می گیرد که رییس جمهور اوباما از کنگره آمریکا خواسته است تا برای ایجاد مناطق فرصت آفرین در مرزهای پاکستان-افغانستان به منظور توسعۀ اقتصادی و استقرار ثبات در مناطقی که در اثر تداوم خشونت ها دچار مشکلات فراوان هستند، قانونی را تصویب کند. او گفته است که کمک های غیرنظامی به افغانستان را از طریق اعزام کارشناسان کشاورزی، آموزشی، مهندسی، قانونی، و اقتصادی، افزایش خواهد داد. رییس جمهور آمریکا در پیوند با این مساله خاطرنشان کرده است: "این ترتیبی می باشد که ما از طریق آن می توانیم به دولت افغانستان یاری دهیم که به مردم کشورش خدمت کند، و به توسعۀ اقتصادی که تحت الشعاع مواد مخدر غیرقانونی نباشد، مبادرت نماید."<br /><a href="http://www.washingtonprism.org/showarticle.cfm?id=1197">این مطلب را روی سایت واشنگتن پریزم بخوانید </a></div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-34491655215692373752009-03-20T02:32:00.000-07:002009-03-20T02:38:12.912-07:00هنر بیکرانه ی دریا<img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5315201037670866754" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 237px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9SJZXZQG7QtoJLPzLsjGn_lLwsXPlHLh58v_UUa89AuxGx4UeKWsVgmwFpacryBbD9zdtTjsIUoXz3YzbWcNFM86p5gmKFb_imYtWrdx_m51qUk5DI1Mam_eylaA4dq7dKeBUYsytnjT2/s400/Farhad_Darya+(24).JPG" border="0" /> <div dir="rtl" align="right">فرهاد دریا خواننده و آهنگ ساز شهیر افغانستان، در ۲۲ سپتامبر ۱۹۶۲ (۱ مهر ۱٣۴۱) در گذرگاه کابل زاده شد. آواز خوانی را از دهه هشتاد (شصت خورشیدی) آغاز کرد. سه تا چهار سال پس از آن، با جمعی از هنرمندان افغانی گروهی زیر نام "باران" تشکیل داد. باران به عنوان یک حرکت پویا مسیر زندگی هنری دریا را متحول کرد، و جایگاه وی در موسیقی افغانستان را برجسته ساخت.او هدف از ایجاد این گروه را که جمعی از خوانندگان افغان در آن جمع شدند، چنین بیان می کند: "زمانی که باران را ساختم، سه چهار سالی از فعالیت خودم می گذشت. ابتدا کلاسیک، و بعدش سرودهای محلی می خواندم. سپس خودم شیوه محلی ایجاد را شروع کردم."وی در ادامه می افزاید: "من از باران منظور داشتم. آن هنگام سال های تعرض بیگانگان در افغانستان بود، و فرهنگ می توانست بخش بسیار بزرگ مقاومت در برابر حمله بیگانه باشد. بنابراین نخستین هدف این بود که فکر کردم ما همراه با چند جوان دیگر یکجا هم نفس شویم، و سراغ دروازه های تمام هموطنان در تمام گوشه های افغانستان برویم. زیرا آدم می تواند به هر وسیله و محبتی که ممکن است، صدای خود مردم، خواست خود مردم، و آرزومندی خود مردم را بیشتر و خوبتر آئینه داری کند. در ضمن این را هم به گوش خود مردم، و هم به گوش جهان برساند."</div><div dir="rtl" align="right"><br />او در مورد هدف بعدی خود می گوید: "دوم اینکه با ایجاد گروه باران همراه با دیگر همکارانم، به این فکر شدم که ما می توانیم به شیوه و یا به کمک شیوه فولک پاپ که من تازه آن را با باران ایجاد کرده بودم، مردم را به طرف باوری که خودشان دارند، حرکت بدهیم. همچنین آنها را منسجم بسازیم. در عین حال حس توقع و احساسی را که در برابر قضایای همان زمان در افغانستان داشتند، بیشتر توسط موسیقی فولک پاپ پرورش دهیم. چراکه موسیقی ای که ریشه در خود فرهنگ عام داشته باشد، زودتر درک می شود، زود تر حس می شود، و زود تر فراگیر می شود. بنابراین انسان می تواند پیام خود را هر قدر بیشتر و دورتر که بخواهد، برساند." </div><br /><div dir="rtl" align="right">دریا در کنار اینکه خود را از نسل مقاومت افغانستان می خواند، خاطراتی از مهاجرت و در به دری را نیز به یاد دارد. چراکه سال های مبارزه و نبرد در برابر اشغال قشون سرخ، سیلی از افغان ها را به مهاجرت سوق داد. در این میان فرهاد دریا هم مانند میلیون ها افغان دیگر، مجبور به ترک وطن گردید.خودش در این باره می گوید: "سفر من در سال ۱٣۶۹ (۱۹۹٠) اتفاق افتاد. اول به چکسلواکی رفتم، و مدت بسیار کوتاهی در آنجا بودم. سپس به آلمان عزیمت کردم، و فکر می کنم پنج سال در آن کشور ماندم. البته در خلال این مدت، یک سال هم فرانسه بودم. سرانجام از سال ۱٣۷۴ (۱۹۹۵) به آمریکا کوچ کردم."</div><br /><div dir="rtl" align="right">اما با رفتن دریا از افغانستان، نام او به زودی از روی زبان ها برداشته نشد زیرا در جریان فعالیت های هنری اش، برخی کارهای ماندگار کرده بود. به همین سبب در مدت زمانی که سرگردان هی از این سر به آن سر می رفت، نام او را زنده نگاه کرد. تا اینکه اولین آلبم (آلبوم) تصویری در دیار غربت خود زا، زیر نام "آتش پرچه" به بازار عرضه کرد. علاقه مندانش این آلبم را، تولد دوباره وی در دنیای هنر می خوانند.دریا خاطرنشان می کند: "اولین آلبم تصویری بیرون از افغانستان من، آتش پرچه نام داشت. این آلبم مجموعه ای از غزل ها و اجرای زنده موسیقی روی ستیژ (سن/صحنه) بود. همچنین چهار یا پنج آهنگی دیگری که در آلبم بیگم جان خوانده بودم، از آن گرفتم و در ستدیو (استودیو) اجرا کردم."</div><br /><div dir="rtl" align="right">او با زیستن در کشورهای آمریکایی و اروپایی حس کرد که افغانستان درین کشورها یک تصویر دارد، و آن دود و باروت می باشد. این حس وی را واداشت تا به ترمیم این چهره زشت بپردازد که به عنوان روکش، همه زیبایی ها و هست و بود کشورش را به فنا برده است.خودش در این باره می گوید: "آن طرف آب های شور اگر اروپا بگویم یا آمریکا بگویم، وقتی آنها اولین بار با این آئینه داری از زندگی افغانستان مواجه می شدند، سخت تعجب می کردند که این افغانستانی نیست که ما شناختیم. این برایشان خیلی جالب بود. اکثرآ در برنامه ها می آمدند، و از نزدیک از من تشکری می کردند. حتی اکثرشان مرا در آغوش می گرفتند، و مانند یک افغان از من تشکر می کردند. آنها می گفتند که خانه آباد یکی از شایسته ترین مردم جهان را برای امان معرفی می کنی. این برایم واقعآ قابل افتخار بود که می توانستم و موفق می شدم که آن چهره و آنچه ملت ام شایسته اش است را، به دنیا نشان بدهم."وی در ادامه می افزاید: "حتی جالب این بود که روی ستیژ و در جریان کنسرت ها من همراه با لنگی، پای برهنه، پتلون جینز، دریشی، و کرتی جالبی می برآمدم، که خیلی به دنبالش گشته بودم. به اصطلاح خودشان فشن (مد) راهمراه با سنت های افغانی می آمیختم، که برای آنها خیلی جالب بود. چون وقتی در غرب به لنگی فکر می کنند، به پیراهن و تنبان فکر می کنند، فکر می کنند که این باید یک قاتل باشد، یک جنگجو باشد. یا حداقل به نحوی از انحاء، باید یک نوعی از خشونت در آن باشد. بنابراین برای اولین بار با این صورت این گوشه از اخلاق و فرهنگ ما آشنا می شدند، که خیلی برایشان جالب بود."</div><br /><div dir="rtl" align="right">از راگ به راک<br />همزمان با تعویض صحفه ی سیاسی افغانستان و ایجاد نظام نوین، دریا نیز از راگ موسیقی کلاسیک هندی به راک موسیقی غربی سفر کرد. او هدف ازین سفر را تحویل درونی خود و شوق ایجاد تکان در بدنه زندگی می خواند، و می گوید: "کار در فضای عاشقانه ها هوایی دیگر کار دارد، آسمان دیگر کار و رنگی دیگر دارد. در آن جو وقتی هم که آدم در فضای آلبم کار می کند، خون اش دیگر گردش دارد، آسمان دیگر رنگ دارد، زندگی دیگر اندازه دارد. زیرا در عاشقانه هایی مثل ’آخر به پای تو دل پیر می شود‘ و یا ’گردش چشم سیاه تو خوشم می آید‘،هر دو فرق می کنند. چون هر دو یک هوا و انداز، و یک شگرد نیستند."او در ادامه می افزاید: "من بیشتر یک انسان عاطفی هستم، با عاطفه خیلی سیال و با عشق که خمیری زندگی من است، و در آهنگ های که باز صبغه اجتماعی دارند. من باز یک آدم نمی گویم جنگی، ولی یک آدم پر از تحرکی می شوم که می خواهم در بدنه زندگی یک تکان بیارم. حال هر قدر کوچک هم باشد، ولی به اندازه خود می خواهم یک تکان باشم که زندگی را به طرف فردای بهتر شدن، و فردای خوبتر حرکت دهم." </div><br /><div dir="rtl" align="right">دریا در نقش جدید دیگر انسانی نیست که تنها با آلات موسیقی سر و کار داشته باشد، و بخواهد زند گی کند. او می خواهد در سفر نوینش برای دیگران زندگی دهد. کمااینکه دیگرنام اش تنها با موسیقی و هنر پیوند ندارد. بلکه دریایی مدافع حقوق بشر و دریایی حامی زنان و کودکان نیز، به آن افزوده شده است.خودش در این باره می گوید: "ما یک موسسه غیر انتفاعی بنام کوچه افتتاح کردیم، که برنامه های مختلف دارد. از جمله آخرین برنامه یا آخرین پروژه هایش، افتتاح دوهزار حساب بانکی برای دوهزار خانواده محتاجست که پدر ندارند و رییس خانواده یا خود کودکان هفت، هشت، نه ساله، و یا هم مادران اشان هستند. این حساب ها به نام مادران خانواده است. از این دو هزار خانواده تعهد گرفتیم، که بعد ازین کمک یک کودک را به مکتب روان کنند. یعنی درین پروژه تنها آب و نان دادن مطرح نیست. بلکه فردای کودکان باید تأمین شود، که آن درس تعلیم و مکتب است." او در ادامه می افزاید: "حالا ما برای حساب های بانکی از داخل و بیرون از افغانستان سپانسر (حامی مالی) پیدا می کنیم. زیرا نه تنها افغان ها، که از غیرافغان ها هم خیلی علاقه مند کار برای کودکان جهان هستند. کمااینکه کسانی را داریم که می خواهند سپانسر این کودکان شوند، و هر ماه معادل پنجاه دلار آمریکایی را به این حساب ها می فرستند. مادر ها هر ماه پنجاه دلار ازین حساب بر می دارند، و تعهد می سپارند که یک کودک را به مکتب بفرستند."دریا خاطرنشان می کند: "گوشه دوم کار من با اقشار آسیب پذیر، کار با زنها است. درین اواخر کار در قسمت محو خشونت علیه زنان را شروع کردم. در افغانستان پروژه هایی دارم، برنامه هایی دارم، با وزارت محترم امور زنان و پروژه های انکشافی سازمان ملل (یو ان دی پی ) پروژه های دارم." </div><br /><div dir="rtl" align="right">فعالیت های دریا در زمینه حمایت از کودکان و حقوق بشر باعث آن شد که در جمع سیزده آواز خوان دیگر از سراسر جهان، طرح پروژه ای موسوم به "دیدارها" را ارائه کند. هدف از ایجاد این پروژه سفر با موسیقی به نقاطی از دنیا است، که با چالش های بشر دوستانه اجتماعی و محیط زیستی روبرو هستند. او در مورد دیدار ها می گوید: "اصلآ یک پروژه خیلی بزرگ می باشد، که دلیل عمده اش کار برای آینده کودکان محتاج جهان است. یعنی تامین آینده بهتر برای کودکان محتاج در دنیا به شمول افغانستان! درین جمع سیزده نفری از سیزده کشور جهان، هنرمندی هم حضور دارد که دوست نزدیک من می باشد. او اهل آلمان است، و امروز نه تنها از برجسته ترین چهره های این کشور می باشد، که در اروپا نیز بخاطر کارهای هنری و بشر دوستانه اش با هم کار می کردیم."دریا در ادامه می افزاید: "آلبم صوتی ما هم به نام دیدارها از طرف (سونی بی ام جی) به بازار برآمد، که یکی از بزرگترین شرکت های نشر موسیقی در جهان است. بعد از موفقیت هایی که آلبم در دنیا به دست آورد، برای فروش و علاقه مندی شنونده های مختلف از جهان، جایزه طلا گرفت. این جایزه برای همه کسانی که در کل کار اشتراک داشتند، اهدا شد."</div><div dir="rtl" align="right"><br />فعالیت های حقوق بشری و خیر اندیشانه دریا باعث شد که سازمان ملل متحد برای نخستین بار هنرمندی را از افغانستان و برای افغانستان انتخاب، و به عنوان یکی از سفرای حسن نیت خود تعیین کند. این اقدام دریا را بیشتر چهره ای معرفی کرد، که خواستار تکان در بدنه اجتماعی جامعه است. خودش در این باره می گوید: "من منحیث سفیر حسن نیت سازمان ملل متحد، در قسمت توسعه با ایشان همکار هستم. ما در چندین زمینه روی پروژه های خیلی وسیع کار می کنیم. محو خشنونت علیه زنان، صلح، کار با جوانان، و حتی مبارزه علیه مواد مخدر، برخی از این زمینه ها هستند."</div><br /><div dir="rtl" align="right">فرهاد دریا که عمری با موسیقی افغانستان زندگی کرده و آن را با رگ و پوست خود حس می کند، اعتقاد دارد که موسیقی اصیل این کشور دچار ناملایمات روزگار شده است. به گونه ای که آرام آرام دیگر چیزی به نام موسیقی اصیل افغانی برایمان نمانده است. کمااینکه می گوید: "آنچه را که امروز زیاد به نام موسیقی افغانی می بینید، موسیقی مدرن و جوان افغانی، و نه موسیقی اصیل این کشور، است. البته جوان ها نیز به موسیقی ضرورت دارند، و نیازمندی آنها است. درین هم شکی وجود ندارد، که این نیازمندی به نحوی پوره شود." اما در ادامه خاطرنشان می کند: "ولی در پهلوی اش، موسیقی اصیل افغانی هم باید حفظ گردد. این غنا باید رشد کند. اما با تاسف این دیده نمی شود. زیرا آنچه را که ما در داخل افغانستان و یا خارج از کشور می بینیم، فقط موسیقی جوان، موسیقی روز، و موسیقی پاپ است. ولی با تاسف موسیقی اصیل افغانستان، قرار قرار و آهسته آهسته به فراموشی سپرده می شود. این را یک شخص یا دو تن نمی تواند سمت دهد. خاص در کشوری مثل افغانستان برای سمت دادن یک حرکت، مرکز کار است. اما مرکز خاموش می باشد. یعنی مقامات مسوول که برنامه دهنده برای کار و برای سمت دادن موسیقی و هنر هستند، در مجموع خاموش می باشند.</div><div dir="rtl" align="right"><a href="http://www.washingtonprism.org/showarticle.cfm?id=1194&pagenum=1">این مطلب را روی سایت واشنگتن پریزم بخوانید</a></div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-83737594450027564682009-02-26T23:25:00.000-08:002009-02-27T00:00:58.905-08:00پیروزی تحریک انفاذشریعت محمدی وایدئولوژی ستیز،دربرابردولت پاکستان<div align="right"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnlB110VvXLl68E2IiE3LCHp1mG1092NoQ3dTQEulDoJzUqCAYoBj2EfgcNvbl74uCT1S1R4CC-zt42h-Pv3nmt2ZpSGxdPcu0n8SoVDIdXE3q0lIe-98BtfxaVRRd_y8no5GYoeXFmSYt/s1600-h/talibanii.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5307383653406232402" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 232px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnlB110VvXLl68E2IiE3LCHp1mG1092NoQ3dTQEulDoJzUqCAYoBj2EfgcNvbl74uCT1S1R4CC-zt42h-Pv3nmt2ZpSGxdPcu0n8SoVDIdXE3q0lIe-98BtfxaVRRd_y8no5GYoeXFmSYt/s400/talibanii.JPG" border="0" /></a> <strong>۶ میلیون دلار برای صلح در دره سوات پاکستان<br /></strong>شورشیان طالب اعلام کرده اند که با پذیرش آتش بس در "دره سوات" پاکستان، به عنوان غرامت خسارات وارده در طی عملیات نظامی ارتش این کشور درین مناطق، ۴۸۰ میلیون کلدار پاکستانی از دولت گرفته اند. مبلغی که معادل ۶ میلیون دلار آمریکایی می شود.<br />یک مقام ارشد امنیتی در پاکستان که نخواست نامش فاش شود، می گوید که شورشیان مبلغ متذکره را از طریق کانال های غیرمستقیم از دولت این کشور بدست آورده اند.این مسئول می افزاید که این غرامتی برای آندسته از حامیان "تحریک انفاذ شریعت محمدی" در دره سوات می باشد، که در جریان عملیات نظامی ارتش اعضای خانواده هایشان درین منطقه را از دست داده و یاهم منازل شان به وسیله نیروهای امنیتی ویران گردیده است. در حقیقت گفتگو ها در مورد پرداخت این مبلغ، قبل از امضای قرار داد صلح با صوفی محمد رهبر گروه تحریک به اجرا در آمده است.به گفته وی مبلغ متذکره از وجوه مالی فوق العاده ی حساب رییس جمهور آصف علی زرداری پرداخت گردیده است. دولت امید دارد با پرداخت این مبلغ و قرار داد صلح در دره سوات، حاکمیت رییس جمهور را در مناطق قبایلی از جمله سوات قابل اجرا سازد. گفته می شود پیش ازین نیز مبلغ هنگفتی از جانب دولت ایالات متحده آمریکا به رهبران پاکستان سپرده شد که هدف از توزیع آن، جلوگیری از شورش ها درین مناطق بود.در معامله ی اخیر صلح دولت پاکستان و تحریک انفاذ شریعت محمدی مستقر در دره سوات که یک هفته پیش به اجرا در آمد، این دولت پذیرفته است در صورت به زمین گذاشتن اسلحه ی شورشیان، تطبیق شریعت درین منطقه را با تعریف طالبانی آن بپذیرد. لذا این معامله صلح، در حقیقت به جنگ دوساله درین منطقه پایان داد. جنگی که در آن دست کم ۱۷۰۰ ارتشی و صد ها غیر نظامی کشته شدند. همچنین بیش از ۶۰۰ هزار تن از روستایان دیگر این منطقه نیز، مجبور به ترک خانه هایشان گردیدند.طالبان پس از آن وارد معامله با دولت پاکستان شدند که مولانا صوفی محمد رهبر تحریک انفاذ شریعت محمدی با امضای پیمان صلح، برای بدست آوردن رضایت مولانا فضل الله رهبر شورشیان این گروه در دره سوات، وارد مذاکره گردید. فضل الله، داماد صوفی محمد نیز می شود و پدرزنش از او خواست تا افراد وی سلاح هایشان را به زمین بگذارند.<br />طالبان در نخستین گام به عنوان پیش شرط خواستار ضمانت های اجرایی برای خروج نزدیک به ۱۰ هزار نظامی ارتش پاکستان گردیدند، که از دوسال پیش بدین سو درین ناحیه با آنها درگیری های سختی داشته اند.تیمسار اطهر عباس مسوول روابط عامه ی فرماندهی ارتش پاکستان روز دوشنبه ۲۳ فوریه (۵ اسفند) در یک نشست خبری در اسلام آباد اعلام کرد، که ارتش این کشور به علملیاتش در دره سوات پایان داده و از قرارداد صلح با طالبان حمایت می کند. این مقام نظامی تاکید نمود که نیروهای ارتش برغم ابراز نارضایتی ایالات متحده آمریکا، همه ی عملیات خود در دره مذکوره را متوقف ساخته اند.عباس افزود: "دولت در کنترل شبه نظامیان خارجی که در سوات حاکم هستند، عملآ شکست خورد. این نیروها از دشمنان ما تمویل گشته، و روز تا روز در برابر ما قدرتمند تر می شدند."وی همچنان خاطرنشان کرد که درماندگی ماشین دولت از جمله ضعف پلیس در سوات، باعث شد تا دولت در شکست شبه نظامیان درین مناطق ناتوان گردد.او همچنین گفت: "نیروهای ارتش به تنهایی قادر نبودند بدون حمیات پلیس که عملآ در آنجا شکست خورده بود، بیش ازین عملیات در دره سوات را ادامه دهند. این مساله هم ضروری است، که شما قلب ها و مغزهای مردم را به حمایت از خود جلب کنید. بنابراین زمانی که شورشیان با مردم خلط می شوند، دیگر کاملآ غیر ممکن است که شما آنها را به صورت دقیق هدف قرار دهید. در یک چنین وضعی اگر نیروهای ارتش به عملیات اشان ادامه دهند، بدون شک بیشترین آسیب را غیرنظامیان و یا مردم عام خواهند دید."مولانا صوفی محمد نیز در همان نشست خبری روز ۲۳ فوریه (۵ اسفند) تاکید کرد، که این قرارداد گام به گام زمینه برگشت بیجاشدگان این منطقه را فراهم خواهد نمود. افرادی که از شدت جنگ ها مجبور به ترک خانه هایشان گردیده بودند.<br />او درین نشست بار دیگر از طالبان خواست تا به پیمانش پابند بماند، و عملیات نظامی خود در برابر ارتش این کشور را متوقف سازد. همچنین از حمل سلاح در مکان های غیر نظامی خودداری کند.وی در عین حال خواستار آن شد که دولت پاکستان همه ی اعضای تحریک انفاذ شریعت را که در زندان های این کشور محبوس اند، آزاد کند. همچنین ارتشی ها هم تمامی مدارس و مساجدی را که در اشغال در آورده اند، ترک گویند.<br />همزمان با این، شورای مجاهدین قبایلی شامل فرماندهان معروف از جمله بیت الله محسود، سراج الدین حقانی، مولانا نذیر و فرمانده گل بهادر، با تشکیل یک پیمان، آتش بس یک جانبه ای را اعلام کردند. بر مبنای این آتش بس، شورشیان این گروه ها دیگر بر نیروهای نظامی و امنیتی پاکستان از جمله ارتش این کشور حمله نخواهند کرد.اما این گروه ها در عوض خواستار آن شدند، که در ماه های پیش رو به جهاد در برابر نیروهای "پیمان اطلس شمالی" (ناتو) و "ائتلاف" مستقر در افغانستان، شدت بخشند.<br /><div dir="rtl" align="right"><strong>ییشیه تحریک انقاد شریعت محمدی<br /></strong>"تحریک انفاذ شریعت محمدی" که در سال ١٩٩۲ (١۳٧۱) به هدف اجرا و تنفیذ قوانین اسلامی در پاکستان تاسیس شد، یکی از پنج سازمان بنیاد گرای مذهبی این کشور است. فعالیت های این سازمان در ١۲ ژانویه ۲۰۰۲ (۳ بهمن ١۳۸۰) از سوی پرویز مشرف رییس جمهوری اسلامی وقت پاکستان، درین کشور قدغن شد.<br /><strong>ایدئولوژی و اهداف</strong><br />تحریک انفاذ شریعت محمدی که از پیروان مکتب وهابیت می باشد، هدف از ایجاد تشکیلات خود را تنفیذ و اجرای قوانین اسلامی در جمهوری اسلامی پاکستان عنوان می کند.از منظر ایدلوژیک، تلاش تحریک مزبور اینست که پاکستان را به شیوه حکومت طالبانی اداره نماید. کمااینکه در اوت ۱٩٩۸ (مرداد ۱۳٧٧) مولانا صوفی محمد رهبر تحریک در سخنان خود در پیشاور پاکستان به صراحت اعلام کرد، آن دسته از کسانی که در برابر نظام شریعت محمدی در پاکستان قرار می گیرند، واجب القتل هستند.او در گفت وگو با رسانه های این کشور اظهار داشت، که دیموکراسی به شدت مخالف اصول و اعتقادات اسلامی است. همچنین آنچه در پاکستان رایج می باشد، فرهنگ و سیاست های ضد اسلامی محسوب می شود. وی درین گفت وگو افزود: "ما تطبیق کامل اجرای شیوه های اسلامی در پاکستان را می خواهیم. ما قضا، سیاست، اقتصاد، جهاد فی سبیل الله، آموزش و پرورش، و صحت اسلامی را می خواهیم."تحریک انفاذ شریعت مخالف آن دسته از احزاب سیاسی و اسلامی در پاکستان است، که دیموکراسی را با اسلام قابل تطبیق می دانند. این گروه همچنین جهاد در برابر نیروهای بین المللی در افغانستان را فرض خوانده، و به شدت از آن حمایت می کند.<br /><strong>رهبری، ساختار و فرماندهی<br /></strong>مولانا صوفی محمد رهبر و بنیانگذار تحریک انفاذ شریعت محمدی است. او در دهه ١٩۸۰ (۱۳۶۰) یکی از رهبران فعال "جماعت اسلامی" بود. اما در سال ١٩٩۲ (١۳٧۱) با بریدن از این جماعت، تحریک انفاذ شریعت محمدی را تأسیس کرد. بزرگترین ماموریت نظامی خارج از مرزهای پاکستان این گروه در سال ۲۰۰١ (١۳۸۰) و حین فروپاشی حاکمیت طالبان در افغانستان بود، که با فرستادن هزاران جنگجو به حمایت از طالبان پرداختند.هر چند درین ماموریت اکثریت جنگجویان این گروه توسط نیروهای ائتلاف شمال در افغانستان کشته و یا هم دستگیر شدند، اما مولانا صوفی محمد که خود نیز در صف جنگجویان حامی طالبان مبارزه می کرد، به پاکستان برگشت. ولی در آنجا به زودی دستگیر و بازداشت شد.پس از دستگیری و بازداشت وی، دامادش مولانا فضل الله رهبری تحریک انفاذ شریعت محمدی را عهده دار گردید.مولانا فقیر محمد و مولانا لیاقت دو رهبر برجسته ی دیگر این تحریک بودند که در جریان حمله هوایی دولت پاکستان در۳۰ اکتوبر ۲۰۰۶ (٩ آبان ۱۳۸۵)، با ۸۳ تن دیگر از اعضای این گروه در دره جنگی باجور جان باختند.<br />مرکز فرماندهی و قرارگاه های تحریک انفاذ شریعت در" میدان" و در نزدیکی "آژانس باجور" در ایالت شمال غرب سرحد قرار دارد.<br />ساحه ی عملیات ساحه فعالیت تحریک انفاذ شریعت، کل مناطق قبایلی و بویژه "دره سوات" و شماری از شهرستان های ایالت شمال غرب سرحد را در برمی گیرد. کمااینکه این تحریک درهمین ناحیه نیز تاسیس شده است.تحریک حمایت های قابل توجهی نیز در"ملکند" و "باجور" دارد، و ساحه فعالیت هایش در ۲۵ سال گذشته افغانستان را نیز در برمی گیرد.<br /><strong>فعالیت و رویدادها<br /></strong>نقش تحریک انفاذ شریعت برای نخستین بار در نوامبر ۱٩٩۴ (آبان ۱۳۷۳) برجسته گردید، که کمک های نظامی را به حمایت از اجرای شریعت در ملکند (بخشی ازایالت شمال غرب سرحد) فراهم آورد.دولت پاکستان می گوید که تحریک انفاذ شریعت، روابط تنگا تنگی با شورشیان طالب در افغانستان دارد. این دولت در ۱٩ ژوئن ۱٩٩۵ (۳۰ تیر ۱۳٧۴) رهبر و بیش از بیست تن از پیروان ارشد تحریک را بازداشت کرد. یعنی زمانی که این افراد با حمله به ساختمان های دولتی در دره سوات، آنها را اشغال کرده و خواستار اجرای قرارداد ۱٩٩۴ (۱۳۷۳) گردیدند. قراردادی که در آن درخواست شده بود، دولت پاکستان قوانین جاری در ملکند را با شریعت محمدی تطبیق دهد.در ۶ سپتامبر ۱٩٩۸ (۱۶ شهریور ۱۳٧٧) تحریک در واکنش به حملات موشکی آمریکا به افغانستان هشدار داد که در صورت پوزش نخواستن آمریکا از جهان اسلام، شهروندان و اهداف این کشور در پاکستان را هدف قرار خواهد داد.همزمان با آغاز عملیات نظامی آمریکا در افغانستان نیز، تحریک هزاران جنگجوی طالب را برای پیوستن به صفوف طالبان افغانی به این کشور فرستاد. براساس گزارش ها در ۲٧ اکتوبر ۲۰۰١ (۶ آبان ۱۳۸۰) نزدیک به ۱۰ هزار تن از پیروان تحریک انفاذ شریعت که از طرف مولانا صوفی محمد رهبر خود همراهی می شدند، از مرز پاکستان گذشته و وارد افغانستان گردیدند. این شبه نظامیان با کلاشینکوف، راکت انداز، سلاح های ضد هواپیما، موشک، نارنجک و شمشیر مسلح بودند. براساس گزارش ها با رسیدن کاروان های تحریک به افغانستان، رهبر و شماری از کادرهای برجسته این گروه در ولایت جنوبی قندهار مستقر شدند، که مرکز اصلی فرماندهی حاکمیت طالبان در افغانستان بود.قاضی احسان الله یکی از سخنگویان تحریک در ۲٧ اکتوبر ۲۰۰١ (۶ آبان ۱۳۸۰) در باجور گفت: "ما مقاومت خواهیم کرد، حتی اگر مقامات بخواهند مانع ما گردند. جهاد ازینجا آغاز می شود.اصلآ ملا عمر به ما مشوره داد، تا منتظر بمانیم که در صورت ضرورت به افغانستان بیاییم. اما ما به ایشان گفتیم که اینجا به صفت نیروی ریزرفی (ذخیره) باقی خواهیم ماند، و در صورت ضرورت دست بکار خواهیم شد".پس از بازداشت مولانا صوفی محمد و از دست رفتن کادرهای برجسته ی این گروه در پایان سال ۲۰۰١ (زمستان ١۳۸۰) و تبعید شماری از آنان، تحریک به شدت در حال فروپاشی قرار گرفت. اما این وضع طولانی مدت نبود و پس از زمین لرزه ۸ اکتبر ۲۰۰۵ (۱٧ مهر ۱۳۸۴)، همه چیز دگرگون گردید. زیرا کمک های سرشار مالی گروه های افراطی اسلامی از گوشه و کنار جهان باعث شد، تا این گروه دوباره تجدید قوا کند و بازسازی شود.در ۲۲ فوریه ۲۰۰۶ (۴ اسفند ۱۳۸۴) دولت پاکستان برای نخستین بار اعلام کرد که تصمیم گرفته است پنج رادیوی اف. ام. غیر قانونی در مناطق مختلف آژانس باجور را که وابسته به تحریک انفاذ شریعت هستند، قدغن کند.این دولت هدف ازین تصمیم را تبلیغات و سخنرانی های ضد دولتی رهبران تحریک انفاذ شریعت پس از حمله هوایی ۱۳ ژانویه ۲۰۰۶ (۲۴ دی ۱۳۸۴) هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی اعلام کرد.روز اول ماه مه ۲۰۰۶ (۱۲ اردیبهشت ۱۳۸۵) تحریک تصمیم به ایجاد جنبشی گرفت که نمازگزاران جمعه ها پس از اقامه نماز، بر ضد سیاست های غیراسلامی پاکستان راهپیمایی کنند.پس از سال ها فراز و فرود در مأموریت تحریک انفاذ شریعت محمدی در دره سوات، اینک به نظر می رسد با امضای توافقنامه ای میان دولت و این گروه، تحریک به نیل به اهداف اساسی اش که تطبیق و اجرای شریعت در مناطقی از پاکستان می باشد، نزدیک تر شده است. براساس این توافقات، میان نیروهای ارتش پاکستان و طالبان در دره سوات آتش بس نامحدودی برقرار شده است. همچنین طالبان اجازه یافته اند، قوانین شرعی را در این منطقه اجرا کنند.</div><div dir="rtl" align="right"><a href="http://www.washingtonprism.org/showarticle.cfm?id=1170">این مطلب را روی سایت واشنگتن پریزم بخوانید</a></div></div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-11840659880559253832009-02-06T00:42:00.000-08:002009-02-06T00:47:32.714-08:00میراث بوش و چالش های مرد تغییر<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAX6cl7ZRySPdL1kuCfmi6SC7esyIrKU509eKzEHXMSwjUlVmTFnulXf5LppJK98YViUTdCxZp8I9n6RzyMP4IIrYztFmUkOEWE9NEodGEDivBumMZLetCXn6cfE_hYB1iB32jxCTNmx3C/s1600-h/obammmee.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5299603139383451378" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 210px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAX6cl7ZRySPdL1kuCfmi6SC7esyIrKU509eKzEHXMSwjUlVmTFnulXf5LppJK98YViUTdCxZp8I9n6RzyMP4IIrYztFmUkOEWE9NEodGEDivBumMZLetCXn6cfE_hYB1iB32jxCTNmx3C/s400/obammmee.jpg" border="0" /></a> شماری از رؤسای جمهور آمریكا آنچنان در دوران تصدی مقام خود بد عمل نموده اند، كه جانشینان آنها با صرف مدت های طولانی وقت و میلیون ها دلار كوشیدند اشتباهات اسلاف خود را برطرف نمایند. البته تعداد اینگونه رؤسای جمهوری كه نتوانستند دوران كاری خود را بخوبی به پایان برسانند و مشكلات زیادی برای جانشین اشان باقی گذاردند، كم بود. اما جرج بوش رئیس جمهوری پیشین آمریكا، در میان همین افراد كم حضور دارد.<br />البته اوباما با توجه به سیاهپوست بودن، با شانس خوبی برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری روبرو شد. اما از آنجا كه مجبور است سال ها تلاشش را وقف تصحیح اشتباهات بوش نماید، میتوان گفت كه یكی از بدشانسترین رؤسای جمهوری آمریكا می باشد.<br />چنانچه در حوزه سیاست خارجی با چالش هایی اساسی روبرو است، که اکثر آنها میراث ناگوار دوران بوش به شمار می آیند. القاعده، افغانستان، عراق، ایران، پاکستان، روسیه، روند صلح خاورمیانه، بهبود چهره آمریکا در جهان، خلیج گوانتانامو، چین، کره شمالی، و تغییرات آب و هوایی، از جمله مسائلی هستند که به نظر تحلیلگران، اوباما درباره آنها چالش هایی خواهد داشت.<br /><div dir="rtl" align="right"><strong>القاعده، عراق، افغانستان و پاکستان</strong> </div><br /><div dir="rtl" align="right">شاید بزرگ ترین چالش برای باراک اوباما، افغانستان باشد. زیرا اگر در عراق وضعیت رو به بهبود است، در افغانستان اوضاع اینگونه نیست. چراکه شكست طالبان و از بين بردن القاعده در مرز اين كشور با پاكستان، تقويت و افزايش نيروها در افغانستان به بيش از سطح ٣٢ هزار كنوني، و نحوه پيگيري آخرين تصميمات دولت بوش در خصوص گفت وگو يا عدم مذاكره با طالبان نيز، براي باراك اوباما باقي مانده اند. بهبود وضعیت افغانستان همراه با بهبود عملکرد دولت این کشور، و تلاش برای در پیش گرفتن سیاست های مؤثر از سوی دولت پاکستان (که در مجموع ثبات خود این کشور نیز معضلی جداگانه است)، مقولات مهمی برای تضعیف طالبان و نیروهای القاعده به شمار می روند. </div><div dir="rtl" align="right"><strong>ایران </strong></div><div dir="rtl" align="right">ايران از مسائل مهم سياست خارجی آمریکا محسوب می شود. کمااینكه اوباما براي حل موضوع هسته اي ايران، تمايل خود را براي گفت وگو و ديپلماسي بدون پيش شرط اعلام كرده است. وي همچنين تعهد خویش براي ممانعت از دستيابي ايران به آنچه كه از آن به عنوان تسليحات هسته اي ياد می كند را هم، ابراز نموده است. </div><div dir="rtl" align="right"><strong>روند صلح خاورمیانه</strong> </div><div dir="rtl" align="right">اوباما با این سئوال همیشگی روبرو است، که تا چه حد در روند صلح خاورمیانه دخالت کند. اولین مرحله انتخابات اسرائیل می باشد، که قرار است دهم فوریه (بیست و دوم بهمن) برگزار شود. این انتخابات نشان خواهد داد، دولت جدید اسرائیل تا چه حد آماده سازش می باشد. ریچارد هالبروک که از وی به عنوان یکی از سیاستمداران نزدیک به آقای اوباما یاد می شود، نظریه "هلال بحران" را مطرح کرده است. نظریه ای که براساس آن، با مسایل مختلف از ترکیه گرفته تا پاکستان، برخورد می شود. البته این روزها باید سوریه را نیز در این هلال گنجاند. زیرا کمکش برای برقراری ثبات در عراق ضروری است. </div><div dir="rtl" align="right"><strong>روسیه </strong></div><div dir="rtl" align="right">روسيه يكي از چالش هاي مهم اوباما تلقي مي شود. وي در چند ماه گذشته مخالفت خود را با سياست هاي مسكو اعلام نموده است. چنانچه در درگيري هاي اخير در قفقاز بين گرجستان و روسيه، اين كشور را مقصر دانست و محكوم كرد. بحران گرجستان این سئوال را به وجود آورده، که دولت جدید اوباما چگونه سیاست خود را در برابر روسیه تنظیم خواهد کرد. آمریکا برای حل مشکلاتی مانند دارفور و ایران که شورای امنیت نیز در آن نقش دارد، نیازمند کمک روسیه است. در عین حال از دیگر موضوعات مهم، تعیین شتاب روند پیوستن گرجستان و اوکراین به "سازمان پیمان اطلس شمالی" (ناتو) می باشد. از بین سایر مشکل های موجود، می توان به مساله استقرار سیستم دفاع موشکی در لهستان و جمهوری چک، اشاره کرد. </div><div dir="rtl" align="right"><strong>چین </strong></div><div dir="rtl" align="right">روابط با چین برای آمریکا مهم است. زیرا چین عضو شورای امنیت سازمان ملل می باشد، و در اقتصاد آمریکا هم دارای قدرت اثرگذاری زیادی است. اگرچه آینده تایوان همواره این قابلیت را داشته و دارد که این دو کشور را از یگدیگر جدا کند، اما چین به خودی خود مشکلی برای آمریکا محسوب نمی شود. تبت نیز وضعیت مشابهی دارد. بنابراین روابط آمریکا و چین احتمالا باثبات باقی می ماند. کمااینکه به نظر نمی رسد اوباما نیز چیز دیگری غیر از این بخواهد. </div><div dir="rtl" align="right"><strong>كره شمالي</strong> </div><div dir="rtl" align="right">كره شمالي، خلع سلاح آن و در نهايت حل كامل مسئله هسته اي اين كشور، و همچنين پيامدهايي كه در صورت عدم اطاعت آن از خواست هاي جامعه جهاني مي تواند رخ دهد، موضوعات ديگري خواهند بود كه بخش مهمي از توجهات را به خود جلب خواهند كرد. اوباما در مورد خلع سلاح كره شمالي و در نهايت حل كامل مسئله هسته اي اين كشور، خواستار "گامي آرام و رو به پيش" شده است. <strong>تغییرات آب و هوایی</strong> </div><div dir="rtl" align="right">تغييرات آب و هوايي و حذف گازهاي گلخانه اي و آلاينده هاي مهم نظير ژنراتورهاي برق و شركت هاي نفت و گاز هم، جايگاهي ويژه در سياست خارجي ساكن نوین اتاق بيضي شكل كاخ سفيد خواهند داشت. زیرا اوباما بايد به عنوان يك دمكرات و نماينده بخشي از طرفداران محيط زيست، با آنها دست و پنجه نرم كند.</div><div dir="rtl" align="right"><strong><span style="color:#ff0000;"><span style="font-family:times new roman;">بخت بلند بوش</span></span><span style="font-family:times new roman;"><br /></span></strong>هنگامی که جرج دبلیو بوش در سال ۲٠٠٠ (١٣۷٩) مبارزات انتخاباتی اش را به پیش می برد، هرگز نامی از اسامه بن لادن و یا شبکه القاعده به میان نیاورد. در اعلاميه هاي حزب جمهوري خواه كه به امور سياسي، دفاعي و سياست خارجي این کشور مربوط بود هم، هیچ جا به بن لادن و يا سازمان های تروریستی دیگر اشاره ای نشد. اصولا در مبارزات انتخاباتي رياست جمهوري آن سال، به ندرت مساله تروريسم مطرح گرديد. اما بعد از حمله به كول، خبر نگاری از بوش پرسيد: "اگر كشوري به هسته هاي تروريستي جا بدهد، آيا مي تواند مورد حملات انتقام جويانه قرار گيرد؟"<br />بوش پاسخ داد: "تا آن وقت كه من به عنوان رييس جمهور انتخاب نشده ام، حاضر نيستم در باره اينگونه موارد ابراز نظر کنم. اما مي خواهم به جهانيان بگويم كه ما با چنين مردمي محاسبه خواهيم كرد، و اينگونه اقدامات پیامدهایي خواهند داشت."<br />وقني كه از او پرسیده شد: "آيا دولت کلینتون براي دستگيري بن لادن و افراد ديگر مظنون به دست داشتن در اعمال تروريستي تلاش كافي انجام داده است؟، جواب داد: "درباره اين موضوعات اطلاعات استخباراتي لازم در اختيار من گذاشته نشده است."<br />در مجموع خبرنگاران درباره سياست خارجي، از بوش سوالات كوتاهی مي پرسیدند. زیرا سطح دانش و صلاحيت او براي رياست جمهوري، به صورت موضوعات اصلی مبارزات انتخاباتي درآمده بودند. چراکه بوش كم به خارج سفر نموده بود، و در روابط بين المللي تجربه مستقيم نداشت. به گونه ای که نمي توانست بدون فكر كردن بگويد، كه پرويز مشرف رييس جمهور پاكستان است. سكتگي در جواب دادن به چنين پرسش هایی از سوي بوش، يکی از نويسندگان مجله گليمور را تشويق كرد تا فهرستي از نام ها را ترتيب دهد و از وی بپرسد. او می خواست بداند كه با شنيدن اسم هايي مانند كرستاين وتاد وتمن، مدونا، مجموعه تلویزیونی "سکس و شهر" (سكس اند دستي)، و طالبان، چه به ذهن بوش مي آيد.<br />بوش اينگونه پاسخ داد، که وتمن رفيق خوبی بود. در پیوند با مجموعه مورد اشاره نیز، خاطرنشان کرد که تلويزيون نگاه نمي كند. در باره طالبان هم، فقط سرش را تكان داد و خاموش ماند. نويسنده به او نقل (سرنخ) داد و گفت، به خاطر ستمي كه این گروه در افغانستان بالاي زنان مي كنند. بوش خوشحال شد، و اظهار داشت: "فكر مي كردم چيزي در باره يك باند (گروه موسیقی) مي پرسيد. بله طالبان افغانستان مردمان بسيار ظالمی هستند."</div><div dir="rtl" align="right"><a href="http://www.washingtonprism.org/showarticle.cfm?id=1150">این مطلب را روی سایت واشنگتن پریزم بخوانید </a></div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-82832495098592498792009-01-29T22:58:00.000-08:002009-01-29T23:11:05.339-08:00افشای بحران در روابط غرب با کابل از سوی حامد کرزی<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_8Ehywgsk_b3DTqWgeTx7YzFQng9_aobEDUh9sj1_p6mD0LYES8kRg3eqFE2JvjdkffJE02t9dypX-LiUadwM9-eZ6jM1oyQTT09FUL7mlHed1icis78ZktTLW1H_rLxMa03DI9GOu7d3/s1600-h/kirr.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5296980271904820738" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 241px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_8Ehywgsk_b3DTqWgeTx7YzFQng9_aobEDUh9sj1_p6mD0LYES8kRg3eqFE2JvjdkffJE02t9dypX-LiUadwM9-eZ6jM1oyQTT09FUL7mlHed1icis78ZktTLW1H_rLxMa03DI9GOu7d3/s400/kirr.JPG" border="0" /></a>پس از افشای نامه نگاری حامد کرزی رییس جمهوری اسلامی افغانستان و دیمیتری مدودف رییس جمهور فدراتیف روسیه در روزهای اخیر، آقای کرزی در دو نشست ویژه از بحران در روابط کشورهای ایالات متحده ی آمریکا و غرب با افغانستان پرده برداشت. این دو نشست با حضور و اشتراک شماری از سران و فرماندهان سرشناس جهادی صورت گرفت، و برخی از رهبران برجسته ی جبهه ی ملی اپوزیسیون مقتدر دولت نیز در آنها شرکت داشتند. رییس جمهور افغانستان در نشست های مورد اشاره خاطرنشان کرد که افغانستان باید برای ایستادگی در برابر فشارهای غرب و آمریکا، در پی گزینه های دیگر برآید.<br />وی با اشاره به ارسال نامه اش به کریملین گفت که پس از آن تصمیم به نوشتن آن نامه گرفت، که روابط افغانستان با غرب دچار بحران شد و فشارهای کشورهای غربی به آن افزایش یافت. آقای کرزی در پیوند با رویکرد جدیداش اظهار داشت: "روابط افغانستان با آمریکا دچار بحران شده، و بهتر است ما به سمت و سوهای دیگری رو بیآوریم، تا در برابر فشارها و مشکلاتی که از طرف غربی ها ایجاد می شود، ایستادگی کرده بتوانیم."<br />حامد کرزی سفرماه پیش جو بایدن به افغانستان را، حامل پیام ناخوش آیند اداره (دولت) جدید ایالات متحده ی آمریکا به کابل خواند. او در این رابطه خاطرنشان کرد که بایدن در ملاقات اش با وی به صراحت گفته است که آمریکا برای آنچه در افغانستان انجام می دهد، نیازی به نظریات دولت این کشور ندارد. همچنین خود تعیین خواهد کرد که چه تعداد نیرو را افزایش دهد، در کجا افزایش دهد، و کی را ببندد و بگیرد. رییس جمهوری اسلامی افغانستان اظهار داشت: "جو بایدن با لحن تهدید آمیزی گفت که هر اندازه ای که دل ما بخواهد نیروهای خود را در افغانستان افزایش می دهیم، هر جایی را که دلمان خواست مورد حمله قرار می دهیم، و هر کسی را که خواستیم دستگیر می کنیم و زندانی می سازیم." گفته می شود سخنان کرزی در دو نشست ویژه با رهبران با نفوذ افغانستان در ارگ ریاست جمهوری، چندان مورد استقبال این رهبران قرار نگرفته است. چنانچه چهره های مطرح شرکت کننده درین نشست ها با شکننده و حساس خواندن وضعیت جاری در افغانستان، رییس جمهور را به احتیاط و خونسردی دعوت کرده، و از او خواسته اند که مناسبات پیچیده ی افغانستان با جامعه بین المللی را وارد بحران نسازد.<br /><strong>ایستادگی کرزی بر موضع خود</strong><br />اما به نظر می رسد رییس جمهور هنوز در دیدگاه اش مبنی بر تقابل با غرب تجدید نظر نکرده، و به توصیه متحدین و دوستان داخلی اش نیز وقفی نگذاشته است. زیرا درست سه روز پس از نشست های ویژه اش با سران جهادی در کابل که به خونسردی و ملایمت دعوت شده بود، در همایشی در همین شهر صراحتآ به غربی ها هشدار داد که اگر آنان تجهیزات نظامی در اختیار دولت افغانستان قرار ندهند، این کشور جنگ افزارهای مورد نیاز خود را از جای دیگری به دست خواهد آورد.آقای کرزی که در مراسم فارغ التحصیلی شماری از دانشجویان "آکادمی نظامی کابل" سخنرانی می کرد، گفت که غربی ها تا حال به درخواست های مکرر او برای تجهیز نیروهای مسلح افغانستان با جنگ افزار های سنگین پاسخ مثبت نداده اند. بنابراین حالا زمان است، که افغانستان این تجهیزات را از جای دیگر به دست آورد.<br /><strong>چند احتمال</strong><br />اگر فشار های غرب و اداره ی (دولت) جدید ایالات متحده آمریکا بر حامد کرزی افزایش یابد، باید انتظار چند احتمال را داشت:<br />* با توجه به مزاج تند خویانه ی آقای کرزی بعید نیست که رییس جمهوری افغانستان با دست یافتن به یک فرصت سخنرانی در یکی از مجالس ملی که شمار قابل توجه ای از بزرگان در آن گرد آمده باشند، از آمریکایی ها بخواهد که افغانستان را ترک کنند.<br />* بعید نیست که حامد کرزی جرگه ( یا مجلس بزرگ ملی ) را فراخوانده، و خواستار خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان گردد.<br />* بدور از انتظار نیست، که حتی به جو ضد آمریکایی و تبلیغات زهر آگین بر علیه حضور نیروهای بین المللی در افغانستان بپردازد.<br />اما همه ای احتمالات بالا را در صورتی می توان در نظرداشت، که فشار های غرب بویژه ایالات متحده ی آمریکا بر وی افزایش یابند. ولی حالا که چند ماه دیگر به انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان باقی مانده، به نظر می رسد رابطه غرب بویژه ایالات متحده ی آمریکا با رییس جمهور کرزی در همین حد باقی خواهد ماند. همچنین انتظار می رود که غربی ها در ماه های پایانی اداره (دولت) وی، از حمایت های مالی و بازسازی شان به افغانستان بکاهند. نفس چنین اقدامی می تواند در ناتوان جلوه دادن حامد کرزی موثر باشد، و به شدت به جایگاه اجتماعی وی لطمه وارد کند. زیرا از یک سو، حمایت مردمی از او را به شدت کاهش خواهد داد. از سوی دیگر حتی اگر کرزی بخواهد به عنوان نامزد بدون حمایت غرب و با تکیه به پایگاه سمتی و قومی وارد کارزار انتخابات گردد، یارای رویاروی با شخص مورد علاقه ی دیمکرات ها را ندارد. شخصی که قرار است، تا ماه های آینده برای رقابت های ریاست جمهوری در افغانستان پیش برآید.<br /><div><a href="http://www.washingtonprism.org/showarticle.cfm?id=1144">این مطلب را روی سایت واشنگتن پریزم بخوانید</a></div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-48512333989111035672009-01-22T22:27:00.000-08:002009-01-22T22:39:23.953-08:00تغییر رویکرد معنی دار حامد کرزی در آستانه تحلیف اوباما<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibK-0Q47YiO2beRSWMqGGxTTWwAo2mdFqaMiPbl7a_lSYd-VkMlZOnVN8YcKspwx8qOArTTncIbtyYaQ_bPILw8ku6nLVAcWsvUU42Lm8TCYlHBvkvVmoyd1PAAb8dH9BlS08-QOm4GNVs/s1600-h/za.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5294374932060996178" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 221px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibK-0Q47YiO2beRSWMqGGxTTWwAo2mdFqaMiPbl7a_lSYd-VkMlZOnVN8YcKspwx8qOArTTncIbtyYaQ_bPILw8ku6nLVAcWsvUU42Lm8TCYlHBvkvVmoyd1PAAb8dH9BlS08-QOm4GNVs/s400/za.jpg" border="0" /></a> روز دوشنبه ١٩ ژانویه (٣٠ بهمن) دفتر مطبوعاتی حامد کرزی رییس جمهور افغانستان اعلام نمود که روسیه برای حمایت از نهادهای دفاعی-نظامی افغانستان، ابراز آماد گی کرده است.این بیانیه درست زمانی از سوی این دفتر انتشار یافت، که تب و تاب سیاسی میان رهبران غرب و حامد کرزی در آخرین روزها بلند تر گردیده است.براساس اطلاعات درزکرده به رسانه ها، حامد کرزی ٣ نوامبر سال گذشته میلادی (١٣ آبان سال جاری خورشیدی) اقدام به نوشتن نامه ای به دیمیتری مدودف رییس جمهوری فدراتیو روسیه کرده است. با این اقدام روابط او با جبهه ی ملی ائتلاف بزرگ مخالف دولت دچار بحران شده، و تقاضای کمک و تلاش هایش برای به دست آوردن اعتماد غربی ها نیز، با ناکامی مواجه گردیده است .<br /><div><div><strong>نامه ای به مسکو</strong><br /></div><div>هرچند تا هنوز جزئیاتی از نامه ی آقای کرزی به رییس جمهوری روسیه فاش نگردیده، اما دیمیتری مدودف در نامه ی خود آمادگی روسیه را برای حمایت از نهادهای دفاعی افغانستان اعلام کرده است.او ضمن تایید دریافت نامه "مورخ ٣ نوامبر سال گذشته میلادی (١٣ آبان سال جاری خورشیدی)" حامد کرزی، می نویسد: "با شما موافقم که تداوم همکاری ها در بخش نهادهای دفاعی موجب همکاری های موثر مشترک میان کشورهای ما می گردد، و در امر تامین امنیت در منطقه موثر خواهد بود."<br />گفته می شود در بندهایی از نامه ی آقای کرزی به رییس جمهوری روسیه، چراغ های سبزی برای تقویت نقش کشور وی در معادلات افغانستان نشان داده شده و به تمایل این کشور برای رنگین تر کردن نقش روس ها در سیاست گزاری های افغانستان نیز اشاراتی گردیده است. چنانچه رئیس جمهوری روسیه در پایان این نامه از آقای کرزی خواسته است، که قبل از هر نوع همکاری باید زمینه های آن میان افغانستان و روسیه مشخص شود. آنهم به نحوی که به گفته آقای مدودف "منافع متقابل طرفین را تامین کند."سخنگوی کریملین می گوید که از جزئیات نامه ی رییس جمهوری افغانستان عنوانی دیمیتری مدودف نمی داند. اما اشاره می کند که این نامه برای همکاری و نزدیکی بیشتر کابل و مسکو نگاشته شده، و روسیه برای نزدیکی با افغانستان علاقه مند است.این سخنگو می افزاید: "این به سود روسیه است که یکجا با ماموریت آمریکا و سازمان پیمان اطلس شمالی (ناتو) برای برچیدن بساط طالبان اقدام شود. زیرا روسیه بیشتر منافع اش را در یک افغانستان مقتدر و با ثبات می بیند." پیش ازین نیز مدودف در اجلاس "سران سازمان همكاری شانگهای" با اشاره به اینكه در روابط با افغانستان هم دوره دشوار و هم دوره خوب وجود داشته است، خطاب به كرزی تاكید كرد: "ما می توانیم برگی جدید در مناسبات با شما بگشاییم. به ویژه اینكه تهدیدات و مشكلاتی كه كشورهای ما با آن رو به رو شدهاند، مشابه یكدیگرند."</div><div><strong>پاسخ به انتقادات</strong><br />خبر ردوبدل نامه های رییسان جمهور روسیه و افغانستان، ساعاتی پیش از مراسم تحلیف اوباما فاش شد. این امر تعبیری برای انتقادات نیشدار رییس جمهور اوباما برای ضعیف، ناتوان و فاسد خواندن دولت افغانستان گردید.اخیرآ هیلاری كلینتون عضو مجلس سنا و وزیر امور خارجه دولت باراك اوباما نیز در اظهاراتی در این مجلس، دولت افغانستان را "دولت مواد مخدر" نامید. این کار واكنش تند رنگین دادفر سپنتا وزیر امور خارجه افغانستان را در پی داشت. او این فهم کلینتون را اشتباه محض دانست.در پی تنش لفظی میان دولت افغانستان و رهبری تازه روی کار آمده در آمریکا، یاب دی هوب شفر دبیركل ناتو با درج مقالهای در روزنامه "واشنگتن پست" به بررسی اوضاع افغانستان پرداخت. او در این مقاله آورده است كه "در بررسی صادقانه اوضاع افغانستان به این نتیجه می رسیم، كه در جایی قرار نداریم كه انتظار آن را داشتیم." وی همچنین خاطرنشان کرده: "در شصتمین سالگرد تاسیس ناتو كه در ماه آوریل (فروردین) برگزار می شود، سران كشورهای عضو در فرانسه و آلمان گردهم می آیند. انتظار می رود كه باراك اوباما نیز اولین سفر اروپایی خود را در این زمان انجام دهد، و راه های پیشرفت را بررسی كند. در اینجاست كه باید پنج درسی كه در سال های گذشته گرفتهایم، تشكلیل دهنده اصلی مسیرمان برای آینده باشند."او سپس می افزاید كه مشكل افغانستان نیروی زیاد طالبان نیست. بلكه ضعف یك دولت خوب است. زیرا افغانها به دولتی مطمئن و صادق نیاز دارند. اگر چنین باشد، اكسیژن از شبه نظامیان گرفته خواهد شد.</div><div><strong>واکنش ناتو</strong> </div><div>در حالی پرده از ارسال نامه ی آقای کرزی به مسکو و درخواست کمک از روسیه برداشته می شود، که مقامات ناتو در افغانستان پیش ازین احتمال حضور سربازان روسیه در افغانستان در چارچوب این پیمان را رد کرده اند. مارک لیتی سخنگوی ناتو در کابل می گوید، که این پیمان هم اکنون سرگرم مذاکره برای جلب همکاری روسیه با ناتو در زمینه ترانزیت و حمل و نقل است. اما تاکید می کند که بحث حضور سربازان روسیه در افغانستان، مطرح نیست. روابط روسیه و ناتو دارای فراز و فرود بوده است، و مساله ای افغانستان تنها مورد توافق آمیز این دو قدرت بزرگ جهان محسوب می شود. چنانچه اخیرآ نیز روسیه با مواجه شدن کاروان های ناتو در گذرگاه خیبر در شرق افغانستان، موافقت کرد که آلمانی های مستقر در افغانستان اکمالات نیروهایشان را از خط آهن روسیه انجام دهند. </div><div><strong>تغییر رویکرد</strong></div><div>نمودار امنیتی دو سال اخیر نشان می دهد که با وجود حضور هزاران نظامی تا به دندان مسلح ناتو و آمریکا، خشونت ها در افغانستان افزایش قابل دیدی داشته است. رییس جمهور کرزی بارها اعلام کرده است که برای پایان بخشیدن به ناآرامی ها و خشونت درین کشور، چاره ای خواهد سنجید. اینک زمزمه هایی وجود دارد که وی در فهرست چاره سنجی هایش، پس از تنش در روابط خود با غرب، گزینه تغیر رویکرد از معامله با قدرت های بزرگ غربی، و سازش با قدرت های منطقه ای را روی دست گرفته است. او در نخستین گام برای اجرای دستورالعمل تازه اش، در حضور ٣۲ هزار نظامی آمریکایی که دولت این کشور وعده ی افزایش ٣٠ هزار تن دیگر از آنان را نیز در آینده ای نزدیک داده است، خواستار حمایت نظامی و دفاعی روسیه از افغانستان گردید. درخواستی که پیام روشن از رویکرد تازه اش به غرب را نشان می دهد.کارشناسان سفر اخیر رییس جمهور کرزی به هند، استقبال گرم وی از رییس جمهور پاکستان در سفرش به کابل، و ردو بدل نامه به پادشاه عربستان را نیز، بخشی از راهبرد جدید آقای کرزی می خوانند.</div><div><strong>سفر مدودف به کابل</strong></div><div>بحث تغییر رویکرد آقای کرزی و نامه نگاری میان رؤسای جمهور روسیه و افغانستان زمانی مطرح می شود، که قرار است دیمیتری مدودف به دعوت رئیس جمهور افغانستان به کابل سفر کند. معاون رییس جمهوری روسیه گفته است که آقای مدودف پس از دیدار با حامد كرزی رئیس جمهور افغانستان در اجلاس سران سازمان همكاری شانگهای، دعوت او را برای سفر به افغانستان پذیرفت. تاریخ این دیدار به زودی تنظیم خواهد شد.</div><div><a href="http://www.washingtonprism.org/showarticle.cfm?id=1142">این مطلب را روی سایت واشنگتن پریزم بخوانید</a></div></div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-79532732223652675262009-01-15T21:52:00.000-08:002009-01-15T21:59:58.209-08:00دولت افغانستان؛ ضعیف، نا شایست و فاسد<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9ZIWR__KXQjJOGeN7QQ3pByXdtA01ybB_LyokSXxRcOHUgTKwAPsQUOvHepjq19TrhaEeyLcb3oQ89q6PMdUAeioSawopEs2FKo4K-CHTXk4RFmrRa1-Rpe2ZX9zUD1JmT1_MEJU5ATlK/s1600-h/lll.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5291766931041094994" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 265px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9ZIWR__KXQjJOGeN7QQ3pByXdtA01ybB_LyokSXxRcOHUgTKwAPsQUOvHepjq19TrhaEeyLcb3oQ89q6PMdUAeioSawopEs2FKo4K-CHTXk4RFmrRa1-Rpe2ZX9zUD1JmT1_MEJU5ATlK/s400/lll.JPG" border="0" /></a> حامد کرزی رییس جمهوری اسلامی افغانستان از هنگام بدست گرفتن قدرت در سال ۲٠٠١ (١٣٨٠) در این کشور، در سال ۲٠٠٨ (١٣٨۷) دشوار ترین روزهای حکمروایی، انتقادات بین المللی، و سردی روابط با متحدین کلیدی اش را، تجربه کرد.آغاز مبارزات انتخاباتی در آمریکا، پایان رویکرد قبلی این کشور در قبال افغانستان تعبیر شد. زیرا انتقادهای شدید بارک اوباما به عنوان نامزد پیشتاز انتخابات و سرانجام رییس جمهوری منتخب آمریکا، حکایت از فصل جدیدی در روابط کشورهای ایالات متحده و افغانستان گشت. چراکه اوباما حامد کرزی را برای کم کاری در راستای قدرتمند شدن ساختار دولت افغانستان، از دست دادن اعتماد مردم، و گسترش فساد اداری مقصر دانسته است. کمااینکه گفت: "ما باید برای اصلاح دولت کرزی کار کنیم. زمانی که من رییس جمهور کرزی را ملاقات کردم هم، این مساله را خیلی واضح برایش گفتم که شما باید برای مردم خود بهتر کار کنید یا به عباره ای باید حمایت مردمی را بدست آورید که لازمست."اوباما همچنین با انتقاد از شیوه ی حمایت کورکورانه ی دولت به رهبری جرج دبلیو بوش از دولت به رهبری حامد کرزی که با گذشت هر روز ساحه ی نفوذش در کشور خود محدود تر می شود، افزود: "راهبرد ما در افغانستان اشتباه بوده است. زیرا سازمان های استخبارات ما همه بدین باورند، که القاعده بزرگترین تهدید برای ایالات متحده آمریکا می باشد. اما این گروه هنوز پس از هفت سال حضور نظامی ما، در افغانستان و پاکستان فعال است."وی همچنین خاطرنشان کرد: "آنچه ما باید وسیعآ انجام دهیم، این نیست که تنها نیروهای نظامی خود در افغانستان را بیشتر کنیم. بلکه باید به دولت این کشور فشار بیاوریم تا مطمئن شویم، که آنها دارند صادقانه برای مردم شان خدمت می کنند. و این مساله ایست که من برای رییس جمهور کرزی هم گفته ام."<br /><div dir="rtl" align="right"><strong>ضعیف، نا شایست و فاسد</strong><br /></div><div dir="rtl" align="right">چرا اوباما به دولت زیر رهبری کرزی ناباور، و از عملکرد نظام افغانستان شاکی است؟ ریچارد چارلس آلبرت هولبروک دیپلمات ارشد آمریکایی می گوید، افغانستان جنگی نیست که آمریکا آنرا ببازد. زیرا شکست آمریکا برگشت طالبان را در قبال دارد. اما با ساختار فعلی دولت افغانستان، آمریکا برنده این جنگ هم نخواهد بود. این همان مساله ای است که اوباما را واداشته تا به فکر تغییر زیر بنایی در افغانستان باشد. هولبروک می افزاید: "ما افغانستان را از دست نخواهیم داد. زیرا طالبان کاملآ در این کشور طرد شده اند. اما در عین حال در افغانستان نخواهیم برد. چراکه دولت این کشور به رهبری حامد کرزی بسیار ضعیف، نا شایسته و اگر صادقانه بگویم، فاسد است."این دیپلمات ارشد آمریکایی با انتقاد از شیوه های برخورد منطقه ای با مشکل افغانستان که بیشتر از آن سوی مرزها و از کشور همسایه ناشی می شود، می گوید که آنچه کرزی را به عنوان یک رهبر ناتوان به جهانیان معرفی کرد، عدم موفقیت دولت به رهبری او در مبارزه با تریاک سالاران در کشور بود. وی در پیوند با این مسئله اظهار می دارد: "بیش از پنجاه درصد عایدات افغانستان از مواد مخدر به دست می آید. اما کرزی به عنوان رییس جمهوری این کشور، هرگز حتی یک تریاک سالار را هم بازداشت نکرد. در حالی که همه می دانند که تریاک سالاران کی ها اند. آنها جاها ی مخصوصی برای این کار دارند، و حتی مناطق معروفی در دست همین تریاک سالاران است." آقای هولبروک با اشاره به شیوه های مبارزه با کشت، تولید و ترافیک مواد مخدر در افغانستان، می گوید: "تا زمانی که این مشکل ریشه کن نگردد، به دهاقین اجازه داده می شود تا کماکان به کارهای خود ادامه دهند و عاید به دست آمده از محصولات شان را با طالبان شریک سازند."فساد و ضعف دستگاه دولت افغانستان در حدیست، که چشم پوشی از آن حتی برای ارشد ترین مقامات این دولت هم خیلی دشوار شده است. کمااینکه یونس قانونی رییس مجلس و یکی از چهره های مطرح منتقدین و رقبای (اپوزیسیون) مقتدر دولت می گوید: "آنچه ما در افغانستان شاهد هستیم، این است که دولت به شدت ضعیف و آلوده با فساد می باشد و این مایه ی نومیدی و نگرانی است."</div><div dir="rtl" align="right"><strong>امنیت </strong></div><div dir="rtl" align="right">نبود امنیت از عمده مسایلیست که دولت زیر رهبری حامد کرزی را به شدت آسیب پذیر ساخته، و چهره ی حاکمیت ملی در کشور را تا حدی مخدوش و رو به زوال کرده است. مثلا براساس گزارش مایک مکنیل مدیر "اداره اطلاعات ملی آمریکا"، دولت به رهبری کرزی تنها چیزی نزدیک به سه حصه از خاک افغانستان را در دست دارد. کمااینکه ولایت های وردک و لوگر در چند کیلومتری کابل پس از ساعت چهار عصر تا صبح دم، از کنترل نیروهای امنیتی افغان خارج می شوند. به گونه ای که شورشیان می توانند پس از ساعت چهار در این ولایات که در نزدیکی پایتخت قرار دارند بروی جاده ها ریخته، کاروان ها را بازرسی نموده، و قدرت نمایی کنند.<br />به وخامت گرائیدن وضعیت امنیتی و نگرانی های ازین ناحیه که شورشیان ساحه ی نفوذشان در افغانستان را روز تا روز افزایش می دهند، مساله ایست که نمایندگان سیاسی کشورهای پیشتیبان رییس جمهور کرزی هر از گاهی بدان می پردازند. مثلا ویلیام وود سفیر ایالات متحده آمریکا در کابل می گوید، که در افغانستان وضعیت امنیت فردی بدتر شده است. اما این بدی در کل در حدی نیست، که خطری را متوجه حاکمیت ملی این کشور سازد. آقای وود می افزاید: "به مساله ای امنیت در افغانستان باید از دو منظر نگاه کرد. اینجا ما مساله ی بدتر شدن وضعیت امنیت فردی را داریم، که مردم را به شدت نگران امنیت جان شان کرده است. این مشکلیست که بیشتر ریشه در فساد در دستگاه پلیس دارد. برعلاوه، فساد در دستگاه دولتی و ضعف اداره در سطح محلی نیز، می توانند این مساله را تقویت کنند. اما درعین حال امنیت ملی قدرتمند است، و ازین ناحیه شورشیان توان سرنگونی دولت را ندارند. آنها قادر نیستند حتی ولایتی را در کنترل خود درآورند، روی این منظور آنها برنده نخواهند بود."<br /><strong>فاصله میان دولت و ملت</strong></div><div dir="rtl" align="right">شدیدترین انتقاد نسبت به رهبری هفت ساله ی رییس جمهور کرزی بویژه در سال های اخیر، از ایجاد فاصله میان دولت و مردم ناشی می شود. دولت افغانستان روز تا روز حمایت های مردمی اش را در سطح ملی و محلی از دست داده، و صفوف مخالفین از شمار ناراضایان دولت طویل تر می گردد. اد کوچ شهردار پیشین نیویورک بدین باور است که حمایت رییس جمهور کرزی از جنگ سالاران و قاچاقبران مواد مخدر، از عمده دلایل فاصله گرفتن ملت از دولت می باشد. آقای کوچ می افزاید: "ظاهرآ رییس جمهور کرزی حمایت مردمی اش را از دست داده است. همچنین گفته می شود برادرش یکی از تریاک سالارانی است، که بیشتر مسوولیت قاچاق مواد مخدر در افغانستان به او نسبت داده می شود. ما در افغانستان، عملآ دولت ملی نداریم. زیرا رییس جمهور کرزی در واقع به شهردار کابل مبدل گشته، و دولت افغانستان در بیشتر ساحات این کشور حضور ندارد. یعنی جاهایی که توسط جنگ سالاران و رهبران قبیله ای اداره می شوند."حامد کرزی نیز به ایجاد فاصله میان دولت و ملت اعتراف می کند. اما عامل آنرا خارجی ها می خواند، که اشاره ای مستقیم به نیروهای بریتانیایی و آمریکایی مستقر در افغانستان است. کرزی دلیل فاصله گرفتن مردم از دولت را، عملیات های خودسر نیروهای آمریکایی، بازرسی منازل شهروندان افغان، و کشته شدن غیرنظامیان عنوان می کند.کمااینکه در آخرین سخنرانی اش در خارج از کابل یعنی در ولایت خوست، به این مسئله اشاره نمود. او که برای دلداری خانواده هایی سخن می گفت که چندین عضوشان را در عملیات نیروهای آمریکایی از دست داده اند، خاطرنشان کرد: "درین اواخر با تاسف نیروهای ائتلاف خودسرانه شب هنگام به یک خانه در ولایت خوست داخل، و باعث شهادت و مجروح شدن شماری از هموطنان ما گشتند. آنها سگ ها را به خانه ها رها کردند، که با تاسف یک عمل غیر قابل قبول است که پایه های مردمی دولت ما را به شدت ضعیف می سازد."اما آقای کوچ کشته شدن غیرنظامیان در بمباردمان نیروهای آمریکایی را غیر عمدی خوانده، و این اظهارات را رد کرده است که آمریکائیان شهروندان غیرنظامی را هدف می گیرند. او می گوید که نیروهایشان در افغانستان اهدافی را آماج قرار می دهند، که از آنجا بر آنها حمله صورت گرفته باشد. کوچ در این پیوند خاطرنشان می کند: "اگر ما بر پناهگاهای طالبان حمله می کنیم، با واکنش رییس جمهور کرزی روبرو می شویم که ما را به کشتار غیرنظامیان متهم می کند. در حالی که سربازان ما و متحدین ما از همین نقاط بمباردمان شده، شدیدآ تلفات می بینند."ولی حامد کرزی در واکنش به اقدامات خودسر آمریکایی ها گفت: "اگر آمریکایی ها حرف های مرا قبول نکنند و از کشتن مردم ملکی دست نکشند، یک جرگه مردمی را فرا می خوانم و در مورد آمریکایی ها فیصله نهایی را صادر می کنم."</div><div dir="rtl" align="right"><strong>تغییر در افغانستان</strong><br />رییس جمهوری کرزی درست زمانی از فرا خواندن جرگه و فیصله ی نهایی در مورد آمریکایی ها سخن می گوید که با آغاز بکار رییس جمهور اوباما، در افغانستان همه چیز همزمان چشم براه یک تغییر است. حتی طبعیت این کشور نیز خبر از تغییر می دهد. زیرا همزمان با پیاده شدن بارک اوباما به شهر واشنگتن دی سی در یک هفته قبل از بجا آوردن حلف وفاداری، دو زمین لرزه ی شدید در دو شب پیا پی کابل را تکان داد.برای تعبیر این رویداد طبیعی، روایت های گوناگونی در فرهنگ افغانستان وجود دارد. براساس یکی از تعابیر معروف، زمین لرزه از نهایت نابه سامانی و بی عدالتی در روی زمین واقع می شود که خبر از تغییر می دهد.آنچه مردم افغانستان را سخت به آینده ی تغییردرین کشور امیدوار کرده، اینست که رویکرد جدید ایالات متحده بتواند نقش مهمی برای برون رفت از بحران عمیق سیاسی، اقتصادی و اجتماعی برپا کند. افزون براین، سخنان اوباما که خواستار روی کار آمدن دولت پاسخگو در افغانستان گردیده نیز، براین امیدواری ها افزوده است. زیرا زمانی که اوباما در مورد الویت های کاری اش در افغانستان سخن می گفت، هشدار داد که: "ما در افغانستان دیمکراسی می خواهیم. اما می خواهیم که یک دولت پاسخگو برای افغان ها داشته باشیم. ولی صراحتآ می گویم، که این چیزیست که در حال حاضر در افغانستان وجود ندارد."</div><div dir="rtl" align="right"><a href="http://www.washingtonprism.org/showarticle.cfm?id=1134">این مطلب را روی سایت واشنگتن پریزم بخوانید </a></div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-70967249903732581932008-12-18T23:21:00.000-08:002008-12-18T23:25:31.433-08:00افغانستان محور رویداد های مهم جهان<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUMKJWOzVOUrrE0IiaVlewtskuC3OlxF5dyqsu5Wp129CIHyHVV0fOqzv31mXkTiS2FX8MFeOm7XGKCHd1ulW9VJHeT7sxnlsYV79KEbM3FILQ6r0JNwRIf0RhJGLG2MBUCqnA6VuBuugQ/s1600-h/kkkkkkkkkkkk.GIF"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5281398758020475170" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 201px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUMKJWOzVOUrrE0IiaVlewtskuC3OlxF5dyqsu5Wp129CIHyHVV0fOqzv31mXkTiS2FX8MFeOm7XGKCHd1ulW9VJHeT7sxnlsYV79KEbM3FILQ6r0JNwRIf0RhJGLG2MBUCqnA6VuBuugQ/s400/kkkkkkkkkkkk.GIF" border="0" /></a>در چند روز گذشته افغانستان میزبان چندین سفر ناگهانی مقامات ارشد غربی از جمله دیوید میلیبند وزیر امورخارجه ی بریتانیا، رابرت گیتس وزیر دفاع آمریکا، گوردن بروان نخست وزیر انگلیس، و جرج دبلیو بوش رییس جمهوری آمریکا بود، که کابل را یک بار دیگر در صدر فهرست خبرهای جهان قرار داد.<br /><div dir="rtl" align="right"><strong>دیوید میلیبند در کابل</strong></div><div dir="rtl" align="right"><strong>٢٤ نوامبر (٤ آذر)</strong> </div><div dir="rtl" align="right">شامگاه دوشنبه ٢٤ نوامبر (٤ آذر)، دیوید میلیبند وزیر امور خارجه بریتانیا بدون اعلام قبلی وارد کابل شد. او هدف از سفرش را آگاهی از شرایط نیروهای بریتانیایی مستقر در افغانستان، و ملاقات با مقامات ارشد افغان عنوان کرد. سفارت بریتانیا در کابل جزئیات برنامه سفر آقای میلیبند و مذاکرات او با رئیس جمهوری افغانستان را منتشر نکرد. اما سفر وزیر امورخارجه ی بریتانیا همزمان با اظهارات رییس جمهور کرزی برای پناه دادن به ملا عمر رهبر شورشیان طالب بود. اظهاراتی که در خلال آنها کرزی با قاطعیت دو پیشنهاد برای جامعه جهانی بویژه کشور ایالات متحده آمریکا ارائه کرد. وی در نشستی خبری گفت که یا مرا برکنار کنید، و یا بگذارید تا آنچه را می خواهم انجام دهم. واکنش دولت ایالات متحده ی آمریکا به اظهارات رییس جمهور کرزی، پاسخ نه برای پناه دادن به ملاعمر رهبر شورشیان طالب خوانده شد. اما میلیبند در نشست خبری مشترک با رییس جمهوری افغانستان در کابل، از این طرح حامد کرزی حمایت کرد. </div><div dir="rtl" align="right"><strong>هیات بلندپایه شورای امنیت درکابل</strong></div><div dir="rtl" align="right"><strong>٢٤ نوامبر (٤ آذر)</strong> </div><div dir="rtl" align="right">پس از انتشار گزارش های مبنی بر وخامت اوضاع در افغانستان و همزمان با سفر دیوید ملیبند به کابل، یک هیات بلندپایه شورای امنیت سازمان ملل متخد نیز برای بررسی پیشرفت ها در زمینه تأمین صلح و بازسازی در افغانستان، وارد این کشور شد. در ترکیب هئیت پانزده عضوی که ریاست آن به عهده جیلوتیرزی سفیر ایتالیا در سازمان ملل متحد بود، زلمی خلیلزاد نماینده آمریکا در این سازمان نیز شرکت داشت. هدف این هیات از دیدار از افغانستان بررسی پیشرفت در زمینه استقرار امنیت، و بازسازی در این کشورعنوان گردید. </div><div dir="rtl" align="right"><strong>گیتس در کابل </strong></div><div dir="rtl" align="right"><strong>١١ دسامبر (٢١ آذر)</strong></div><div dir="rtl" align="right">روز چهارشنبه ١١ دسامبر (٢١ آذر)، رابرت گیتس وزیر دفاع آمریکا وارد افغانستان شد. آقای گیتس که از پایگاه نیروهای ناتو در قندهار در جنوب این کشور دیدن می کرد، خاطرنشان نمود که می کوشد تقاضای ژنرال دیوید مک کرنان فرمانده نیروهای یاری به امنیت افغانستان "آیساف" را بر آورده سازد. گفته می شود این ژنرال خواستار اعزام نفرات بیشتر همراه با واحدهای پشتیبانی، شده است. زیرا تقویت نظامی آمریکا در افغانستان را برای مقابله موثر با شورشیان ضروری دانسته، و اظهار داشته که ٢٠٠٩ (١٣٨٨) سالی حساس در برقراری امنیت در افغانستان می باشد.<br /><strong>گوردن براون در افغانستان<br />١٣ دسامبر (٢٣ آذر)</strong><br />گوردن براون نخست وزیر بریتانیا سر زده به افغانستان آمد، و بلافاصله پس از آن راهی پاکستان و سپس هند شد. کلیه این سفرها تنها ظرف ٢٤ ساعت انجام گردید. او در کابل با حامد کرزى رئیس جمهوری افغانستان ديدار کرد، و بر لزوم تلاش فعالانه برای جلوگيرى از نفوذ تروريستها به اين کشور از طريق مرزهاى مشترک افغانستان و پاکستان تاکيد نمود. بر اساس گزارش ها، براون و کرزی راه های شکست شورشیان طالبان را بررسی کرده اند.یکی دیگر از موارد گفت وگوی دو طرف، ناآرامی ها در مرز افغانستان و پاکستان بوده است. براون تاکید نمود، که این موضوع را با آصف علی زرداری رئیس جمهوری پاکستان مطرح خواهد کرد.<br />وی همچنین متعهد شده است که برای اطمینان از "آزاد و منصفانه" بودن انتخابات سال آینده افغانستان، ١٠ میلیون دلار در نظر بگیرد.براون بعد از ديدار با کرزى، هدف از سفر به افغانستان را ارزيابى اوضاع این کشور اعلام کرد. همچنين از افغانستان و پاکستان خواست براى تضمين ثبات بين مرزى در مناطق کوهستانى که پناهگاه شبه نظاميان شده اند، با يکديگر همکارى کنند. اخیرا سخنگوی براون نیز در پاسخ به این سوال كه آیا انگلیس نیروهای بیشتری به افغانستان اعزام می كند یا خیر، گفته است كه گفت وگوهای براون و حامد كرزی بر چگونگی تقویت عملیات انگلیس در افغانستان متمركز بوده و امكان اعزام نیروهای بیشتر انگلیس نیز بررسی شده است. اما كرزی با اشاره به دورنمای اعزام نیروهای بیشتر به افغانستان، تاكید كرد که دولت این کشور ملاحظاتی در مورد جابجایی نیروهای تازه نفس آمریکا و انگلیس در داخل خاک خود دارد.</div><div dir="rtl" align="right"><strong>جرج بوش در افغانستان<br />١٤ دسامبر (٢٤ آذر)</strong></div><div dir="rtl" align="right">به فاصله ٢٤ ساعت پس از سفر گوردن براون نخست وزیر بریتانیا و متحد آمریکا به افغانستان، جرج بوش رئیس جمهور آمریکا هم وارد افغانستان شد. دیدار آقای بوش از افغانستان، دومین و آخرین سفر وی به این کشور در زمان ریاست جمهوری اش می باشد. هواپیمای حامل بوش حدود نیمه شب یکشنبه ١٤ دسامبر (٢٤ آذر) به وقت محلی، در فرودگاه بگرام در حوالی کابل فرود آمد. پيش از طلوع آفتاب در حدود ساعت ٣٠/۵ بامداد، و در تاريکى و سرما، هزاران سرباز آمريکايى به اين پايگاه فراخوانده شده بودند تا رئیس جمهور این کشور با آنها دیدار داشته باشد. بوش در سخنان كوتاهی در فرودگاه نظامی بگرام كه در دست نیروهای آمریكایی قرار دارد، گفت: "به افغانستان آمدهام تا از حامد كرزی تشكر كنم و به مردم این کشور بگویم كه ایالات متحده در كنار آنها بوده، و در آینده نیز خواهد بود."او همچنین در مورد وضعیت کنونی افغانستان در مقایسه با گذشته ابراز امیدواری كرد، و اظهار داشت: "افغانستان کشوری است، که با هشت سال پیش تفاوت دارد. ما به موفقیت های امیدوار کنندهای دست یافته ایم. زیرا ۹ سال پیش كه به قدرت رسیدم، طالبان به سركوب مردم افغانستان میپرداخت، دختران از دسترسی به مدرسه محروم بودند، مردم از رژیمی سركوبگر اطاعت می کردند، و در انظار عمومی ضرب و شتم، و یا در ورزشگاه فوتبال اعدام می شدند." وی در كنفرانس مشترک مطبوعاتی خود با كرزی خاطرنشان کرد: "به عنوان نشانه ای از تعهد ما، سطح نیروهای آمریكایی در افغانستان افزایش می یابد. متحدان ما در ناتو نیز، چنین كرده اند. ارتش و پلیس افغانستان هم پیشرفت نمودهاند." او كه آخرین روزهای خود در مقام کنونی را می گذراند و روز ۲۰ ژانویه (اول بهمن) كاخ سفید را ترك می كند، همچنین اعلام نمود: "من مطمئنم كه در افغانستان موفق خواهیم شد. به این دلیل كه ما دنبال عدالت هستیم، و شركای افغان و نیروهای ائتلاف هم مصمم می باشند." حامد کرزی نیز خطاب به بوش گفت: "من و مردم افغانستان افتخار می کنیم، که جرج بوش رئیس جمهور آمریکا در کنار ماست. وی افزود که امیدوار بود بوش وقت بیشتری داشت، تا مردم افغانستان می توانستند وی را ملاقات کنند. گفتنی است آمریکا حدود ۳۱ هزار نظامی در افغانستان دارد، و باراک اوباما رئیس جمهور منتخب این کشور هم اعلام کرده که نیروهای بیشتری به افغانستان می فرستد. در همین رابطه قرار شده تا بهار آینده، ۲۰ هزار نیروی جدید به این كشور اعزام شوند. از سوی دیگر بخشی از این نیروها یعنی حدود ۳۵۰۰ تا ٤ هزار نفر، طی ماه آینده وارد افغانستان خواهند شد.</div><div dir="rtl" align="right"><a href="http://www.washingtonprism.org/showarticle.cfm?id=1119">این مطلب را روی سایت واشنگتن پریزم بخوانید</a></div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-12636578494284852682008-12-18T23:13:00.000-08:002008-12-18T23:16:26.651-08:00تحریم نشست پاریس موقف کابل در برابر تهران را تغییر می دهد<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKVPHwMcFezDAOQm8gdNXGCy7CTNKUoyQucz4WTmsoaBHTLvTTTwVIol9PZf9CC1AtlGZBRiV-GW1g4zz0rvXiJhMKa0WhC02z6eBJDs27XCedLkAbhX5saji4HWKPLsjHoXBZMT64w2OM/s1600-h/kkkk.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5281396531691512178" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 172px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKVPHwMcFezDAOQm8gdNXGCy7CTNKUoyQucz4WTmsoaBHTLvTTTwVIol9PZf9CC1AtlGZBRiV-GW1g4zz0rvXiJhMKa0WhC02z6eBJDs27XCedLkAbhX5saji4HWKPLsjHoXBZMT64w2OM/s400/kkkk.JPG" border="0" /></a>جمهوری اسلامی ایران در واکنش به سخنان اخیر رئیس جمهوری فرانسه، نشست پاریس برای کمک به افغانستان را تحریم کرد. نشستی که در آن علاوه بر کشورهای همسایه افغانستان، اعضای دایم شورای امنیت سازمان ملل متحد، و نمایندگان این سازمان در افغانستان، ایتالیا، آلمان، چین و هند نیز شرکت داشتند. هفته گذشته نیکلا سارکوزی رییس جمهور فرانسه طی نشستی در کاخ الیزه به مناسبت بزرگداشت شصتمین سالگرد صدور اعلامیه جهانی حقوق بشر با حضور برخی از شخصیت های داخلی و خارجی از جمله جیمی کارتر رئیس جمهور اسبق آمریکا و کوفی عنان دبیرکل پیشین سازمان ملل متحد، گفت که مایل است در باره وضعیت ایران چند کلمه ای صحبت کند. وی با اشاره به مواضع رئیس جمهوری اسلامی ایران در مورد اسرائیل افزود: "برای من غیر ممکن است دست کسی را بفشارم، که جرأت کرده بگوید اسرائیل باید از نقشه جهان محو شود. همچنین کاملآ آگاهم که رئیس جمهور ایران حتی نماینده همه مسئولان دولتی این کشور هم نیست، نمایندگی همه مردم مملکت که جای خود دارد.بنابراین گرچه می دانم گفتگو با رهبران ایران در مورد مساله هسته ای ضروری می باشد، ولی نمی توانم با شخصی که خواستار محو اسرائیل است بر سر میز مذاکره بنشینم".<br /><div dir="rtl" align="right"><strong>سایه تیرگی روابط تهران و پاریس بر کابل</strong> </div><div dir="rtl" align="right">در اعتراض به اظهارات رییس جمهوری فرانسه، حسن قشقاوی سخنگوی وزارت امور خارجه ایران روز دوشنبه ١۵ دسامبر (٢۵ آذر) گفت، که جمهوری اسلامی "به دلیل اظهارات غیردیپلماتیک رئیس جمهوری فرانسه و عدم رعایت آداب و الزامات میزبانی در آستانه اجلاس کمک به افغانستان"، درین نشست حضور نخواهد داشت. این سخنگو در کنفرانس خبری با خبرنگاران درباره عدم شرکت ايران در اجلاس افغانستان در پاريس، گفت: "ما در اصل موضوع، آمادگى داشتيم. ولى يک اقدام جدى بينالمللى نياز به هماهنگى در همه ابعاد دارد. نبايد اين طور باشد که از يک طرف از وزير خارجه مان دعوت کنند، و از طرف ديگر با اظهارات غيرديپلماتيک، آداب ميزبانى را انجام ندهند". اما خودداری ایران از شرکت در نشست مورد اشاره در نخستین لحظات تا اینکه اعتراضی بر سخنان سارکوزی در مورد احمدی نژاد پنداشته شود، تحریم نشست مهم برای برگرداندن ثبات به افغانستان تلقی می گردد. یعنی مقوله ای که در آن از جمهوری اسلامی ایران به عنوان بخشی از مشکل نام برده می شود. نشست پاریس که بیشتر جنبه اخلاقی آن برای کمک به برگرداندن ثبات به افغانستان به وسیله ی کشورهای همسایه، منطقه و جهان مهم خوانده شده است، در حقیقت در عدم حضور نمایندگان جمهوری اسلامی ایران سوء ظن ها نسبت به سوء نیت این کشور برای افغانستان با ثبات را، بلند ترکرده است. </div><div dir="rtl" align="right"><strong>بهانه ای دیگر</strong> </div><div dir="rtl" align="right">دولت جمهوری اسلامی افغانستان بویژه رییس جمهور حامد کرزی در نشست های متعدد با سران کشورهای غربی و قدرت های مطرح از جمله آمریکا، همواره جانب دار نقش مثبت ایران برای برگرداندن ثبات و بازسازی در افغانستان بوده است. اما حضور هیچ نماینده ای از ایران در نشستی که برای آینده افغانستان مهم خوانده می شود، بهانه ای دیگر برای قدرت هاییست که حامد کرزی را به سبب اظهارات جانبدارنه اش از نقش مثبت ایران در افغانستان مورد انتقاد قرار می دهند. در پیوند با عدم تمایل ایران برای شرکت در نشست مورد اشاره، سخنگوی وزارت امور خارجه ی این کشور در کنفرانس خبری علاوه بر عملکرد رییس جمهوری فرانسه مسایل دیگری را نیز عنوان کرد. مسایلی که اشاره ای به بی علاقگی ایران برای شرکت در کنفرانس پاریس خوانده می شود. مثلا گلایه هایی از ایالت متحده در قضیه تعامل ایران با افغانستان را مطرح کرد، و گفت: "براساس نظرات همه تحلیلگران، حاصل همکارى هاى ايران در اجلاس هاى قبلى در افغانستان سازنده بوده، اما با اقدام خصمانه آمريکا در آن زمان روبرو شده است. بعد از همکارى هاى ايران، چه ضرورتى داشت که بوش عبارت ناشايستى را عليه اين کشور به کار گيرد؟" </div><div dir="rtl" align="right"><strong>پرهیز از تأکید بر نقش مثبت ایران</strong> </div><div dir="rtl" align="right">با توجه به نقش دو جنبه ی جمهوری اسلامی در قضایای افغانستان، عدم حضور نمایندگان ایران در نشست پاریس پوششی وسیع در رسانه های ملی و بین المللی افغانستان داشته است. این رسانه ها بیشتر بر جنبه ی منفی نقش ایران در مسایل افغانستان پرداخته، و این عدم حضور نمایندگان آن در نشست پاریس را سوء نیت این کشور نسبت به برگرداندن ثبات در افغانستان خوانده اند. برخی از آگاهان سیاسی بدین باورند که با توجه به اتهام همکاری ایران با شورشیانی که در برابر دولت افغانستان و نیروهای خارجی مستقر درین کشور می جنگند، حتی اگر منوچهر متکی وزیر امور خارجه ی ایران برای اظهارات انتقادآمیز سارکوزی عازم پاریس نگردید، می باید نماینده سیاسی جمهوری اسلامی ایران مقیم پاریس برای شرکت در نشست همسایگان افغانستان حضور می یافت.<br />با توجه به عدم ثبات دیپلماسی افغانی در قبال همسایگان، گوشه گیری جمهوری اسلامی ایران به عنوان بازیگر کلیدی در قضایای افغانستان از نشست پاریس، گمانه زنی تغییر موقف (موضع) جمهوری اسلامی افغانستان در برابر سیاست های ایران را بلندتر کرده است. همچنین احتمال پرهیز از تاکید برنقش مثبت ایران در این کشور را، افزایش داده است.</div><div dir="rtl" align="right"><a href="http://www.washingtonprism.org/showarticle.cfm?id=1121">این مطلب را روی سایت واشنگتن پریزم بخوانید </a></div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-7205833423981903662008-12-12T01:15:00.000-08:002008-12-12T01:20:30.780-08:00مصاحبه با بخش انگلیسی رادیو و ویبسایت سرویس جهانی بی بی سی<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaIvdgqDROgLA6irxFdglTdIHZoNjtGOaAdJSd2SseRP38A1UjLHc_X4MdxeC2DqF6L3lA_4TbhYcpFHXW7A9d6oyCTL-_i2Zy-uIdryBu-lFRcdPHqGpgZGHSKE1Aj-yZz7-9gpuAc1Ka/s1600-h/BBC.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5278830658430805346" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 53px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaIvdgqDROgLA6irxFdglTdIHZoNjtGOaAdJSd2SseRP38A1UjLHc_X4MdxeC2DqF6L3lA_4TbhYcpFHXW7A9d6oyCTL-_i2Zy-uIdryBu-lFRcdPHqGpgZGHSKE1Aj-yZz7-9gpuAc1Ka/s400/BBC.JPG" border="0" /></a> چند روزی به شدت با <a href="http://www.bbc.co.uk/worldservice/indepth/your_story.shtml">"داستان شما "</a> یکی از برنامه های چند رسانه ی که روی سایت و شبکه جهانی رادیو بی بی سی به نشر می رسد، مشغول بودم.<br />درست سه شنبه 25 نوامبر سال 2008 میلادی در وبلاگ انگلیسی ام <a href="http://afghancitizen.blogspot.com/">(افغان سیتیزن)</a> بخشی از سخنان شمسیه دانش آموز افغان که طالبان درکندهارحین مکتب رفتن بر صورتش تیزاب پاشیدند را با چند تصویر از وی گذاشتم که مورد توجه بازدیدکننده گان وبلاگ بویژه خانم نینا روبینسون از تهیه کننده گان ارشد بی بی سی در لندن قرار گرفت.<br />نینا با فرستادن چند ایمیل ازمن خواست تا گزارشی برای برنامه ی "<a href="http://www.bbc.co.uk/worldservice/indepth/your_story.shtml">داستان شما"</a> درسرویس جهانی بی بی سی بنویسم . من هم بلافاصله به این درخواست پاسخ مثبت داده و کار برای تهیه گزارش را آغاز کردم.<br />پس از تهیه پیش نویس برنامه برای دریافت نظریات نینا ایمیلی فرستادم که با نهایت مهربانی وی گزارشم را با کلمه (وندرفول) که در فارسی "شگفت انگیز" معنی می دهد پذیرفت.<br />بعد نینا برایم تیلفون زد و گفتگوی بیشتر از ده دقیقه برای پخش در سرویس جهانی بی بی سی انجام دادم، اما کیفیت پائین صدا باعث شد که روز دوم عید قربان درحالی که با دوستان در حال و هوای عیدی بودم تماس دیگری از نینا دریافت کردم که برای رفع مشکل فنی گفتگوی دیگری را پیشنهاد کرد.<br />ساعت 2:15 دقیقه ی پس از چاشت خود را به دفتر کارم رساندم و برای گفتگوی دیگر آماده شدم.<br />گفتگو پایان یافت و باید صدا را برای نینا می فرستادم، از قضا چنین امکانی در دفتر کارم وجود ندارد که بتوان چیزی را دنلود و یا هم آپلود کرد.رفتم به یکی دو تا از نت کافی های کارته سه ولی به نسبت سرعت پائین انترنت موفق به فرستادن صدا نگردیدم، سرانجام به مکروریان رفتم و در یکی از نت کافی های مکروریان چهارم موفق شدم که صدا را در ساعت 6 و سی دقیقه شام به وقت کابل به نینا بفرستم.<br /><a href="http://www.bbc.co.uk/worldservice/interact/2008/12/081211_yourstory_afghanacid.shtml">متن انگلیسی برنامه را اینجا بخوانید</a><br /><div dir="rtl" align="right"><a href="http://www.blogger.com/Listen%20to%20Baktash">صدای برنامه را اینجا بشنوید</a></div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-11829081435714683732008-12-05T22:15:00.000-08:002008-12-05T22:51:57.017-08:00کرزی: ملاعمردرحال ادای نماز درمسجدی درشهرکویته دیده شده است<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfq8bqJzcvrC4XZEDqLN3MycLcjT939R9KELhyMXghWjTjnUx4Zcd5m13D-1xu7oBA7KKf1ZzmUpdBwImkUrojnqmR3zWc096bhcpUFMMYuU3zpLBAqjKaIMQgd9_2Gg3jPiX5jZ9y37Bi/s1600-h/106865829_d07054fbb0_o.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5276565890944299986" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 144px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfq8bqJzcvrC4XZEDqLN3MycLcjT939R9KELhyMXghWjTjnUx4Zcd5m13D-1xu7oBA7KKf1ZzmUpdBwImkUrojnqmR3zWc096bhcpUFMMYuU3zpLBAqjKaIMQgd9_2Gg3jPiX5jZ9y37Bi/s400/106865829_d07054fbb0_o.jpg" border="0" /></a> یك مقام ارشد نظامی پیشین طالبان با پرده برداشتن از محل بودوباش رهبر شورشیان طالب، می گوید که ملا محمد عمر در شهر "كویته" پاكستان زندگی می كند. ولی دولت پاکستان و سازمان استخبارات نظامی این کشور نه اینکه او را دستگیر نمی کنند، بلکه ملاقات ها و رفت آمد افرادی که برای دیدار با وی می روند را نیز، زیر نظارت دارند. ملا محمد ظاهر آخند یكی از فرماندهان ارشد پیشین تحریک طالبان و از یاران دیرین ملا محمدعمر فاش كرد: "ملا محمد عمر رهبر فراری طالبان و یكی از برجسته ترین افراد تحت تعقیب سازمان ملل و ایالات متحده ی آمریكا، با تغییر چهره در شهر کویته ی پاكستان زندگی می كند." این فرمانده ی طالبان كه پس از فروپاشی حاکمیت این گروه در سال ۲۰۰۱ (١٣٨٠) با نیروهای از همپاشیده ی طالبان به پاكستان فرار کرده، می گوید: "ملا محمد عمر تغییر چهره داده است. او محاسن خود را كوتاه كرده، عمامه به سر نمی گذارد، و عینك سیاه به چشم می زند. به طوری که اكنون تشخیص وی بسیار مشكل است.". ملا ظاهر می گوید که پس از فرار به پاکستان، از طریق شماری از فرماندهان پیشین این گروه به مقامات نظامی و استخباراتی این کشور معرفی شده، و ماهانه ۵٠٠ دلار آمریکایی از این ارگان ها دریافت می کرده است. ملا ظاهر دو سال پیش از گروه طالبان جدا شده، و اکنون در حومه های ولایت قندهار در جنوب افغانستان زنده گی می کند. وی كه از آشنایان قدیمی ملا عمر بوده، مدعی است كه بارها ملا محمد عمر را در شهر كویته ملاقات كرده و چند بار با او درین شهر غذا خورده است. ملا ظاهر با بیان اینكه ملا عمر چند پناهگاه امن در شهر كویته دارد، می افزاید: "ملا محمد عمر گاهی نماز جماعت را در یكی از مساجد این شهر در نزیكی «سلیم پلازا» به جا میآورد". ملا ظاهر در مورد نقش رهبر طالبان در سمت و سودادن به عملیات نظامی طالبان در افغانستان خاطرنشان می کند: "ملا عمر گاهی شب ها در یك پایگاه نظامی در منطقه «نواكیلی» نزدیك شهر كویته به سر می برد. شهری كه در آن جنگجویان طالب شیوه ساخت مواد منفجره و بمب های خودساز را، از فرماندهان القاعده مستقر درین مکان میآموزند."<br /><br /><strong>کرزی: ملاعمر در حال ادای نماز در مسجدی در شهر کویته دیده شده است<br /></strong>پرده از محل بودوباش رهبرشورشیان طالب زمانی توسط یکی از فرماندهان پیشین این گروه برداشته می شود، که حامد كرزی رئیس جمهور افغانستان بارها تاكید كرده كه ملاعمر رهبر طالبان، در شهر كویته واقع در جنوبشرقی پاكستان مخفی شده است. كرزی در اظهارات خود كه بلافاصله توسط سخنگویان دولت پاکستان پاسخ داده شد، گفته است: "ما می دانیم كه ملاعمر در كویته مخفی شده است." همچنان رییس جمهوری افغانستان در یکی از نشست هایش با بزرگان جنوب افغانستان گفته است، که منابع اطلاعاتی به وی خبر داده اند که ملاعمر در حال ادای نماز در مسجدی در شهر کویته دیده شده است. در عین حال عبدالحق حقيقی مشهور به دكتر محمد حنيف یکی از سخنگويان طالبان نیز كه دو سال پیش به اسارت نيروهای امنيتی افغانستان درآمد و هفته گذشته توسط افراد نا معلوم در زادگاهش به قتل رسید، اعتراف كرده بود كه ملاعمر در شهر كويته پاكستان مخفی شده، و تحت حفاظت سازمان اطلاعات پاكستان قرار دارد. عبدالحق به بازجويان گفته بود كه طالبان با كمك سازمان اطلاعات پاكستان عملیات در افغانستان را تنظیم می کنند.<br /><br /><strong>مقامات سیا: ملاعمر در شهر کویته ایالت بلوچستان است</strong><br />خبر محل اختفای ملا عمر در شهر کویته ی پاکستان زمانی فاش می شود، که مسوولان دولت ایالات متحده آمریکا پیش ازین بارها اعلام کرده بودند که رهبران دو گروه طالبان و القاعده و در راس آنها ملاعمر و اسامه بن لادن در مناطقی از پاکستان مخفی شده اند. اما سازمان استخبارات نظامی پاکستان نمی خواهد آنان را دستگیر کند. آخرین اطلاعاتی که از سوی "سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا" (سیا) به نشر رسیده است نیز، حاکی از آن است که ملاعمر رهبر طالبان و دیگر رهبران این گروه در شهر کویته ایالت بلوچستان واقع در جنوب غرب پاکستان مستقر هستند. کویته پایتخت استان بلوچستان پاکستان است، که در مرز افغانستان قرار دارد.<br /><a href="http://www.washingtonprism.org/showarticle.cfm?id=1108">این مطلب را روی سایت واشنگتن پریزم بخوانید</a>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4199640223682169501.post-5297947610102656652008-11-28T03:16:00.000-08:002008-11-28T03:19:32.677-08:00طرح هفت ماده ای ملا محمد عمر برای گفتگو با دولت افغانستان<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRnD5-OSbcD5u6Mh8JftkWdtmuIOInEcN-Cd4-RU1oNsS8WJeU5gVuef23w7q091Ielp7QnbStGWFkprluSIW_PU2CrBiywR180mNi80Yw7WM9VFOKZaPJ7Xzi01_i5I87srWMA3fZ7sCT/s1600-h/talib.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5273666200175649106" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 156px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRnD5-OSbcD5u6Mh8JftkWdtmuIOInEcN-Cd4-RU1oNsS8WJeU5gVuef23w7q091Ielp7QnbStGWFkprluSIW_PU2CrBiywR180mNi80Yw7WM9VFOKZaPJ7Xzi01_i5I87srWMA3fZ7sCT/s400/talib.JPG" border="0" /></a> مهمترین شرط های طالبان برای انجام مذاكرات با دولت حامد كرزی رییس جمهور افغانستان و قطع روابط با تشكیلات القاعده، در قالب یک طرح هفت ماده ای و پیش از کنفرانس ادیان به دست ملک عبدالله رسید. کنفرانسی که به پشنهاد پادشاه عربستان سعودی در نیویورک برگزار شد. این طرح در دیدار حامد کرزی با پادشاه عربستان سعودی، به دسترس رییس جمهوری اسلامی افغانستان قرار گرفته است. براساس خبر درز کرده به واشنگتن پریزم از قصر ریاست جمهوری افغانستان، این طرح که برخی پیشنهادات تازه از جانب رهبری طالبان در آن به چشم می خورد، مورد استقبال حامد کرزی قرار گرفت. اعلام محافظت از "ملاعمر" در نشست خبری رییس جمهوری افغانستان پس از بازگشت از نیویورک نیز، پاسخ مثبت به این طرح بوده است. در نامه ای که از آن به عنوان طرح هفت ماده ای ملا محمد عمر برای آغاز گفتگوها با دولت افغانستان یاد می شود، مواد ذیل با برخی از تجدیدنظرها در دیدگاه های قبلی طالبان موجود می باشند:<br /><strong>زمان بندی خروج نیروهای خارجی از افغانستان<br /></strong>این نخستین باریست که رهبری طالبان لحن شدید "خروج بدون قید و شرط نظامیان آمریکایی" را، به "خروج زمان بندی شده" آنان عوض کرده است. براساس این ماده طالبان خواستار آن گردیده است که: "برای خروج این نیروها از افغانستان زمان بندی مشخص شود، که در روشنایی آن مذاکرات با دولت افغانستان صورت گیرد".<br /><strong>سهیم ساختن طالبان در ساختار دولت مرکزی و حاکمیت های محلی<br /></strong>هرچند تا هنوز شماری از اعضای بلند پایه ی طالبان در چهارچوب ساختار حکومت و دولت افغانستان عهده دار مقامات مهم می باشند، اما در طرح تازه روی نقش ایشان در حاکمیت های محلی نیز تاکید گردیده است. شماری از گزارش ها می رسانند، که پیش ازین نیز طالبان در طرح های همسانی خواستار به دست گرفتن کنترل شش ولایت در جنوب افغانستان گردیده بودند. طرح هایی که از جانب دولت این کشور و جامعه جهانی بی پاسخ ماندند. اما در برنامه جدید طالبان، از هیچ ولایتی ذکری نرفته و آنها فقط خواستار سهیم ساختن خود در حاکمیت های محلی کشور گردیده اند.<br /><strong>جذب نظامیان طالب به صفوف ارتش ملی افغانستان<br /></strong>این بند در پیشهادات طالبان کاملآ جدید بوده، و پیش ازاین هیچگاه درخواست جذب آنها در صفوف ارتش ملی افغانستان شنیده نشده است. البته براساس برخی اطلاعات شماری از فرماندهان و جنگجویان پیشین طالبان در حال حاضر در صفوف این ارتش هستند، و در شماری از پست های کلیدی آن نیز جادارند. اما شورشیان طالب تا هنوز ارتش مورد اشاره را یک نیروی مزد بگیر (مزدور) خطاب کرده، و به ناتوانی آن تاکید می ورزند. بنابراین در پیشنهاد تازه به نظر می رسد ملاعمر به جای خروج نظامیان آمریکا از افغانستان، گام جدیدی در به رسمیت شناختن دولت افغانستان برداشته است.<br /><strong>معافیت (عفو) برای طالبانی که تا هنوزدر برابر نیروهای آمریکایی و افغان می جنگند</strong><br />هر چند ساختار سیاسی امارت طالبان پس از عملیات نظامیان آمریکایی در افغانستان کاملآ از هم پاشید، اما بخشی از تشکیلات نظامی این گروه در گوشه و کنار ولایت های جنوبی افغانستان دست ناخورده باقی ماند. این دسته های پراکنده اما دست ناخورده، بعد تر با مساعد دیدن وقت و ضعف نظامیان افغان و ائتلاف، در برخی موارد دوباره سر بلند کردند و در حال مبارزه و به چالش کشیدن حضور نظامیان خارجی در کشور می باشند. در این جریان شبه نظامیان طالب زیرعنوان جهاد در برابر اشغالگران، بیش از چندین هزار نظامی خارجی و شهروندان افغان را به قتل رسانیده اند. در طرح تازه ی ملاعمر برای این دسته از طالبان، معافیت (عفو) قضایی درخواست گردیده است.<br /><strong>استقرار نیروهای اسلامی در كشور</strong><br />ملاعمر در طرح اش برای جلوگیری از افتادن افغانستان به دور جدید از هرج و مرج و درگیری های داخلی، پیشنهاد کرده است که پس از خروج نیروهای آمریکایی و نظامیان غربی (ائتلاف و ناتو)، نیروهای کشورهای اسلامی برای استقرار امنیت جایگزین نیروهای غربی گردند. البته درین طرح از هیچ کشور خاصی نام برده نشده است. اما روابط خوب طالبان با کشورهای عربی، بیشتر حکایت از تمایل ملاعمر برای جایگزین ساختن سربازان عربی بجای نظامیان غربی دارد.<br /><strong>دین اسلام به عنوان قانون اساسی و رسمی كشور</strong><br />یکی از بحث برانگیزترین مواردی که تا هنوز روند مذاکرات دولت زیر سایه ی ناتو در افغانستان و طالبان را با کندی مواجه ساخته است، عدم موافقت طالبان با پذیرش قانون اساسی افغانستان می باشد. قانونی که حق زن و مرد را مساوی دانسته، و آزای بیان و آزادی های اجتماعی در آن تسجیل شده است. طالبان بار ها اعلام کرده اند که مخالف هر قانونی هستند، که با اسلام مطابقت ندارد. از دید رهبری آنان قانون اساسی جدید افغانستان غیراسلامی و بدور از ارزش های ملی افغانستان می باشد. در طرح جدید ملاعمر هیچ تجدید نظری درین مورد دیده نمی شود، و او دین اسلام را به عنوان قانون اساسی افغانستان پیشنهاد می کند.<br /><strong>رابطه طالبان با تشكیلات القاعده<br /></strong>ملا عمر درخصوص رابطه طالبان با تشكیلات القاعده می گوید: "این ارتباط تنها به موضوع همكاری دو طرف در جنگ برمی گردد. در عین حال تفاوت زیادی بین دو گروه وجود دارد، و حتی عرصه عملیات های آنها از یكدیگر جداست." اما رهبری شورشیان طالب در طرح جدید اش گفته است که در صورت بیرون ساختن نظامیان آمریکایی از افغانستان، موقف این گروه در قبال القاعده نیز تغیر خواهد یافت.<br /><div dir="rtl" align="right"><a href="http://http//www.washingtonprism.org/showarticle.cfm?id=1106">این مطلب را روی سایت واشنگتن پریزم بخوانید</a></div>Baktash Siawashhttp://www.blogger.com/profile/14728289051265711193noreply@blogger.com0